Edito: een ongemakkelijke waarheid

Het Gemeenschapsonderwijs gaat Arabische lessen geven buiten de schooluren. Grote baas Jacky Goris wil daarmee de taal uit de invloedssfeer van de islam halen en zo de zogenaamde islamisering in onze samenleving een halt toeroepen. Er zijn binnen het Brusselse Gemeenschapsonderwijs hierover alarmbellen afgegaan.

De ongerustheid van Goris is misschien wel terecht. Een Turkse snack in Schaarbeek waar schrijver dezes al jaren gaat, heeft zopas beslist om geen alcohol meer te schenken. De beslissing kwam er onder druk van klanten die dreigen om de boel op stelten te zetten. De uitbaters zijn Kemalisten. Het portret van Mustafa Kemal Atatürk, de man van de scheiding tussen Kerk en Staat hangt er nog steeds. Maar de religie heeft het in dit particulier geval klaarblijkelijk gehaald.

De bekende historica Sophie de Schaepdrijver vertelt dan weer in Knack hoe ze in Anderlecht, in de wijk waar ze een pied-à-terre heeft, geen champagneglazen kon vinden tijdens de ramadan.

De Brusselaar reageert meestal schouderophalend en bestelt de volgende keer een muntthee of water, of gaat elders. Het is de tolerantie die Brussel groot heeft gemaakt. Uiteindelijk heeft elke horeca-uitbater het recht om te verkopen wat hij wil. Vrijheid voor alles.

En toch zit er iets diep scheef als een snackuitbater met duidelijke tegenzin, onder druk van een deel van zijn gemeenschap, beslist om alcohol uit zijn koelkasten te houden. Het betekent dat er Brusselaars zijn die morrelen aan de vrijheid van anderen, in naam van een religie.

Een halve eeuw geleden kwam de pastoor in Vlaanderen de bibliotheken monsteren, op zoek naar boeken die er volgens hem niet thuishoorden. Daar zijn we gelukkig van af. Dat er nieuwe pastoors opstaan die met godsdienstige argumenten anderen de les komen spellen, daar kunnen we moeilijk vrolijk van worden.

Het Gemeenschapsonderwijs heeft gelijk dat het onderwijs hierin een belangrijke rol te spelen heeft. Alleen zal er meer voor nodig zijn dan enkele lessen Arabisch. Er is minstens goed onderzoek nodig naar de draagwijdte van dit fenomeen. En een debat, zonder taboes, liefst samen met de moslimgemeenschap. Een debat waar een kat een kat genoemd wordt.