Spierballen

“Brussel zal nooit een volwaardig gewest worden.” Dat zei Vlaams minister-president Kris Peeters (CD&V) in La Libre Belgique. Niets nieuws onder de zon, maar aan Franstalige kant werd het gepercipieerd als een provocatie, en dus een mooie aanleiding om de spierballen te laten rollen.

FDF-voorzitter Olivier Maingain kondigt in het Brussels parlement een resolutie aan over de erkenning van Brussel als volwaardig én voor uitbreiding vatbaar gewest. Minister-president Charles Picqué (PS) zegt dat Brussel een volwaardig gewest is en dat de Brusselaars nooit iets anders zullen aanvaarden. En Waals minister-president Rudy Demotte (PS) zegt dat er geen sprake kan zijn van een beheer door de twee gemeenschappen. De ene Franstalige zegt dus dat Brussel een volwaardig gewest moet worden, de andere zegt dat Brussel een volwaardig gewest moet blijven. En Demotte meent zelfs te weten dat Kris Peeters het Brussels Hoofdstedelijk Gewest wil opdoeken. Waarop Picqué en Demotte dan maar de Franse Gemeenschap opdoeken en vervangen door de Fédération Wallonie-Bruxelles. Een tip aan de politici: stel een verklarende lijst met politieke begrippen op (wat is bijvoorbeeld een volwaardig gewest?). Laten we dezelfde definities hanteren. Dan gaan we ten minste weten waarover we het oneens zijn.

Misschien had Peeters de journalisten die hem uitvroegen over Brussel, wandelen moeten sturen. Maar hij heeft gezegd wat hij gezegd heeft. Maar wat heeft hij precies gezegd? Niet dat het Hoofdstedelijk Gewest door de gemeenschappen moet worden bestuurd, niet dat Brussel zijn huidige statuut moet lossen.

Brussel is een volwaardig gewest: het heeft niet alleen dezelfde bevoegdheden als Vlaanderen en Wallonië, het heeft er zelfs meer. Brussel heeft een bicommunautaire sector, het heeft provincie- en agglomeratiebevoegdheden (brandweer en vuilnisophaling), en het mag het predicaat 'hoofdstedelijk' voeren. Brussel is op twee vlakken geen gewest als Vlaanderen en Wallonië. Eén: het Brussels parlement heeft geen decreten, maar ordonnnanties. De jure is er een verschil, de facto niet. Twee: Brussel heeft geen constitutieve autonomie. Dat wil zeggen dat Brussel de samenstelling van zijn parlement niet kan wijzigen. De Franstalige politici vinden dit een groot onrecht, maar er zijn allicht weinig Brusselaars die er wakker van liggen.

Moet Brussel constitutieve autonomie krijgen? Nee. En indien wel, dan moeten we terug naar de dubbele meerderheid van 1989. De afgezwakte versie van 2001 (Lambermont-Lombard) biedt de Vlamingen onvoldoende garanties om niet politiek buitenspel gezet te worden.