Ecolo en MR vragen nu zelfs audit naar fonds waar hun eigen ministers inzitten

“Beliris, dat is gewoon geluk. Ik heb een investeringsenvelop en ik maak er alle gemeenten blij mee. En in het bijzonder, uiteraard, de socialistische gemeenten.”

Met dat citaat stond de Brusselse Karine Lalieux (PS), minister bevoegd voor het Brusselfonds Beliris, de hele maandag bovenaan de Franstalige websites.
Politieke tegenstanders beschuldigden haar daarop van cliëntelisme, favoritisme en nepotisme. Ze vragen een audit.

De uitspraak is opmerkelijk, de reactie van de tegenstanders is dat ook. Want zoals Lalieux achteraf terecht aanhaalt: zij beslist helemaal niet in haar eentje welke projecten hoeveel geld krijgen. Naar de beste Belgische traditie zitten er maar liefst acht ministers in het comité dat daarover gaat, onder wie één minister van Ecolo en één van MR. Dat die partijen nu een audit naar Beliris vragen, is een beetje raar, maar het is vakantie, nietwaar, en het regent dan nog eens ook.

Het is ook niet gezegd dat extra geld voor socialistische gemeenten de socialistische partij vooruit zou helpen. Kijk maar naar Sint-Gillis, waar de PS onder het leiderschap van Charles Picqué er alles aan gedaan heeft om van de gemeente een leefbare, toffe plek te maken om te wonen. Dat is zodanig goed gelukt dat er massaal veel bobo’s zijn gaan wonen die vervolgens even massaal op Ecolo stemden – een partij die sociologisch nu eenmaal beter bij hoogopgeleide urbanites past dan de PS.

Die laatste partij vreest nu dat Ecolo het in de gemeente helemaal zal overnemen, waardoor ze haar coalitiepartner soms actief tegenwerkt, bijvoorbeeld bij de uitrol van het gemeentelijke circulatieplan, dat auto’s uit bepaalde wijken moet houden. Ook in Vorst en Brussel-Stad werkte de PS op dat vlak coalitiepartner Ecolo tegen, die telkens de schepen van Mobiliteit levert, en dus met de pluimen zou gaan lopen.

De PS van haar kant beklaagt zich over ... net hetzelfde. En helemaal ongelijk hebben ze niet. Zo keerde Ecolo zich eerder tegen het PS-project Neo, de stadswijk met shoppingcentrum op de Heizel. Vorige week stelden ze dan weer metro 3 in vraag, die in het regeerakkoord staat.

Maar het duidelijkst zijn de tegenstellingen bij de laatste restjes groene ruimte in het gewest. Ecolo wil die behouden, terwijl de PS er broodnodige sociale woningen op wil bouwen.

De vraag is wat de twee tenoren van het Brussels gewest nu gaan doen. Blijven ze elkaar blokkeren, waardoor de stad er tegen 2024 nauwelijks op zal vooruitgaan? Of gaan ze op zoek naar een compromis?

Beide partijen zijn zeker tot zo’n compromis in staat. Zo kon de Stad Brussel begin februari, na maanden wachten, plots toch een circulatieplan voorleggen, nadat de groenen het formele verzet tegen PS-project Neo hadden gestaakt. Dat circulatieplan is niet perfect, net zoals een gigantisch shoppingcentrum op de Heizel niet perfect is – al valt nog af te wachten wat daar uiteindelijk van in huis komt.

Maar ook rond de overgebleven groene ruimte moét een compromis mogelijk zijn. Een waarbij het Gewest maximaal inzet op het omvormen van kantoren, en in de hoogte bouwt waar mogelijk. Maar waarbij er, indien nodig, ook af en toe een stuk open ruimte sneuvelt. Jammer maar helaas.

Want hoezeer groene open ruimte ook nodig is, staatssecretaris voor Huisvesting Nawal Ben Hamou (PS) heeft ook een punt als ze zich beklaagt over het feit dat “bepaalde gemeenten de voorkeur geven aan tien schapen boven zeventig gezinnen die wachten op een sociale woning”.

Die woorden sprak ze overigens uit op dezelfde avond als toen Karine Lalieux het over ‘haar’ socialistische gemeenten had, een avond waarop PS de verwezenlijkingen van de Brusselse regering aan de militanten voorlegde. En dat zijn er niet veel.

Als beide partijen verder doen zoals ze bezig zijn, zal de oogst in 2024 niet veel rijker zijn. Ecolo had dan ook beter op die laatste uitspraak gereageerd, in plaats van een audit te vragen naar een fonds waarin zijn eigen minister mee de lakens uitdeelt.