Redouane Ahrouch, oprichter van de partij Islam.
Debat

Edito: een rechtsstaat verbiedt de partij Islam niet

Steven Van Garsse
© BRUZZ
16/05/2018

De partij Islam komt op voor de gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen. Met een voorlopig anonieme vrouw als lijsttrekker, en een campagnebeeld van een gesluierde vrouw met een boog.

logo Brussel Kiest 2018

Het nieuwsbericht was voldoende voor alweer een rondje paniekvoetbal. Politieke vertegenwoordigers van alle gezindten, van N-VA tot PS, over Défi en MR, stellen maatregelen voor om de partij te verbieden of de deelname aan de verkiezingen fors te bemoeilijken.

Of het een oprechte bekommernis is voor de democratie of profileringsdrang, valt niet op te maken, maar van erg veel realiteitszin getuigen de voorstellen niet.

België heeft wat ervaring met partijen die niet hoog oplopen met de liberale rechtsstaat. In 2004 is het Vlaams Blok veroordeeld voor racisme, na aanhoudende campagnes die migranten viseerden. Nadat de partij was verveld tot Vlaams Belang gingen er stemmen op om de partij te verbieden.

"Onze staat is robuust genoeg om met dit soort excessen om te gaan"

Steven Van Garsse, chef BRUZZ magazine

Toen al bleek uit de debatten dat het niet alleen vrijwel onmogelijk is om een partij te verbieden, maar ook onwenselijk. Partijen hebben geen rechtspersoonlijkheid. Het is, in strikte zin, niet meer dan een groepje mensen dat deelneemt aan de verkiezingen. Dat maakt een verbod juridisch gezien bijzonder complex. Bovendien: wie bepaalt wat extremistisch is?

Maar het is ook hoe dan ook geen goed idee om een partij te verbieden. Zelfs al is ze liberticide, zoals Franstaligen dat zo mooi zeggen. Omdat zo’n verbod raakt aan het wezen van de democratie: het volk een stem geven.

Toegegeven, de Duitse grondwet kent een artikel dat nazipartijen verbiedt, maar Duitsland heeft dan ook een geschiedenis met het nazisme. België kent juist een erg liberale traditie waar de vrijheid van meningsuiting hoog in het vaandel wordt gedragen.

Extremistische moslimpartijen zijn al langer actief in de Brusselse politiek. We weten zo bij benadering hoe groot de aanhang is. In 2004 en 2009 waren de moslimpartijtjes goed voor in totaal vierduizend stemmen. Bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2012 kwam de partij Islam op in drie Brusselse gemeenten en rijfde ze iets meer dan vijfduizend stemmen binnen. Bij de regionale verkiezingen van 2014 was Islam goed voor zevenduizend stemmen (1,7 procent).

Verwacht wordt dat de partij, die de sharia wil invoeren en vooral in trek is bij sjiieten, in 2018 en 2019 nog zal groeien. Dus een zekere waakzaamheid is geboden. Toch is de grote ongerustheid overdreven. Onze staat is robuust genoeg om met dit soort van politieke excessen om te gaan. Er zijn voldoende checks and balances. En als de partij Islam écht goed scoort, mag dat een wake-upcall zijn voor onze beleidsvoerders om het islam-radicalisme aan te pakken.

De opkomst van het Vlaams Belang eind jaren negentig heeft de Belgische politiek een opmerkelijke strategie opgeleverd die tot vandaag haar nut heeft bewezen: het cordon sanitaire.

Laat alle partijen deelnemen aan de verkiezingen, maar ga niet in zee met partijen die de democratie bedreigen. Een verbod is dan niet nodig. En indien extremistische partijen de Belgische wetten overtreden, kunnen ze alsnog voor de rechter gebracht worden.

Dat is veel beter dan een partij te verbieden.

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Brussel, Opinie, Brussel Kiest 2018, Redouane Ahrouch, Islam

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni