'Biertempel en activisten: mag het debat gematigder?'

Het debat rond de biertempel deed de laatste paar weken wat stof opwaaien. 'Here we go again,' zucht Brusselaar Yannick Schandené.

Van het (misschien te) passionele betoog van Lieven De Cauter, de zeer gevatte architecturale opmerkingen van Gideon Boie, tot de poging van Sven Gatz om de gemoederen te bedaren.
Waar iedereen op te wachten zat was natuurlijk het advies van de overlegcommissie dat gisteren is gevallen. De eerste mails binnen de activistische kringen gaan de ronde: “ongelooflijk, typisch Brussels bestuur, we moeten blijven oppositie voeren tegen het project…”

Zucht, here we go again. Mijn zucht komt er vanuit een herkenbaar patroon. Een vijftal jaar geleden nam ik ijverig deel aan de Pic Nic The Streets beweging en volgde ik ook andere activistische projecten op zoals Canal Park BXL. Het waren boeiende tijden voor Brussel: er was een momentum, de stemmen waren in het begin eenduidig en er heerste een gevoel van cohesie voor een beter Brussel.

Maar eens de bal aan het rollen ging, werd het dossier des te complexer. De voetgangerszone ging er komen, maar werd in een deken van vaagheid verwikkeld waardoor iedereen begon te speculeren. De communicatie vanuit politieke hoek was ronduit amateuristisch en het project begon zijn eigen leven te leiden. De nobele doelen (o.a. een leefbare stad met meer publieke ruimte) die door Pic Nic The Streets waren opgesteld verloren zich in een wirwar van halve ideeën en concepten van de bevoegde macht. De “Piétonnier” werd een halfslachtige maatregel.

Absurde discussie
Enkele jaren en vele café discussies later borrelt het bij enkele activisten terug. De biertempel zoals hij wordt voorgesteld, is een mokerslag voor een beter Brussel, een disneyficatie van de stad. Ook ik heb deelgenomen aan deze opborrelende discussie, want ik droomde mee van een Maison Du Peuple du XXI siecle. De eerste acties worden ondernomen en een gezond debat neemt plaats.

Zoals zo vaak zit het niet snor met de communicatie van stad Brussel en zorgt deze onduidelijkheid voor frustratie en terechte kritiek. Fastforward naar de huidige situatie en je hebt een groep mensen die de biertempel met man en macht verdedigen en een andere die er niets van af wilt weten. Het lijkt alsof we ons in de loopgraven van 14-18 bevinden en geen enkele van de partijen beseft hoe dicht ze bij elkaar staan en hoe absurd de discussie aan het worden is.

Laten we de feiten van de overlegcommissie op een rijtje zetten die er toe doen voor de oppositie:

- Het hele gebouw mag niet in teken staan van bier, de beurs moet een ontmoetingsplaats worden voor de Brusselaars

- De grote hal wordt een publieke ruimte waar culturele activiteiten kunnen worden geörganiseerd door derden

- AB Inbev mag het museum niet domineren

- De nieuwe toegang (de inkeping in één van de hoeken) moet bescheidener

Stuk voor stuk punten waar het debat juist om draaide, waar de mensen boos over waren. Als ik daarbij nog de verklaring van Karin Lalieux (schepen van cultuur en toerisme, nvdr.) in Le Soir erbij mag nemen:

Demain, la Bourse sera ouverte. Au rez-de-chaussée, il n’y aura pas des pompes à bière mais un passage qui reliera la Grand-Place et Dansaert. Nous allons augmenter la visibilité du musée 1238, créer une zone sur l’histoire de la Bourse, un musée du Capitalisme et une zone d’exposition temporaire.

dan kan ik alleen vaststellen dat het nu het moment is om in dialoog te gaan met de bevoegde instanties.

Dialoog
Wil je meer cultuur voor de Brusselaar, wil je meer Brussel voor de Brusselaar in het centrum: ga er dan voor. Als er al een overleg met het museum van het Capitalisme is, vraag hen dan om deel te nemen aan die discussies of om andere organisaties voor te stellen om hun plaats te eisen in de socio-culturele agenda van de toekomstige Maison Du People (+ annex bierverdiep).

Laten we de fouten van het verleden m.b.t de piétonnier niet opnieuw herhalen en eindigen met kleine groeperingen hier en daar die elk hun gelijk willen behalen. Maak gebruik van deze opportuniteit om de minimum 2.200 m2 die de gelijkvloers rijk is in te vullen met het kloppende hart van Brussel. Natuurlijk moeten we uitkijken voor het politiek opportunisme (volgend jaar verkiezingen, anyone?), maar kunnen we niet opteren voor een oefening in samenspraak?

De Beurs blijft een symbool van Brussel Centrum waar voor gestreden mag worden, maar kan dat door middel van dialoog? Wie weet kunnen we dan binnen enkele jaren genieten van een goeie pint van l’Ermitage en een kaasje van Chimay tijdens een uiteenzetting van Alicja Gescinska's nieuwste boek georganiseerd door het buurthuis Anneessens in samenwerking met VROEMvzw. Klinkt idealistisch, maar ik bouw liever aan dit idee, dan dat ik een loopgraaf zit uit te graven.