Avanti Mario, avanti la bella Vespa

Scooterlover Mario ‘Vespa’ Catapano kon het museum Autoworld overtuigen om zeventig jaar Vespa te vieren met een expo. Met de vinnigste, mythische modellen. Op paasmaandag zoemt een rally van oude exemplaren door de stad. Om in de vorm van het cijfer 70 een show te vormen onder de triomfboog van het Jubelpark.

Pakweg honderd buitenissige Vespa-modellen zullen vanaf paaszaterdag twee weken te zien zijn in Autoworld. Van de legendarische Faro Basso uit 1946, de eerste modelreeks met lage koplamp, tot toppers uit een vijftigtal verschillende types van scooters, side cars en bakmotorfietsen van later.

Bijna zeventig procent van de Vespa-show komt van Belgische scooterclubleden en collectioneurs die Mario Catapano, bekend als Mario ‘Vespa’, kon overtuigen. Hun bella gaat glimmen op de expo. Het museum haalt ook vier unieke stukken van bij een vriend van hem uit Frankrijk op.

“Fabrikant Piaggio uit Pontedera (Italië) bleek niet te vinden om in Brussel een tentoonstelling uit te bouwen,” begint Mario Vespa, wiens vader in de jaren 1950 als migrant de eerste pizzeria open deed op de Louizalaan. En later in de jaren 1970 pizzeria ‘Da Mario’ tegenover Hotel Métropole, onder de Coca-Cola-lichtreclame.

“Ik klopte dan maar bij Autoworld aan, met de vraag om naar analogie met 60 jaar Citroën DS de mooiste Vespa-scooters te etaleren. Want veel meer dan in Italië, werd in het buitenland, zoals in België, de oude Vespa lang gekoesterd. Italianen hebben hun goedkope scooters uit de eerste productiedecennia stuk gereden, en dus amper bewaard. Op de teller van mijn jongste aanwinst van vorig jaar, een P211-model uit 1982, stonden maar 11.000 kilometers. Daar kan ik nog een tijdje van Strombeek-Bever naar het werk in Etterbeek mee – op een jaar heb ik al het dubbele. Tegenwoordig vind je alle vervangstukken die nodig zijn voor alle modellen. Enkel voor collectiemodellen heb je authentieke vervangonderdelen nodig, die kosten wel wat.”

Iedere ochtend werkt Mario Vespa in een Italiaans restaurant in de Aarlenstraat, waar hij tot na het middaguur deeg rolt en pizza’s bakt. Daarmee houdt de pizzaiolo de rest van de dag vrij om te dromen van zijn passie en hobby: la Vespa. Via internet en beurzen koopt hij unieke publicaties over de scootertypes op. “De gemeente heeft me de OCMW-steun ontnomen, omdat ik geen Nederlands geleerd krijg (de man woont sinds zijn 5 jaar in België en is 55, red.), waardoor ik uit mijn OCMW-appartement werd gezet. Nu huur ik een garagebox en woon ik in een caravan. Mijn eerste Vespa had ik in 1977. Daar had ik als achttienjarige een verschrikkelijk ongeluk mee, op een tocht door Sardinië. Ik hield littekens van de breuken over. Achteraf bleek het de beste leerschool om gefocust tussen auto’s te kunnen rijden. Al lag ik vorig jaar ook nog eens in de coma, na een val.”

Vespa van Jette
Als hij met zijn sportieve P211, met Engelse look style MOD (zie de rockoperafilm Quadrophenia uit 1979, met The Who, red.) in de Aarlenstraat parkeert, volgen de blikken. Mario Vespa: “Vespa is een mythe. Het roept het dolce Italia op, en doet denken aan films als Vacanze romane (uit 1954, met Audrey Hepburn) en La dolce Vita (uit 1960, met Marcello Mastroiani). Het grote succes na de lancering van de Vespa in 1946 en in de fifties, kwam niet alleen door het futuristische model (Piaggio was voordien een vliegtuigfabriek, en het voorwiel van de Vespa is geïnspireerd op een vliegtuigwiel in zijn kap, red.). Het meisje kon als amazone, zonder rokscheuren dus, achter de man op de Vespa; dat maakte het grote succes van dit scootertype. Al in 1953 ontstond de eerste Vespa-club in België. Als je onze Vespa Club de Bruxelles, die in Haren vergadert, bij alle andere Belgische clubs telt, heb je snel vierduizend leden. Ons rallyseizoen begint dit weekend.”

“Vóór de expo komen we samen bij Basilix, en maken een rally met pizzastop tot aan Autoworld.” Wat het prijskaartje is voor een hobby op twee wielen, willen we weten. Mario Vespa: “Voor de historicos, exemplaren waarvan alle onderdelen authentiek zijn, gaat de vraagprijs snel de duizenden euro in. Zelfs het U-type, dat eigenlijk een modèle des pauvres was, kost nu een bom geld. Een 50SS uit 1965 en een perfecte 90SS uit 1965 liggen goed in de markt. Een oude buur van me heeft een mooi reeksje V98 Faro Basso’s staan, met mooie opties van toen. Zo een scooter is makkelijk 9.000 euro per stuk waard. Het model bestond niet lang, want in de jaren 1950 werd een lage koplamp verboden. Het moest een stuurlamp worden. Je zal naar Autoworld moeten komen om ze te zien.”


Vespa 70 Years, van 26 maart tot 10 april in Autoworld, Esplanade Jubelpark, www.autoworld.be, 02-736.41.65

Bekijk ook de reportage over de Vespacollectie van Guillaume Hals.