Nieuwe ordonnantie moet stadsvernieuwing stroomlijnen

Minister-president Rudi Vervoort (PS) wil het beleid inzake stadsvernieuwing coherenter maken met een nieuwe ordonnantie. Die hertekent het wettelijk kader voor bestaande programma's zoals de wijkcontracten, en zet de lijnen uit voor nieuwe initiatieven. Samen zijn die goed voor een investering van meer dan 300 miljoen euro in deze legislatuur.

Vandaag keert het Brussels parlement terug uit vakantie en de leden krijgen al meteen een belangrijk dossier voor de kiezen: een nieuwe ordonnantie die volgens Vervoort de coherentie tussen de verschillende initiatieven inzake stadsvernieuwing moet verhogen.

"We willen een aantal obstakels wegwerken," klinkt het bij de minister-president. “Vandaag is het mogelijk dat een project in aanmerking komt voor subsidies binnen een wijkcontract, maar dat de dienst stedenbouw dingen oplegt die dan niet gesubsidieerd zijn. Dat moet beter worden afgetoetst. Ook was de uitvoeringstermijn voor de wijkcontracten niet meer realistisch, door de complexiteit van de openbare aanbestedingen."

De vaak geprezen (duurzame) wijkcontracten, waarbij buurten kunnen genieten van een heleboel investeringen, krijgen dus een bijsturing. Het aantal wijkprogramma's dat jaarlijks wordt opgestart vermindert ook van vier naar twee. Maar dat wil niet zeggen dat er minder geïnvesteerd wordt. Het vrijgekomen budget gaat naar de nieuwe stadsvernieuwingscontracten. Daarmee wil het Gewest vooral de openbare ruimte gaan versterken over de gemeentegrenzen heen. Reeds eind 2014 werden vijf interventiezones afgebakend, maar het was wachten op het wettelijk kader voor de uitvoering.

Daarnaast herdefinieert de ordonnantie ook de aanpak van de zogenaamde Stadsvernieuwingszone, het gebied waarbinnen prioritair wordt geïnvesteerd. Die zone zal om de vijf jaar herbekeken worden op basis van statistische gegvens zoals het inkomen van de inwoners en de bevolkingsdichtheid.

Tot slot omvat de ordonnantie ook het zogenaamde Stadsbeleid, de gewestelijke opvolger van het vroegere Grootstedenbeleid. Voor een deel gaat het hier om federale middelen die met de zesde staatshervorming zijn doorgeschoven naar de gewesten. Brussel legt daarbij eigen accenten. Enerzijds is dat de strijd tegen leegstand en verloedering, anderzijds de strijd tegen armoede en dualisering.