Slaagt het Brussels parlement erin om de decumul in te voeren? Het is de vraag van één miljoen. Een kleine tien jaar geleden titelde deze krant dat er een historisch akkoord was over het cumulverbod in Brussel.
© PhotoNews
| Slaagt het Brussels Parlement erin om de decumul in te voeren? Het is de vraag van één miljoen.
Debat
Edito: Vlamingen betalen zware prijs voor cumulverbod
Het moest het aantal burgemeesters en schepenen uit het Brussels parlement drastisch terugschroeven. Ecolo en Groen waren de drijvende kracht achter het voorstel, maar de beslissing raakte vast in het moeras van de politique politicienne.
Met de schandalen van vorig jaar is er zoveel jaar later een momentum gekomen om de decumul wél in te voeren. Het moet tot meer transparantie leiden. Het parlement kan dan écht de gemeenten controleren en ze nemen voor wat ze zouden moeten zijn: een ondergeschikt bestuur. Het Brussels Gewest kan dan écht de leiding nemen in een slagkrachtig eengemaakt beleid.
Toch is de weg die vandaag is ingeslagen er één waar weinig eer mee te behalen valt. Meer nog: de Nederlandstaligen nemen er grote risico’s mee.
Wat is er gebeurd? Net zoals in de vorige legislatuur zijn de Nederlandstaligen verdeeld over de decumul. Open VLD, N-VA en CD&V zijn om uiteenlopende redenen tegen het cumulverbod gekant. SP.A en Groen zijn voor. Vrijdag is in een eerste stemming het voorstel verworpen.
"Net zoals in de vorige legislatuur zijn de Nederlandstaligen verdeeld over de decumul. Open VLD, N-VA en CD&V zijn tegen het cumulverbod. SP.A en Groen zijn voor"
De grote meerderheid van de Franstaligen stemde voor. Bij de Nederlandstaligen was er geen meerderheid.
Omdat er een dubbele meerderheid nodig is om burgemeesters, schepenen en OCMW-voorzitters uit het Brussels parlement te houden, heeft het wetsvoorstel het dus niet gehaald.
Kous af, zou je denken. Quod non.
Na een afkoelingsperiode van een maand kan een tweede stemming volgen, waar slechts een derde van de stemmen nodig is. Parlementslid Jef Van Damme (SP.A) heeft al laten weten die stemming te zullen laten plaatsvinden, en genoegen te nemen met de één derde aan Vlaamse kant.
Dat is een vreemde politieke move. Het is niet alleen schofferend voor de politieke meerderheid aan Vlaamse kant, waar SP.A deel van uitmaakt, het is niet meer of niet minder dan een institutionele bom.
We moeten daarvoor terug naar 2001. De regeling van een tweede stemming na een afkoelingsperiode is een inperking van de macht van de Nederlandstaligen in dit gewest. Die is er doelbewust gekomen omdat de vrees bestond dat het Vlaams Blok de absolute meerderheid zou kunnen krijgen aan Nederlandstalige kant.
Voor het eerst in de geschiedenis van het Brussels parlement zou dus gebruik worden gemaakt van een uitzonderingsmaatregel, bedoeld om de democratie te beschermen - maar zonder de dreiging van extreemrechts. Dat is een gevaarlijk precedent.
De Nederlandstaligen riskeren vanaf dan à la merci te zijn van de Franstaligen. Het Vlaamse veto zal geen enkele betekenis meer hebben. Dat zal de prijs zijn die de Vlamingen betalen voor de invoering van het cumulverbod.
Het was een bekend staatsman die ooit zei: de Vlamingen in Brussel moeten aan één zeel trekken. Het is een wijsheid die ook vandaag niet aan slagkracht heeft ingeboet.
Hoe transparant is het beleid?
De Brusselse overheden lappen de nochtans wettelijk verplichte openbaarheid van bestuur geregeld aan hun laars. De oppositie, het gerecht, noch de media lijken in staat om daar veel tegen in te brengen.
Lees meer over: Brussel, Opinie, Politiek, Hoe transparant is het beleid?, decumul, Brussels Parlement
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.