Chou de Bruxelles: Harald Thys

Bekende en minder bekende Vlamingen zoeken allemaal hun weg in het Brusselse labyrint, en wij zijn benieuwd naar hun bevindingen. Harald Thys is een cineast die naar eigen zeggen in zijn werk de plaats reflecteert waar hij zich bevindt. Zijn volgende film speelt zich af in het gemeenschapscentrum Ten Weyngaert in Vorst. Om maar te zeggen dat hij niet alleen een ruime blik op de wereld heeft, maar ook 'specifiek Brussels' kijkt.

Eerste herinnering

Die hangt vast aan mijn studie Film en Video, hier in Brussel. Ik kom oorspronkelijk uit een klein dorp en plots werd ik geconfronteerd met een volledig andere wereld. Het klinkt misschien als een cliché, maar die smeltkroes van verschillende culturen was voor mij een vrij grote verrassing. Een verrassing die inspirerend werkte, mag ik wel zeggen. Het was een volledig nieuw universum van verschillende leefgewoontes die op mij afkwamen. Brussel heeft mijn creativiteit zeker gestimuleerd.

Brusselaar aller tijden

Je hebt natuurlijk de bekende figuren zoals Toots, Brel en - op een ietwat andere manier - VDB. Maar de Brusselaars over wie we het hier hebben, is de heterogene massa die de bevolking van deze stad uitmaakt. Ik denk dat de invloed van die massa heel doorslaggevend is voor het uitzicht van de stad. En uiteindelijk misschien zelfs groter dan die van, zeg maar, Leopold II en zelfs van onze grootste architecten. Die Brusselaar aller tijden moet je dus volgens mij als één geheel door de eeuwen zien. De ontwerpen van een architect of de besluiten van een wethouder zijn ondergeschikt aan het collectieve bewustzijn van de bewoners.

Favoriete winkel

Mijn voorkeur gaat uit naar tweedehandswinkels, alhoewel ik de Fnac ook een uitgelezen plaats vind om af en toe eens te gaan rondneuzen. Ik ben nogal nieuwgierig op zoek naar unieke dingen. En de plek waar ik op dat gebied af en toe mijn gading kan vinden, is uiteraard de rommelmarkt aan het Vossenplein. Daar hoop ik vooral dingen te vinden die niemand anders heeft.

Geheim plekje

Het Egmontparkje achter het Hilton beschouw ik als een gezellig stukje niemandsland, een onbepaalde zone waar je midden in een toch drukke stad verpozing en rust kunt vinden. Ik denk dat het parkje eerder toevallig is ontstaan. Geprangd tussen al die verschillende bouwstijlen heeft het zelfs iets magisch. Om iemand de stad te laten verkennen, vind ik het een ideaal uitgangspunt.
Ook de esplanade achter de Congreskolom en bij het Rijksadministratief Centrum vind ik een bizar-artificieel gebied binnen de stad. Als je weet dat de tv-reeks De collega's zich in dat nabijgelegen gebouw afspeelde, dan kun je er die ambtenarij bijna aanvoelen.

Tofste café

Het kan misschien raar klinken, maar ik wandel graag café Roskam aan de Vlaamsesteenweg binnen, omwille van het gedempte licht en de intieme sfeer. Ik vind het ook helemaal geen preten­tieus café. Misschien kun je wat verderop in de Daringman wat rustiger babbelen, maar beide kroegen zijn zeker aan elkaar gewaagd.

Lekkerste restaurant

De Fin de Siècle in de Kartuizersstraat heeft nog altijd even lekkere stoemp met saucissen in de aanbieding als tien jaar geleden. Ik hou van afwisseling, maar het mag eenvoudig. Een goed restaurant
moet volgens mij traditie met crea­tiviteit kunnen combineren.

Waarvan krijg je een kick?

Zowel toffe concerten als de een of andere zinvolle betoging, maar ook de Zinneke Parade zijn gebeurtenissen waar ik niet onverschillig bij blijf. Me betrokken voelen bij de anonimiteit van een massa is iets wat mij aantrekt. Het feit dat er beweging komt in een massa waarin ik eerder autistische trekjes meende te ontwaren.
De kick heeft dus te maken met gebeurtenissen en situaties die ik oorspronkelijk niet zo creatief, plezant of ontroerend had ingeschat.

Grootste ergernis

Die zou te maken kunnen hebben met iets wat in de weg staat van wat ik net als een kick omschreven heb. Maar zelfs daaraan zou ik me echt niet doodergeren.

Markant moment

Misschien de sluiting van de Walvis. Markant in die zin, omdat ik voel dat er een leemte is ontstaan. Niet dat ik echt verknocht ben aan een of andere toog. Op creatief gebied moet ik zeggen dat ik de dingen niet als kunstenaar bekijk. Iets wat echt markant is, overstijgt nu eenmaal je eigen vak.

Volgende Chou

Jos De Gruyter, Brusselse artiest.