“Twee jaar voor mijn vrouw stierf, heb ik het mezelf gezworen: nooit meer zou ik gaan dansen. Ze was stikjaloers, ze vond altijd dat ik te lang met andere vrouwen danste of naar hun decolleté keek."

"Die avond hebben we knallende ruzie gemaakt. Ze was boos omdat mannen haar niet kwamen halen om te dansen, en ik wel de hele tijd op de dansvloer stond. Ze ging echt veel te ver in haar verwijten. Ik zei haar: ‘Vrouwen dragen een decolleté om naar te kijken, dat is juist de bedoeling. Anders droegen ze een rolkraag.’”

“We waren 55 jaar getrouwd. Gelukkig ook, op die eeuwige jaloezie na. Maar vanaf dat moment zei ik haar: het is je gelukt, ik ben het geruzie beu, nooit zet ik nog een stap op de dansvloer.”

“Mijn nieuwe vriendin van 70 noem ik een jong ding, want ik ben bijna 91. Twee jaar na de dood van mijn vrouw was er een brocante in mijn straat. We raakten aan de praat en ik vertelde haar dat ik een kuisvrouw nodig had. Ik kom wel kuisen, zei ze. Ze wilde niet dat ik haar betaalde, en dus heb ik haar een paar keer naar haar buitenverblijf aan zee gevoerd. Tot ik een keer ben blijven slapen (lacht).

“Marie-Louise heet ze, ik noem haar Marjetje. Alles gaat goed, al acht jaar lang. Alleen als ze me vraagt om te gaan dansen, blijf ik de koppigaard die nee zegt. Nooit meer.”

***

“Deux ans avant la mort de ma femme, j’ai juré de ne plus jamais danser. Elle était toujours jalouse que je dansais trop avec d’autres femmes, que je regardais les décolleté d’autres femmes, etcetera."

"Le soir de ma décision, nous avons eu une dispute violente. Elle était fâchée parce qu’il n’y avait pas assez d’hommes qui venaient la chercher pour danser, tandis que moi je virevoltais sur la piste de danse tout le temps. Elle allait trop loin dans ses reproches. Je lui ai répondu : 'Les femmes portent un decolleté pour le regarder, c’est l’intention. Sinon, elles porteraient un col roulé.'"

"Nous avons été marié 55 ans. Heureusement aussi, sauf cette jalousie éternelle. Mais à ce moment-là je lui ai dit : 'T’as réussi, j’en ai marre des disputes, jamais je ne mettrai un pied sur la piste de danse.'"

"Ma nouvelle copine a 70 ans. Je l’appelle une petite jeune, puisque j’ai presque 91 ans. Deux ans après la mort de ma femme, il y avait une brocante dans ma rue. On a commencé à parler, et je lui ai raconté que j’avais besoin d’une femme de ménage. ‘Je veux bien venir nettoyer chez toi’, m’a-t-elle dit. Mais elle ne voulait pas être payée, et donc je l’ai amenée quelques fois à la mer, gratuitement. Jusqu’à ce que je suis resté dormir une fois (rires)."

"Elle s’appelle Marie-Louise, moi je dis Marjetje. Tout va bien, déjà depuis huit ans. Sauf quand elle me demande d’aller danser, je m’entête à refuser. Plus jamais."

***

"Two years before my wife died, I vowed to never dance again. She was always madly jealous and would say I‘d danced too much with other women, or I'd looked at their cleavage too much."

“That night we had a huge fight. She was angry that other men didn’t ask her to dance, while I was on the dance floor the whole time. She took it too far with all of her reproaches. I told her: ‘Women wear a cleavage so men would look at it, that’s just their intent. Otherwise they would wear a turtleneck.’”

“We were married for 55 years. Happily, except for this raging jealousy. But at that moment I told her: ‘You succeeded, I’m sick of all the fighting, I‘ll never put a foot on the dancefloor again.”

“I call my new girlfriend a youngster, since she’s only 70 and I’m almost 91. Two years after my wife passed, there was a flea market in my street. We started talking, and I told her I needed a cleaning lady. She said she’d come. But she refused any payment, so I drove her to her seaside second home a couple of times, for free. Until one day I stayed over (smiles)."

“Her name is Marie-Louise, but I call her Marjetje. Everything is going well, for over eight years now. But whenever she asks me to go out dancing, I refuse. Never again.”

Humans of Brussels

Brussel, dat zijn in de eerste plaats de mensen die je er tegenkomt. Of ze er nu wonen, werken of als toerist passeren. Met Humans of Brussels brengen we hen in beeld. De mosterd haalden we bij gelijkaardige initiatieven in steden als New York en Parijs, maar ook Leuven.

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Sint-Agatha-Berchem , Samenleving , Humans of Brussels

Lees ook

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni