Moureaux’ noodkreet

Als de Walen afscheid nemen van Brussel, dan moeten wij steun zoeken in Vlaanderen. Philippe Moureaux, burgemeester van Sint-Jans-Molenbeek en nog altijd de nummer één van de Brusselse PS, heeft Twitter ontdekt. En dat levert vuurwerk op.

Eerst moest federaal staatssecretaris voor Asiel en Migratie Maggie De Block (Open VLD) het ontgelden, nu is het de beurt aan Moureaux' partijgenoot Jean-Claude Marcourt, de nummer twee van de Waalse regering. Marcourt is een regionalist in hart en nieren, hij vindt de Fédération Wallonie-Bruxelles (de Franse Gemeenschap) een onding en hij zegt dat ook. Marcourt wil het lot van Wallonië niet langer verbinden aan Brussel. Met zijn uitspraak plaatst hij zich in een traditie van Waalse regionalisten. De zesde staatshervorming, waaraan alle Franstalige partijen hun medewerking hebben verleend, heeft het gewicht van de regio's doen toenemen. De uitspraak van Marcourt is dan ook geen provocatie of losse flodder. Ze is een denkspoor in het verlengde van de huidige staatshervorming.

Toch reageert Moureaux als door een wesp gestoken. Hij dreigt ermee aansluiting te zoeken bij Vlaanderen. Dat Moureaux zulks meent, gelooft geen zinnig mens. De redenen liggen voor het grijpen. Als de droom van Bart De Wever in 2014 bewaarheid wordt en de N-VA wordt de grootste partij in het Vlaams parlement, dan zou Moureaux' uitspraak betekenen dat hij - Moureaux - klaarstaat om een pact met 'de duivel' te sluiten. Ook voor de cynische Moureaux moet dat een brug te ver zijn.

De meest plausibele vertaling van Moureaux' uitspraak is allicht: als Wallonië Brussel laat vallen, dan valt Brussel als een rijpe appel Vlaanderen in de schoot. Hiermee zou een droom van vele generaties Vlaamsgezinden in vervulling gaan. Het interessante aan Moureaux' uitspraak is dat hij toegeeft dat Brussel het alleen niet redt. Ook in een België met vier gewesten blijft de sociaal-economische verwevenheid tussen Brussel en Vlaanderen groot. Vlaanderen heeft Brussel nodig, maar Brussel heeft Vlaanderen nog meer nodig. Het is opvallend dat de Franstaligen meer bezig zijn met 'post-België' dan de Vlamingen.

En er is meer. Brussels minister van Openbare Werken en Verkeer Brigitte Grouwels (CD&V) - in francofone kringen 'het Paard van Troje van de Vlaamse regering' genoemd - reageert met een pleidooi voor investeringen van de Franse én de Vlaamse Gemeenschap in Brussel. Wordt de Vlaamsgezinde Grouwels de laatste verdediger van België in Brussel?