Hongerstaken voor verblijf

In een verouderd rijhuis in de Dublinstraat leven 35 Afghaanse mannen al 24 dagen uitsluitend op water. Ook suikers en vitaminen weigeren ze. Aan Ramin Soltain (23), sinds vijf jaar in België, is dat goed te zien. Zijn lichaamsgewicht zakte van 70 naar 57 kilogram. Een rondvraag onder zijn matrasgenoten leert dat de meeste hongerstakers al tussen tien en vijftien kilo verloren.

Met de hongerstaking vragen de mannen aandacht voor hun verblijfssituatie. Ze beweren uit Afghaans conflictgebied te komen en vragen bescherming in België zolang het onveilig is in hun land van herkomst. De meeste hongerstakers kregen daarover al minstens één keer een negatief antwoord van het Commissariaat-Generaal voor de Vluchtelingen en de Staatlozen (CGVS).

Volgens theatermaker en sympathisant Thomas Bellinck hanteert het CGVS 'te strenge criteria voor deze oorlogsvluchtelingen'. Het CGVS ziet dat anders. "Vorig jaar kreeg veertig procent van de Afghanen bescherming. Heel wat buurlanden zijn strenger dan België," vertelt commissaris-generaal Dirk Van den Bulck. "Anderzijds klopt het dat wij iemand uit Kaboel niet in bescherming nemen. Daar zijn wel aanslagen, maar het risico voor de burgers is er niet reëel."

Van den Bulck zegt dat het CGVS niet altijd over alle informatie beschikt om iemands dossier te beoordelen. "Een relatief groot aantal Afghanen zegt dingen over hun herkomst die niet kloppen. Zo kunnen wij hun ware situatie niet inschatten."

Intussen laten 24 dagen hongerstaking zich voelen. "Ik heb rug- en maagpijn en evenwichtsstoornissen en ik braak bloed," zegt Soltain. "In tegenstelling tot mijn collega's plas ik geen bloed. Ik ben wel al een nacht in het ziekenhuis opgenomen." Soltain en zijn collega's zeggen dat ze niet meer eten totdat ze bescherming krijgen. Volgens het CGVS past 'collectief onderhandelen onder druk van een hongerstaking' niet, "want elk dossier wordt individueel bekeken." De gemeente Elsene overweegt het gebouw te ontruimen om veiligheidsredenen.