BDW Opinie: Maritiemwijk door Anne Brumagne

De voorbije avonden - althans tot het ter perse gaan van deze krant - was het weer rustig in de straten van Molenbeek. In de media werd de afgelopen dagen nog uitvoerig gedebatteerd over wat er allemaal moet gebeuren om een herhaling van de rellen te voorkomen.

door Anne Brumagne, hoofdredacteur van Brussel Deze Week

Politieke tenoren als de Molenbeekse burgemeester Philippe Moureaux en Brussels minister-president Charles Picqué (beiden PS) erkenden de problemen, volgens sommigen nadat ze ze jarenlang waren blijven negeren. Moureaux stelde ferm dat de lokale politie, bijgestaan door de federale, paraat zou staan, en meteen zou ingrijpen bij nieuwe feiten.

Johan De Becker, de korpschef van de geplaagde politiezone West, vroeg een snellere berechting van de lokale criminaliteit. De periode tussen het feit en de bestraffing is zo lang dat de indruk van straffeloosheid wordt gewekt. Minister van Justitie Stefaan De Clerck zei daarop de invoering van snelrecht te willen onderzoeken, maar hij wees er wel op dat alles ook nog correct moet kunnen verlopen.

De Molenbeekse SP.A'er Fouad Ahidar, een man van het terrein, stelde de vraag waarom de vzw's uit de Maritiemwijk waar drugs wordt gedeald, en waar de lieden verwijlen die de jongeren ophitsen, al niet veel langer werden gesloten, en waarom die dealers niet meteen worden aangepakt. En voor criminoloog Brice De Ruyver lag de kern van het probleem bij de grootschalige illegale economie 'in bijna heel Molenbeek en ook in Anderlecht': "Dat gaat van drugsmokkel over autohandel tot zelfs mensenhandel." Volgens hem moet de overheid massaal de economische inspectie op Molenbeek loslaten en samen met de politie de buurt doorlichten.

Het zijn allemaal terechte commentaren - het besef dat je er met een laisser-faire-houding niet meer komt, zal er hopelijk ook voor zorgen dat de zaken grondig en gecoördineerd worden aangepakt. Het wordt een gigantische opdracht om een situatie die al jaren scheef zit, weer recht proberen te trekken.

Maar zoals Ahidar er ook aan toevoegde: naast al deze repressieve maatregelen zal er toch nog altijd moeten worden geïnvesteerd in 'dialoog', hoe melig dat woord misschien ook klinkt. Dialoog met de ouders, die hun kinderen niet in het midden van de nacht op straat moeten laten rondlopen, maar die het wellicht ook allemaal niet meer weten. En met die jonge gasten, voor wie rechtstreekse gesprekken confronterender, maar daarom hopelijk ook helender zijn dan louter machtsvertoon.