Standpunt BDW: Echte baronnen

In de aanloop naar de nationale feestdag heeft de koning gewoontegetrouw een aantal mensen tot de adelstand verheven. Maar onder de nieuwe baronnen en ridders zijn opvallend weinig vrouwen, stelt Anne Brumagne vast.

Zaterdag wordt de nationale feestdag gevierd, en in de aanloop ernaartoe heeft koning Albert II nog eens wat adellijke titels verstrekt. Dat was blijkbaar al een tijdje geleden, van 2009 meer bepaald. Heel veel belang wordt er niet meer gehecht aan die toekenning, maar toch. Meestal zeggen de uitverkorenen dat ze het allemaal niet zo belangrijk vinden en dat het hun leven niet zal veranderen, maar dat ze best blij zijn met de erkenning.

En de media pikken er dan die namen uit waarvan ze vermoeden dat die het meest tot de verbeelding van hun publiek zullen spreken. Dit jaar zijn dat aan Vlaamse kant bijvoorbeeld journaliste en BV Annemie Struyf, en Kamiel Sergant, Keizer Carnaval van Aalst. Nochtans worden beiden 'maar' Commandeur in de Kroonorde, en geen barones of baron, de hoogste onderscheiding.

Wij zouden u nu de lijst van Brusselaars moeten voorleggen, maar vergeef het ons: we wagen ons er niet aan om de domicilies van de betrokkenen te gaan uitzoeken. Waar we wel een duidelijk beeld van kunnen hebben, is het aantal mannen en het aantal vrouwen op de lijst. Als we ons beperken tot baronnen en ridders, dan komen de dames er wel bijzonder bekaaid af. We tellen amper drie baronessen, tegen tien baronnen en negen ridders. (Vrouwen kunnen zelfs niet tot ridder worden benoemd.)

Het centrale criterium voor een titel is naar verluidt 'de uitzonderlijke verdiensten voor het vaderland'. Afgaand op het aantal mannen en vrouwen in de lijst moeten we er dan maar van uitgaan dat de verdiensten van de vrouwen voor het vaderland een pak minder zijn dan van de mannen. Hoe kan dit nu in 's hemelsnaam? In een tijd waarin vrouwen vaak voltijds gaan werken, nog steeds de grootste zorg voor de kinderen op zich nemen en in heel wat (zogenaamde 'zachte') sectoren de dienst uitmaken, worden hun 'verdiensten voor het vaderland' vertaald in welgeteld drie adellijke titels op de negentien!

Dat is zo'n vijftien procent. Bovendien kun je bezwaarlijk stellen dat de lijst een weerspiegeling is van de diversiteit in onze maatschappij. Een al wat oudere blanke man zijn, een das dragen, ondernemer zijn... het helpt om baron te worden (een 'echte' baron dan, niet eentje uit Molenbeek).

Sire, of u gaat door met de toekenning van die adellijke titels, maar dan maakt u het lijstje representatiever voor de samenleving. Of u stopt maar helemaal met deze oubollige traditie. Hoeveel mensen hadden gemerkt dat er de voorbije twee jaar geen adellijke gunsten waren toegekend?