Het vakantieplaatje van Ozark Henry

In plaats van een plaat te maken graaide Piet Goddaer alias Ozark Henry zijn rugzak van het schap en trok op de bonnefooi op wereldreis. Hij maakte zijn hoofd leeg en vulde het met nieuwe inzichten. Twee jaar later scoort hij gelouterd met het album Hvelreki onder de arm een hattrick in de AB.

Nee, IJslands kan hij niet. Maar in IJsland vond Piet Goddaer wel de titel voor zijn nieuwe album. "Moge er een hele walvis op uw strand aanspoelen" is de vertaling van 'hvelreki' (spreek uit 'kvelerekki'), een boodschap van geluk en voorspoed die de boomlange West-Vlaming graag met zoveel mogelijk mensen wil delen.

Daartoe heeft hij weer een plaatje gemaakt met heerlijk in het oor liggende muziekjes, zoals hij dat op zijn drie vorige albums Birthmarks, The sailor not the sea en The soft machine had gedaan. Maar terwijl hij op die cd's met de minuut sterieler begon te klinken, ademt Hvelreki vooral warmte uit. Met dank aan Martin Glover, alias Youth, producer van grootheden als U2, Crowded House en Paul McCartney en bassist bij Killing Joke, maar vooral een goede coach die precies wist waar Goddaer mee bezig was: loslaten.

De Brit trommelde enkele muzikanten op en gebood Goddaer naar Space Mountain af te reizen, zijn studio in Spanje. Youth liet hem hardlopen en gaf hem enkele boeken om te lezen. Piet Goddaer had vijftig songs in zijn tas, Youth koos er elf uit. Elf songs, elf dagen en hup, klaar. Eigenlijk was de plaat een jaar geleden al afgewerkt, maar toen werd hij vader en schoof hij de release met een jaar op.

Je laatste album dateert van 2007. Toen zat je op een eindpunt, je was uitgekeken op België en maakte je op voor Parijs. Daar is dus niets van in huis gekomen?
Piet Goddaer: Voor Parijs moest ik nog een paar grote concerten afwerken. Maar daarna had ik plots zin om op vakantie te gaan - daar was ik al acht jaar niet meer toe gekomen. Dus ben ik er een jaar op uit getrokken. Begin 2009 wilde ik aan dat Parijs-verhaal beginnen, maar toen kreeg ik het aanbod om in New York te gaan schrijven. En daarna ook in Berlijn. Ik zat plots in een circuit van songschrijvers, twee weken New York, een week Berlijn, een week Noorwegen, weer twee weken New York, waardoor er van Parijs niets in huis kwam.

Was je als kleine Belg geïntimideerd tussen al die grote songschrijvers?
Goddaer: Nee, integendeel. In Amerika is songs schrijven echt een vak. Je hebt A-list, B-list en C-list-schrijvers, en daaronder zitten artiesten die zelf hun muziek schrijven zoals ik. Ze raadden me aan om het met zo'n B-list-schrijver te proberen, maar ik wilde me meteen meten met de besten. Anders heeft het geen zin. Ze stopten mij bij Boots Ottestad, die hits heeft geschreven voor Robbie Williams en Macy Gray. Dat liep prima. We zouden een nummer schrijven voor de televisieserie Deadwood, maar het werd te donker bevonden. Ik heb 'Remains' vorig jaar dan maar zelf als single uitgebracht.

Hoe kwam je zomaar bij de grote Youth terecht?
Goddaer: Ik heb nooit met een producer willen werken, maar er waren er wel drie waar ik naar opkeek: Rick Rubin, omdat hij echt iets uit een artiest kan halen, Nigel Godrich, voor zijn geslaagde huwelijken tussen elektronische en akoestische muziek, en Youth. Vooral wegens zijn productie van Urban hymns van The Verve. Een kolkende sound: je hebt de indruk dat den boel elk moment kan ontploffen, maar je hebt het nog net onder controle. Als je naar zijn producties luistert, krijg je de indruk dat de dingen ontstaan op het moment zelf. Dat vind ik interessant. Nu, ik ging ervan uit dat het onhaalbaar was om met een van hen te werken. Maar toen ik op zoek was naar een mixer, zag ik dat hij door dezelfde platenfirma vertegenwoordigd werd. Ik mocht hem drie nummers opsturen, en hij nodigde me uit in Londen. Ik heb hem uitgelegd dat ik mezelf niet in de schulden wilde werken om een plaat op te nemen, maar dat vond hij geen probleem. Eigenlijk heb ik hem gewoon gevraagd om mij te coachen. En dat hij de songs zou kiezen, omdat ik dat zelf moeilijker en moeilijker vind.

Kwam zijn selectie overeen met de jouwe?
Goddaer: Er zijn vier songs die ik ook gekozen had. Maar eigenlijk heb ik me die vraag niet gesteld.
Jij hebt altijd de controle gehad over alles, en nu laat je gewoon iemand anders beslissen. Zomaar?
Goddaer: Dat is een proces, maar Youth maakte dat voor mij mogelijk. Ik vroeg op een bepaald moment aan hem: "Op basis waarvan doe je dat nu eigenlijk? Zou je dat voor iedereen doen?" Hij antwoordde dat hij geen onderscheid maakte tussen iets commercieels of niet, hij gaat voor muziek waarvan hij zich kan voorstellen dat je er veel mensen mee kunt aanspreken, of je muziek nu raar is of niet. Dat vond ik wel doorslaggevend.

Veel songs klinken groots, met veel drive.
Goddaer: Ik werk graag snel, en dat zag hij wel zitten. Goed, want zo had ik geen tijd om zelf mijn idee te zitten vormen. Er was geen sjabloon. We begonnen 's morgens vroeg en Youth koos dan de song. We legden hem uit aan de anderen, begonnen te repeteren, op te nemen en te mixen. Tegen het avondeten was het nummer af. Zoals je het hoort op de plaat. Je zou denken dat je door die rush een compacte sound krijgt, maar het klinkt groots.

Is dit, ondanks de toestand van de wereld, de plaat van de hoop?
Goddaer: Er zit veel levenslust in zonder dat ze naïef is, alhoewel er wel wat donkere nummers op staan. Het is zo makkelijk om cynisch te zijn, maar als ik iets zie of beleef, wil ik proberen op te merken wat er goed is. We kunnen goed zeggen wat er niet goed is, maar dat is een luxeprobleem.

Je bent intussen ook intensief gaan sporten. Als je iets doet, moet je het met passie doen?
Goddaer: Ik zie graag mensen die met passie leven, werken. De bakker die met een smile in zijn bakkerij staat, daar beleef ik veel plezier aan. De kick van het leven zit hem niet in op de maan gaan staan, je moet zoeken wat je passie is. Sporten was iets compleet nieuws voor mij. Sinds ik het ontdekt heb, besef ik dat het je levenskwaliteit enorm verhoogt. Alles is een evenwichtsoefening. Om je geest op te klaren moet je met je lichaam in evenwicht komen.

Je lijkt me altijd vastberaden. Heb je ooit getwijfeld?
Goddaer: Niet getwijfeld, maar ik heb me wel de vraag gesteld of ik zou doorgaan. In 2007 vond ik mijn carrière niet meer leuk. Ik vroeg me af of ik nuttig bezig was, ik vond mezelf een luxeartikel. Maar mijn vrienden vonden dat ik het talent had om anderen een speciale tijd te kunnen geven, en dat als ik dat niet zou delen, ik een dikke egoïst zou zijn. Als dat de manier is om mij nuttig te maken, vind ik dat goed.

wanneer: 21, 22, 23/12/2010 om 20.00
tickets: SOLD OUT!