Standpunt BDW: Vraag voor Vervoort

Het kan geen kwaad om in de week van 11 juli stil te staan bij de Brusselse hoofdstedelijke gemeenschap. Daar was immers onlangs nog wat over te doen.

U kent de hoofdstedelijke gemeenschap. Ze werd in het leven geroepen na de zesde staatshervorming die onder de regering-Di Rupo werd afgesproken, als pasmunt voor de splitsing van het gerechtelijke- en kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde. Waarom? Omdat de invloed van Brussel natuurlijk verder reikt dan de grenzen van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Volgens de voorstanders van de hoofdstedelijke gemeenschap omvat Brussel de volledige oude provincie Brabant. Dat is alleszins de ruimte die men nodig blijkt te hebben om enkele noodzakelijke problemen, voornamelijk rond mobiliteit, op te lossen.

De N-VA heeft zich altijd verzet tegen de Brusselse hoofdstedelijke gemeenschap, en ziet nu in een recente demarche van Brussels minister-president Rudi Vervoort (PS) haar gelijk bevestigd. Vervoort wil namelijk van de gemeenschap een juridische entiteit maken, en zo een extra bestuursniveau. Aldus laait de Vlaamse angst van een verdere verfransing en verbrusseling van Vlaams-Brabant op.

Die angst is niet onterecht. Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest is nu al een kluwen, en uit een onlangs gepubliceerde analyse van het Franstalige Crisp (Centre de Recherches et d’Information Socio-Politiques) valt te lezen dat de drang naar een grotere hoofdstedelijke gemeenschap een gevolg is van de mondialisering en de ijver van steden om internationaal de toon aan te geven. Steden lijven daarbij hun invloedssfeer zoveel mogelijk in om machtiger te worden. Het is niet onzinnig dat een dichtbevolkt en assertief Brussel op zoek gaat naar andere grenzen. De gang van zaken, maar inderdaad beangstigend voor wie niet in de stad woont.

Het probleem van de N-VA – en bij uitbreiding van een deel van Vlaanderen – is dat men geen alternatief biedt voor die zienswijze, en geen alternatief heeft voor de zesde staatshervorming. Typisch voor die houding is bijvoorbeeld het interview met Johan Van den Driessche in deze krant. Net als andere N-VA’ers verschuilt hij zich achter de zesde staatshervorming die andere partijen hebben afgesproken. Die staatshervorming kan dan wel een onding zijn, maar waarom voert de N-VA ze dan mee uit? Dat is niet altijd duidelijk.

Zolang zulke onduidelijkheden heersen, wordt er niet over de inhoud van ‘Brussels Metropolitan’ gepraat. Nu heeft Rudi Vervoort baat bij vaagheid. Maar welke Vlaming stelt hem de vraag die het Crisp zich stelt: of een verbeterde mobiliteit – toch het hoofdargument van de metropolitane regio – wel in het voordeel is van de Brusselaars, als dat betekent dat Brussel nog meer een pendelstad wordt?