André Van Ham gehuldigd

Met ‘Sint-Franciscus Jongleur’ van Dario Fo, met Jenne Decleir, begon het Nederlandstalig theater in Sint-Pieters-Woluwe aan zijn veertigste seizoen. De theaterprogrammatie in Sint-Pieters-Woluwe wordt al die jaren georganiseerd door dezelfde man: de bijna 87-jarige André van Ham. Hij werd vorige maandag publiek gehuldigd.

Wat doet zo’n publieke huldiging met een man die de naam heeft bescheiden te zijn?
André van Ham: “Ik had gevraagd aan de schepen om het niet te doen, en ik zal niet zeggen dat ik me gevleid voelde, maar zo’n huldiging doet goed. Maar bescheiden zou ik mezelf niet noemen: Antwerpenaar en bescheidenheid zijn twee begrippen die elkaar zelden tegenkomen (lacht). Ik heb er niet alleen veertig jaar in Sint-Pieters-Woluwe op zitten, ik heb ook dertig jaar toneelprogrammatie gedaan bij Elckerlyc in Antwerpen – ik was er in de jaren 1970 de laatste voorzitter. De eerste voorstelling in Sint-Pieters-Woluwe vond plaats in maart 1976, ik begon met de voorbereiding in 1975. Van in den beginne kreeg ik de steun van het gemeentebestuur. Bij de opstart was dat burgemeester François Persoons, weliswaar een FDF’er maar met wortels in de Franstalige kajottersbeweging en de Mouvement Ouvrier Chrétien, de christelijke arbeidersbeweging. Ik denk dat zijn motivatie door die roots te verklaren was. Als u onze prijzen bekijkt, beseft u dat we nog altijd van die financiële steun genieten.”

Is het theater in die 40 jaar erg geëvolueerd?
van Ham: “Niet zo heel erg: ik moet volgen wat de markt biedt, vroeger en nu, maar ik ken natuurlijk mijn klassiekers. Als ik hoor dat Dood van een handelsreiziger volgend jaar met topacteurs gebracht wordt, dan bestel ik die voorstelling. Ik zie veel theater - vroeger tot 50 stukken per jaar - maar de jongste jaren ga ik ook af op wat artiesten me aanraden. Sommige acteurs zijn goede vrienden geworden en vragen me: ‘We brengen volgend seizoen dat stuk, ben je geïnteresseerd?’ Of ze zeggen: ‘Dat stuk moet je niet programmeren, dat is niets voor jouw publiek. Maar ik doe al dat werk niet alleen, die goede relaties zijn ook aan mijn medewerker Frank Meyns te danken.”

Wie zijn de toeschouwers? Jullie hebben meer dan 500 abonnees.
van Ham: “Die 500 abonnees, daar ben ik blij mee, en dat in de meest verfranste uithoek van het gewest. Ik heb altijd willen bijdragen tot het Vlaams gemeenschapsgevoel en dat lukt aardig. Abonnees zeggen me dat het theater goed is, maar dat het nadien ook heel gezellig is. Er zijn vriendschappen ontstaan in de bar van het theater. Zo’n 20 procent van de toeschouwers komt uit Sint-Pieters-Woluwe, de rest uit de omliggende gemeenten en Vlaams-Brabant, maar we hebben ook toeschouwers uit Duffel en Waterloo die een aantal theaters voorbijrijden om tot bij ons te komen. Destijds is een niet onbelangrijk deel van de trouwe toeschouwers van de KVS naar ons overgekomen. Ons publiek is eerder behoudsgezind en dat bedoel ik absoluut niet pejoratief. Ze hebben de deuren van de KVS achter zich dichtgetrokken toen er te veel bloot op scène kwam: een stuk aankondigen waarin Hamlet zijn ziel blootlegt en Hamlet heel het stuk lang in zijn blote piemel op scène staat, zijn twee verschillende zaken.”