“Ik ben een echte Brusselaar: ik ben hier geboren en getogen. Het is ook in een dancing in Brussel dat ik mijn vrouw ben tegengekomen in 1958, onder UGC De Brouckère. Nu bestaat die dancing niet meer, maar vroeger kwam er een liveorkest voor ons spelen. Toen bestonden er ook veel cafés waar je rock-‘n-roll kon dansen.
Ondertussen zijn de tijden veranderd. Volgens mij spelen smartphones daarbij een grote rol. Door die speeltjes zijn mensen asocialer geworden, terwijl ik graag naar de mensen toe ga. Aangezien ik als jongere geen smartphone had, moest ik mijn weg in Brussel vinden zonder gps en ken ik nu al haar binnenwegen uit mijn hoofd. Het zou mij verbazen als hedendaagse jongeren dat ook zouden kunnen op mijn leeftijd.
Ondanks het overlijden van mijn vrouw dit jaar denk ik dat het leven nog veel voor mij in petto heeft. Dat is grotendeels te danken aan de kinderen van mijn Afrikaanse bovenburen. Hoewel ze nu alledrie twintigers zijn, heb ik hen vroeger allemaal nog in mijn armen gedragen. Ik beschouw hen als mijn eigen bloed, omdat we zo goed overeenkomen. Bovendien komen ze elke zondag bij mij langs om samen te eten.
Ik heb in deze stad dus wel tegenslagen gehad, maar ik voel me nergens zo thuis als in Brussel.”
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.