'Na de mesaanvallen: neem de veiligheid in parken ernstig aub'

Parken moeten de longen zijn van de stad. Ze zijn bedoeld voor Brusselaars die geen tuin hebben, of hooguit een piepklein balkonnetje. Wie toch de behoefte heeft om eens lekker buiten te zijn, gaat dan naar het park. Het prachtig glooiende Dudenpark bijvoorbeeld, in Vorst. Om er wat te wandelen of op een bankje te zitten.

De 42-jarige Nancy Burrello zat onlangs op zondagmiddag op zo’n bankje met haar neus in de zon toen ze prompt werd aangevallen door een tiener met een mes. Toen ze haar gsm niet meteen wilde overhandigen – Nancy is een stoere – probeerde hij haar neer te steken. Gelukkig kon ze heelhuids wegkomen.

De avond voordien had een 25-jarige vrouw minder geluk. Terwijl ze haar hond uitliet, werd ze aangesproken door diezelfde jongeman die om haar gsm vroeg. Hij haalde een mes boven en de vrouw werd geraakt in haar linkerlong. Ze is weer buiten levensgevaar en de dader kon intussen ingerekend worden.

Minimaliseren

Eind goed al goed, moeten ze bij de politiezone Zuid en de gemeente Vorst gedacht hebben. In hun officiële communicatie weerklonken opvallend veel sussende woorden. Het ging hier immers om “een geïsoleerd geval”.

De politiewoordvoerster zei: “Mensen hoeven niet bang te zijn, het is niet dat er een seriemoordenaar rondloopt.” Nou. Een huis-tuin-en-keukencrimineel is ook al heel eng. Zeker als zijn steekwapen in je linkerlong belandt.

De reactie van de politie is wellicht ingegeven door de cijfers. Sinds 2018 daalt het aantal diefstallen met geweld met een wapen in het gewest. De cijfers voor 2021 zijn nog niet volledig, maar tonen alvast dezelfde trend, ook in Vorst.

Burgemeester Mariam El Hamidine (Ecolo) had die statistieken blijkbaar ook gezien. Zij kondigde spoorslags aan dat er geen extra veiligheidsmaatregelen in de pijplijn zaten.

Toch bleef ik als doorgewinterde Brusselse parkgebruiker op mijn honger zitten. Die snelle communicatie over ‘niks aan de hand’ gaf de indruk dat de twee steekincidenten niet serieus genomen werden. Men had de gelegenheid ook te baat kunnen nemen om te benadrukken dat men er, zoals steeds, alles aan zou doen om de parkgangers zo veilig mogelijk te ontvangen.

Criminaliteit minimaliseren zit wat in de Brusselse bestuurscultuur. Herinner u de pijnlijke uitspraak van oud-burgemeester Freddy Thielemans (PS) uit 2010. Die had een schietpartij waarbij een agent drie kogels uit een kalasjnikov in zijn been had gekregen, omschreven als een “fait-divers”.

Ook bij rellen op oudejaarsavond in Molenbeek had burgemeester Catherine Moureaux (PS) het in 2019 lastig om de gepaste reactie te vinden. Nochtans schieten burgers daar niks mee op.

Veiligheidsgevoel

In steden wordt hoe langer hoe meer geleefd in de openbare ruimte, en met name parken ontpoppen zich meer en meer als hardloopcircuit, yogaschool, fietsroute en uitraasplaats voor kinderen. Voldoende aandacht voor het veiligheidsgevoel op die drukke plekken zou op zijn plaats zijn. Dat toont binnen- en buitenlands onderzoek ook aan.

Uit bevragingen van bewoners van de Noordwijk blijkt al langer dat ze het Maximiliaanpark als vuil en eng ervaren. Maar ook een piekfijn onderhouden en levendig park als Josaphat in Schaarbeek wordt na valavond snel unheimlich wegens bijzonder leeg en donker.

We willen hier niet pleiten voor een surveillancesamenleving, maar gemeenten mogen er gerust meer oog voor hebben.

Misschien kan wat momenteel in het nachtleven gebeurt als inspiratie dienen. Stewards, veilige zones … zeker voor het vrouwelijke deel van de bevolking is die verandering revolutionair.

Want als je iets overkomt, zo getuigde een dame die tien jaar geleden in een parkje in Sint-Gillis aangevallen werd met een mes, zindert dat meestal nog erg lang na.