Kinderen palmen terreinen Thurn & Taxis in voor meer speelruimte

Na onder meer Kopenhagen, Berlijn en Luik heeft ook Brussel nu haar bouwspeelplaats op de braakliggende terreinen van Thurn & Taxis. Op initiatief van Yota! bouwen kinderen er tijdelijk een ministad in de hoop dat hun buurt op termijn een kindvriendelijkere plek wordt.

E en druilerige en winderige Belgische zomernamiddag is het wanneer ik een bezoek breng aan de bouwspeelplaats. Op het eerste zicht zie ik maar weinig kinderen. Algauw blijkt echter dat de meesten in hun eigen geconstrueerde cabanes zitten te schuilen of te werken. Zoals Yassin, die druk bezig is een grote letter te schilderen op de achterwand van zijn 'huis', een letter die, zo vertelt hij mij met de nodige trots, uit de taal van de Berbers stamt.

Cabanes
Een beetje verderop staan twee begeleiders van Yota!, een deelwerking van Jeugd en Stad, met enkele buurtkinderen gebogen over een nogal bizarre maquette: aan de hand van spijkers en ijzerdraad geven de kinderen weer waar ze wonen, spelen en naar school gaan. Wanneer ze hun 'speelweefsel' in kaart hebben gebracht, zullen ze op stap gaan met de camera om hun eigen buurt te documenteren, om aan te geven waar de kansen en knelpunten liggen om beter te kunnen spelen. "Voor ons is het inspraakluik binnen dit project heel belangrijk, vertelt Caroline van Yota!. Deze bouwspeelplaats is er gekomen om kinderen op een ludieke manier dit terrein te helpen 'claimen', zodat men bij de herinrichting van het plein hopelijk meer rekening gaat houden met hun noden en behoeften. Er wonen enorm veel kinderen in deze buurt en we willen hen een stem geven. Op basis van het onderzoek dat we nu met hen doen, gaan we kijken naar de toekomst: wat willen zij veranderd zien? De site van Thurn & Taxis, die we nu maar voor één maand mogen gebruiken, is eigenlijk een buitenkans om de omgeving kindvriendelijker te maken. We weten bijvoorbeeld dat hier in de toekomst een park zal komen, en daarom vragen we aan de kinderen hoe dat park er volgens hen moet uitzien, en wat het zeker niet mag worden. Om die ideëën vorm te geven, vragen we hen om droom- en nachtmerriekijkdozen te maken aan de hand van bepaalde thema's, zoals speelruimte of groene ruimte. Die kijkdozen zullen samen met de door hen gebouwde cabanes te zien zijn op een soort buurtfeest op 18 juli. "

Onkruid
Vier weken lang zijn een twintigtal kinderen van hoofdzakelijk Marokkaanse origine druk in de weer met hamer, zaag, verfborstel etc. om hun eigen huisjes (lees: cabanes) op te trekken uit houten platen. De jonge bouwvakkers, allen tussen 9 en 13 jaar oud, werden gerekruteerd via flyers en door mond-aan-mondreclame. "Soms is het wel moeilijk," zegt de elfjarige Yassin, "Zagen en de juiste maten nemen vind ik het lastigst; en ook om de muren op te bouwen met meerdere platen, want hoe hoger het huis, hoe moeilijker ik tot bij de nagels geraak, waardoor ik niet meer goed kan kloppen." Als ik vraag hoe ze afspraken maken omtrent wie wat precies doet, aarzelt hij geen moment: "We vragen het eerst aan mijn broer, want die is de oudste!"
Yassin speelt tijdens vakanties meestal in kleinere parkjes dichter bij huis, maar hij is heel blij met dit tijdelijke speelterrein. "Normaal gezien mogen wij hier niet op. Ze zouden al het onkruid ook moeten wegdoen, want als we rondlopen in korte broek staan onze benen meestal vol met schrammen. En als het een vlakker veld is, kunnen we hier ook voetballen."

Opendeurdag
Op dat enorme terrein, dat op een regendag herinneringen oproept aan troosteloze films die zich afspelen in Engelse industriële voorsteden, staan nu in totaal zeven van die wankele kleine huisjes. Eén constructie oogt als een uitkijktoren, waarvan één van de panelen het vrolijke opschrift 'Couleur Café' draagt. "We laten de kinderen heel vrij in wat ze bouwen. Af en toe halen we er een specialist bij. De groep van Yassin wil nu graag een tweede verdieping op hun huis. Dan moeten we er natuurlijk op toezien dat het veilig genoeg is. Eén jongetje had ook een café gemaakt, maar dat is door de hevige wind onlangs in mekaar gestuikt," gaat Caroline verder. "Na 25 juli moet alles hier weer afgebroken worden, maar de kinderen weten dat. We maken veel foto's die we hen meegeven, en er is ook een blog waardoor er toch iets blijft hangen van hun bouwwerf. Het is wel opmerkelijk dat de ouders nauwelijks langskomen, ze weten meestal niet waar de kinderen mee bezig zijn. Daarom ook dat we op 18 juli een soort opendeurdag houden. We willen hen graag verwelkomen, maar ook de eigenaars van het terrein, mensen van de overheid en andere buurtorganisaties."

Ilias en Imane, broer en zus van respectievelijk 10 en 9 jaar oud, leggen de laatste hand aan hun woonst. "Het is een clubhuisje, voor ons plezier. Ik zou het leuk vinden als mama, papa en onze broertjes hier op bezoek kwamen. We moeten alleen nog een deur erin zetten en dan is het klaar," vertelt Ilias. En op de vraag van een begeleider hoe het dan zit met de vensters, antwoordt hij dat het toch iets te moeilijk wordt. "Maar Imane wil wel nog graag een stoel maken voor de tafel, zodat we hier kunnen eten. Kom je dan ook?"

:: Meer info op www.jes.be of op 02-411.68.83