"Mijn hoed heb ik gekocht in Londen in 1992. Ik was er op reis met mijn vrouw en onze gehandicapte zoon. Ze is in januari overleden aan de ziekte van Alzheimer. Ik heb tot op het laatste voor haar gezorgd. We waren 48 jaar samen."

"De mooiste dag van mijn leven? Onze huwelijksdag. Op die dag zijn we voor het eerst in de koffer gedoken. Zo ging dat toen hé. Wat ik nog verwacht van het leven? Opnieuw te genieten van vrouwelijke tederheid. Liefde heeft geen houdbaarheidsdatum."

***

J’ai acheté mon chapeau à Londres en 1992. J’y passais un weekend avec ma femme et notre fils handicapé. Elle est décédée en janvier de la maladie d'Alzheimer. J'ai été auprès d’elle jusqu’au dernier moment. Nous avons été ensemble 48 ans. Le plus beau jour de ma vie? Le jour de notre mariage. Ce jour-là, nous avons pour la première fois fait crac crac. C’était comme cela à l’époque. Ce que j’attends de la vie? De la tendresse féminine. Il n'y a pas de date limite pour l'amour.

***

"I bought this hat in London in 1992. I was there with my wife and our disabled son. She passed away in January, from Alzheimer's. I looked after her until the end. We were together for 48 years.

The best day of my life? Our wedding day. That day we slept together for the first time. That's how things went in those days. What I expect from life? Feminine tenderness. There's no expiration date for love."

Humans of Brussels

Brussel, dat zijn in de eerste plaats de mensen die je er tegenkomt. Of ze er nu wonen, werken of als toerist passeren. Met Humans of Brussels brengen we hen in beeld. De mosterd haalden we bij gelijkaardige initiatieven in steden als New York en Parijs, maar ook Leuven.

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Samenleving , Humans of Brussels

Lees ook

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni