Column Freddi Smekens: Avonteur

I n ons Brussels zeggen we "'t Es e giel avonteur geweist" als we een en ander hebben meegemaakt. Elk van ons, waarde lezer, pakt af en toe wel uit met "'n avonteur" dat hij of zij heeft meegemaakt; voor sommigen is het leven zelfs een aaneenschakeling van avonturen waar moeilijk een keuze uit te maken valt.

Mijn avontuur is begonnen op de dag dat ik geboren ben. En dat es toovallig op maaine verjoerdag. Zonder echt op een avontuurlijk bestaan te kunnen terugkijken mag ik wel zeggen momenten te hebben meegemaakt die veel van een avonteur weg hebben. Een deel van Europa doorkruist hebben met autostop is er een van. Het zou mij verwonderen als er heden ten dage nog liftend gereisd wordt, zoals dat bijvoorbeeld in de jaren 1960 het geval was. Het grote voordeel van per ottostop reizen is dat men heel wat opsteekt van de mensen die ons oppikken. Dé manier bij uitstek, vond ik, om een streek of land beter te leren kennen. En 't es den nog gooikuup uuk. Dat het ook efficiënt was, bewijst het feit dat ik de afstand Kopenhagen-Stockholm ooit in één dag heb afgelegd. Mo... genoeg gestoeft.

Reizen is er een onderdeel van, maar het begrip 'avonteur' bestrijkt uiteraard nog veel andere gebieden. We kunnen er zelfs prat op gaan nen avonturereer te zaain zonder ons te bougeire. Door ons op sleeptouw te laten nemen door de verbeelding, bijvoorbeeld. Ook hier heeft het avontuur alles te maken met ongebreideldheid. Laatst nog stelde ik me voor in een stripverhaal te verdwalen. De lezer weet dat striphelden keizers zonder kleren zouden zijn mochten ze niet steeds weer een avontuur beleven. Mijn avontuur kwam erop neer in een stripverhaal terecht te komen waarin alle mogelijke stripfiguren elkaar ontmoeten. Het eigenaardige van de zaak was wel dat geen van hen bij zo'n ontmoeting raar opkeek. "Wa was den áán rol in da stripverhoel?" kan men zich terecht afvragen. Welnu, die rol bestond erin het Onzichtbare Personage te zijn die de tekstballonnetjes moest invullen. Van 'n avonteur gesprauke!

Maar genoeg over mezelf. In ons Brussels bestaan er twee uitdrukkingen die, zo ze al niet algemeen gangbaar zijn, af en toe van pas kunnen komen. Ik heb het hier over "Gaa zaait toch nen artist" en, korter bij ons onderwerp, "Gaa zaait nen echte avontureer." In beide gevallen gaat men er niet meteen van uit dat de aangesproken persoon enerzijds een kunstenaar is, en anderzijds iemand die het avontuur zo in het bloed heeft dat hij of zij voorbestemd is om ontdekkingsreiziger te worden. In het eerste geval - dat van nen artist dus - bedoelen we een vrijgevochten persoon, eemand dee er ni op zeet alleman teige te spreike dee van za gedacht ni es.

Wat nen avontureer betreft: dat is iemand die er niet voor terugdeinst in het dagelijkse leven risico's te nemen om de scherpe en minder scherpe kantjes van het bestaan af te tasten. Niks te moeke donc mè nen 'echte' avontureer, dee par exempel den Everest neki goe op- en afluupe.

Natuurlijk is het niet negatief of denigrerend om door de goegemeente als nen artist of nen avontureer afgeschilderd te worden. Persoonlijk zie ik het zelfs eerder als een klein pluimpje dat men op zijn hoed kan steken. Een en ander betekent uiteraard niet da nen echte artist gienen echte avontureer kan zaain. Wanneer we ons op het creatieve vlak van het avonteur begeven, stellen we gelukkig vast da het teigenauvergestelde ierder woe es. En da's mo good oek. Elk zijn gedacht uiteraard, mo het zal ma gepermetteid zaain hee na neki het maain te geive. "Persees of dat da den ieste ki zou zaain!" hoor ik de pientere en kritische lezer met recht en reden opmerken. De stelling luidt: we kunne nu createef zaain zonder altaaid wei eet neut te ontdekke. En wat staat er dichter bij het avonteur dan op zoek te gaan naar andere horizonten en onontgonnen oorden? Of het nu om creatieve of geografische gebieden gaat, maakt volgens mij weinig of niets uit, as den avontureer ze mo mè alleman wil diele. En hier komen we tot de essentie van het avonteur: het delen en meedelen van onze ervaringen.
En gelukkig mogen heel wat van ons zich op dat vlak echte avontureers noemen.