Abt Froidureparkje heeft 'Glijdende sluitingsuren'

Het verscholen Abt Froidureparkje, ingesloten door de huizen van de Brugmannlaan (Vorst) en de Franz Merjaystraat (Elsene), verbonden door de Hoge-Bruggelaan en de Darwinstraat, trekt een ruim publiek. En dat klaagt over de ‘glijdende sluitingsuren’ en over parkeerhinder.

Het parkje dankt zijn naam sinds 1995 aan de verbrusselde Ieperse priester Edouard Froidure (1899-1971), 'apostel van de verwaarloosde jeugd' en stichter van de Stations de Plein Air (1935) en Les Petits Riens/Spullenhulp (1955). Froidure was oorlogsvrijwilliger in 1918 en verzetsstrijder in 1940. Hij werd door de Gestapo opgepakt en opgesloten in Esterwegen, Bayreuth en Dachau van 1942 tot zijn bevrijding door de Amerikanen in 1945.

Het Brussels Gewest, dat eigenaar was van het pand aan de Brugmannlaan 52-54, liet begin jaren 1990 de tuin tot openbaar park hertekenen door landschapsarchitect Jef De Gryse. Verschillende referenties aan water lopen door het symmetrische patroon, wat talloze verscholen hoekjes oplevert. Verstoppertje spelen is hier erg in trek.

Toen het Gewest het pand verkocht, gingen ook de Commissie voor Monumenten en Landschappen en de Bibliothèque René Pechère die er gevestigd was, er weg. De salons hebben verschillende nieuwe bestemmingen gekregen: culinaire seminaries en cursussen, eetsoirees en verhuur van vergaderzalen. The Food and Wine Academy zetelt er, de Havana Club heeft een fumoir, de Club du Cacao (van mevrouw Marcolini) socializet er regelmatig.

Gewest (park) en privé-eigenaar hebben hun respectieve nieuwe eigendommen van elkaar afgesloten met een reuzenhek: terrasrecepties van de culinaire tempel liepen al eens uit in het Froidurepark. Het park is niet beschermd en is voor Leefmilieu Brussel (BIM) en Monumenten en Landschappen "historisch en biologisch niet waardevol genoeg om stappen in die richting te ondernemen," kregen we te horen. Het park staat wel op de inventarislijst van 1995.

De exploitanten van Brugmannlaan 52 zijn zich van geen kwaad bewust over de moeilijke toegang voor het BIM om het park te onderhouden, maar geroep en gefluit om één over tien 's avonds - om de gasten tot stilte te manen - is wel schering en inslag. Burengeschil, dus.

Toch hebben de parkbezoekers vooral andere zorgen, met name over de dienst­uren van de parkwachter. In de winter zou het park van 8 tot 17 uur toegankelijk moeten zijn, vanaf mei tot 18 uur. Een tiental parkgebruikers heeft het over sluitingstijden, soms om halfzes, soms vijf, soms halfvijf, en vorige week zelfs eens om vier uur 's middags.

Een Hollandse dame, die pertinent Frans blijft praten en de dagelijks andermans hond uitlaat in het park, meent het te weten: "Het Tenboschpark wordt klokslag halfzes gesloten. Vooraf komt de sleutelman altijd snel het Froidureparkje slui­ten om toch maar voor halfzes bij Tenbosch te zijn."