Standpunt BDW: nieuwe breuklijnen

Vertrouwen is goed, controle is beter, zou Lenin gezegd hebben, een eeuw geleden. En dus hebben de Brusselse minister-president Vervoort en burgemeester Yvan Mayeur (beide PS) afgelopen zaterdag het voorbeeld gegeven: het als extreemrechts geboekstaafde Franse Génération Identitaire wilde in Brussel demonstreren tegen de islam, en daarop besloten beide socialisten er niet op te vertrouwen dat zulks niet tot geweld zou leiden. Dus: een besluit dat extreemrechtse en extreemlinkse tegenbetogingen verbood.

Over wat extreemrechts is en wat extreemlinks zouden we een boom kunnen opzetten. Dezer dagen zijn er nieuwe breuklijnen die onze samenleving verdelen, en die zijn eerder identitair van aard, en in grote mate religieus of mythisch: zowel Génération Identitaire als de Molenbeekse moslimjongeren smachten naar een nieuw verhaal, waarbij de maatstaf er eerder een is van ‘wat verbindt ons als morele kerngroep’ dan hoe de samenleving economisch ingedeeld moet worden.

Voor zulke analyses was zaterdag echter geen tijd. Hoewel het recht op demonstreren ook na 22 maart fundamenteel moet blijven, kunnen we aannemen dat geweld vorig weekend op til was. Daarom kan het recht op vrije meningsuiting op straat ook tijdelijk ingeperkt worden.

In dezelfde stad vond tegelijkertijd een ‘herdenking’ plaats van terreurslachtoffers. Turken maakten van de gelegenheid gebruik om te zeggen dat de Koerdische PKK even terroristisch is als Islamitische Staat. Daarvoor werd een soort privémilitie ingeschakeld. Burgemeester Emir Kir - eveneens PS - wil het niet geweten hebben.

Brussel heeft een groot probleem. Deze met moedwil geglobaliseerde stad kent diepgaande conflicten die Vervoort en Mayeur niet (willen) begrijpen. Als oplossing zou er wel eens uit de bus kunnen komen dat een verbod op demonstreren lange tijd permanent wordt, en dat vrijheid van meningsuiting uit den boze is. Geen enkele staat in het Midden-Oosten met de minderheden die ook in Brussel talrijk aanwezig zijn bestaat zonder een grote mate van zulke autoriteit en controle. Zonder die autoriteit barst immers een wereld los waarin de vrijheid van meningsuiting kort gebruikt wordt om religieuze en tribale twisten uit te vechten. Waarna ze ophoudt te bestaan.

Vooral de gematigden te goeder trouw moeten dit beseffen, en opletten. Want Mayeur en Vervoort gaan het niet voor ons zeggen. Beide wilden zelfs nog niet in een democratischere tijd de Brusselse politie laten samenwerken om te weten wat er echt broeide in de stad.