Goede huisvader

Nieuwjaarsreceptie van de Brusselse media in het Vlaams-Marokkaanse huis Daarkom, en wauw, wat is het daar mooi geworden. De laatste keer dat ik het pand betrad, was toen daar nog een bijzonder lelijke cd-winkel zat, en er van de charme van de oude Gaîté niks meer te zien was.

Onze nieuwjaarsreceptie was niet de enige die de voorbije weken in Daarkom werd georganiseerd. Voka toostte er, het Minderhedenforum ook. Voor Daarkom is dat natuurlijk niet de corebusiness, gastheer spelen voor nieuwjaarsrecepties, maar het brengt geld in het laatje. Hoewel minister van Cultuur Joke Schauvliege een extra inspanning heeft gedaan, blijft het werkingsbudget te klein om groots te kunnen uitpakken met dat nieuwe culturencentrum.

Er konden bij de lancering veel vragen over Daarkom worden gesteld. Waarom een samenwerking van de Vlaamse Gemeenschap met één enkel land, dat dan nog niet eens een democratisch voorbeeld is? Zijn de hoofdstad en bij uitbreiding Vlaanderen niet beter af met een Huis van Culturen, een variant van dat in Molenbeek? Maar Daarkom is er nu. Met Roos Pauwels, die haar strepen in het Candelaershuys verdiende, heeft het centrum iemand aan het hoofd die van aanpakken weet. Die Vlaanderen en Marokko als een vertrekpunt ziet voor een ruimere interculturele invulling, en die samenwerkt met andere partners waar dat kan. Die zich dus allesbehalve beperkt tot het tonen van Vlaamse of Marokkaanse folklore. Alleen: als Pauwels Daarkom echt op de kaart wil kunnen zetten, dan zal ze meer financiële middelen moeten krijgen van de overheid die het centrum heeft opgericht.

Afgelopen week kwam er nog een andere Brusselse culturele speler naar buiten met zijn financiële problemen. Voor het Archief en Museum van het Vlaams Leven te Brussel, het geheugen van Vlaams Brussel zeg maar, zorgt de huur van de archiefruimte aan de Arduinkaai voor een financiële strop. Huren in Brussel is duur, veertig procent van de financiële middelen van het AMVB gaat eraan op. Hier is het de VGC die hopelijk soelaas kan bieden en een ruimte ter beschikking kan stellen.

Iedereen beseft het: het zijn moeilijke budgettaire tijden voor de overheid. De sky is niet meer de limit, zoals het tot voor enkele jaren soms wel leek te zijn. Maar zeker wanneer het gaat om het geheugen van een gemeenschap, of om een project dat die gemeenschap zelf heeft geïnitieerd, kunnen we alleen maar hopen dat haar overheid te allen tijde een goede huisvader of -moeder is.