Bulo brengt meubels en lampen Jules Wabbes opnieuw uit

Een tweede adem voor de Belgische ontwerper die zelf bezeten was van duurzaamheid. Vandaag worden in een eerste Bulo.H-shop al vier heruitgaven van Jules Wabbes voorgesteld.

De vrouw van Jules Wabbes, de kinderboekenauteur en -illustratrice Marie Wabbes (Marie-Louise Paquay), en Dirk Busschop, de president-directeur van (kantoor)meubelfabrikant Bulo, tekenden dit jaar een licentiecontract voor de wereldwijde uitgave van alle ontwerpen van Wabbes. De collectie zal vanaf april 2010 verkrijgbaar zijn, vandaag geldt dat al voor de stoel Louise , de taboeret Anna David Marber , en de tafels Gérard Philippe en Pan Coupe . Bijzonder is dat er ook prototypes uitgegeven worden.

Voor Luc Vincent, scenograaf van de Lucien De Roeck-tentoonstelling vorig jaar, was het een hele eer om de artistieke leiding van de productie op zich te mogen nemen. Volgens Vincent brengt het werk van Wabbes ons "terug naar de creatie van het industrieel ontwerp, toen dit nog ten dienste stond van het individu en het bedrijf, en niet van de designer himself ." En, zegt Vincent, "design is geen stijl, het is een deontologie die de mens, de materialen en het gebruik ervan op de voorgrond plaatst. Met de uitgave van Wabbes bereikt de Belgische design dezelfde positie als Finland met het oeuvre van Alvar Aalto en de Verenigde Staten met dat van Charles en Ray Eames bereikten."

Antiek geschoold
Begin jaren 1970 doceerde Jules Wabbes binnenhuisarchitectuur en meubelontwerp aan het Sint-Lucasinstituut in Brussel, maar toen hij zelf jong was, volgden ontwerpers een grilliger pad. De in 1919 geboren Sint-Gillenaar ging eerst in de leer bij een Brusselse fotograaf-portrettekenaar vooraleer een eigen fotoatelier op te zetten. Hij ging ook als klusjesman aan de slag bij een toneelgezelschap, waar hij de actrice Louise Carrey leerde kennen. Samen begonnen ze met de antiekwinkel Warrey aan de Charleroisesteenweg. Wabbes' taak was de aankopen doen, en dat bleek een ideale praktijkschool. De meubels waren dikwijls toe aan restauratie, en daarom richtte hij ook nog eens een restauratieatelier op waar hij de houtsoorten en de assemblagetechnieken van dichtbij leerde kennen.

Op den duur vroegen sommige klanten hem om advies over binnenhuisinrichting, en omdat hij tussen de aangekochte meubelen niet altijd vond wat hij zocht, begon hij zelf meubels in elkaar te steken. Daarbij ging hij erg tactiel te werk: hoe een meubel aanvoelt, vond hij bepalend voor de kwaliteit.

In de jaren 1950 had Wabbes een eigen studiebureau voor architectuur en indus­trieel design, waar hij samenwerkte met de architect André Jacqmain. Naast meubelen ging hij ook lampen ontwerpen. Hij liet zich inspireren door zijn vele contacten met kunstenaars tijdens zijn dinsdagse 'open tafels'.

Eenvoud siert
Wabbes realiseerde vliegtuiginterieurs voor Sabena, het Internationaal Wetenschapspaviljoen van Expo 58, en tal van interieurs voor privéwoningen en bureaus in het Brusselse (Koninklijke Muntschouwburg, Gemeentekrediet, Generale Bank van België, Parking 58, het kabinet van de eerste minister) en elders (Antwerpen, Brugge, Nijvel, Louvain-la-Neuve, Den Haag, Tanger).

Toen hij voor de Résidence Palace een massief acajouhouten tafel wilde maken, vertoonde het hout na het drogen barsten. Hij bedacht daarop de latten meubels, waardoor het hout niet langer aan het metalen onderstel vastgemaakt moet worden, zodat een reactie tussen de verschillende materialen uitblijft. Tafels of bureaus in verlijmde latten uit massief hout op een metalen onderstel dat ladeblokken kan bevatten, en waar alle onderdelen zichtbaar zijn, zijn zowat zijn handelsmerk.

Steeds combineert Wabbes eenvoudige vormen die voldoen aan het hedendaagse gebruikscomfort met de oerdegelijkheid van een antiek meubel. "Een meubel dat vanuit alle hoeken goed gemaakt is, kan niet stuk. Het moet niet noodzakelijk mooi zijn, maar wel stevig. In balans met de vorm moet men het gewicht voelen. Maar stevigheid en gewicht zijn geen synoniem van zwaar." Zelf tekende hij bijna nooit, hij visualiseerde zijn ontwerp voor zichzelf en controleerde dat voortdurend.

Om aan zijn verzuchting van technische precisie te kunnen voldoen, richtte hij zijn eigen productiebedrijf op, Le Mobilier Universel, dat meubilair van Wabbes, maar ook van andere ontwerpers produceerde. Een industriële producent als Bulo was op zijn beurt nodig om de producten van Wabbes opnieuw te lanceren. Het vergde wel een juridische strijd om de productierechten terug te krijgen die Wabbes verloren had aan een vennoot die hem stilaan uit zijn eigen fabriek had buitengewerkt. Maar nu is Wabbes weer van zichzelf. Of van u, als u gaat winkelen.

:: Event op 10 december: Home sweet Bulo, Edelknaapstraat 109, 1050 Elsene, opening van de Bulo.H-shop: meubelcollecties voor thuis en de eerste uitgaven van de Jules Wabbes-collectie, van 11 tot 22 uur. Openingsuren vanaf 11 december: dinsdag tot en met zaterdag van
11 tot 18 uur