De Block: 'Geen toekomst in België voor hongerstakers'

De 23 hongerstakers aan de VUB zijn aan hun 63ste dag zonder eten toe. Ze vragen dat staatssecretaris voor Asiel en Migratie Maggie De Block (Open VLD) langskomt voor een gesprek. Die laat weten dat er voor uitgeprocedeerde asielzoekers geen toekomst is in België.

De hongerstakers zijn vrijdag aan hun 63ste dag zonder eten toe. Een van hen, een 20-jarige Marokkaan, naaide vorige week zijn lippen dicht. De sans-papiers zeggen pas te zullen stoppen als hun eisen ingewilligd zijn: een verblijfsvergunning van minstens een jaar en een werkvergunning.

Maar het ziet er voorlopig niet naar uit dat dat zal gebeuren. In een brief aan de Studiekring Vrij Onderzoek, die De Block had opgeroepen een einde te maken aan de hongerstaking, zegt ze "een drukkingsmiddel als een hongerstaking onmogelijk te kunnen aanvaarden."

"Vreemdelingen die een asielaanvraag hebben ingediend, worden gehoord en zullen na verloop van tijd een antwoord krijgen. Uitgeprocedeerde asielzoekers hebben in ons land echter geen toekomst meer," zegt ze. "Ik roep de hongerstakers en hun begeleiders dan ook op om in hun eigen belang deze actie te beëindigen."

'Laatste kans'
De sans-papiers gaan intussen verder met hun actie. "Ze worden gevoed met suikerwater en zoete thee en krijgen ook zout. Als het gevaarlijk wordt, gaan ze naar de spoed, waar ze een baxter krijgen," zegt de begeleidende arts Rita Vanobberghen. Het is niet de eerste keer dat ze een hongerstaking begeleidt. "Na zoveel tijd is het lichaam wel wat aangepast, maar de moraal gaat sterk achteruit, omdat er geen uitzicht is op een oplossing."

De hongerstakers hadden al informele gesprekken met de Dienst Vreemdelingenzaken, "maar directeur-generaal Freddy Roosemont zei ons dat hij geen mandaat had om een oplossing te zoeken."

Vanobberghen schreef daarom vrijdag een brief naar staatssecretaris De Block. Samen met de andere sympathisanten, waaronder een groep VUB-studenten, vraagt ze dat De Block met de hongerstakers zou komen praten. "Ze begrijpen niet dat u als arts en als vrouw niet meer interesse opbrengt voor hun zaak."

De hongerstakers zijn geen asielzoekers, maar sans-papiers wiens aanvraag tot asiel of tot regularisatie afgewezen werd. Zoals die van Oumar, 29, uit Mauritanië. "Ik ben gevlucht om politieke redenen en vijf jaar geleden aangekomen. Mijn asielaanvraag werd tot tweemaal toe geweigerd. Ook voor regularisatie kwam ik niet in aanmerking. Ik ben het beu. Dit is mijn laatste kans."

Van het woord chantage willen de sans-papiers niet horen. "Het is geen chantage, maar een middel van de laatste hoop," zegt hongerstaker Mohamed Mesrine.

Dat vindt ook pastoor Daniel Alliët, die eerder al hongerstakers in zijn Begijnhofkerk ondersteunde. "Vergelijk het met een zelfmoordpoging. Daar ben je ook niet voor of tegen, maar je bent er wel voor de persoon die de poging gedaan heeft. En gebeurt de ene zelfmoordpoging na de andere, dan moet je je als maatschappij gaan afvragen wat er mis is."