Metrolijn 5, aflevering 5 - Park: Vrijgestreden archivaris

Oude foto's, eremetaal en volle boekenkasten sieren de wanden van zijn living. Terwijl ik plaatsneem aan zijn ronde tafel, spreekt de president van de Verenigde Staten op de radio. De eerste zwarte president zou niet misstaan in deze buurt der vrijheden. Genoeg inspirerende talenten hebben namelijk steevast hun weg gevonden naar deze rustieke, tot de verbeelding sprekende uithoek van Brussel. Zo ook Mark De Meyer.

Le Petit Monde
"Brussel is een stad van minderheden, wat Vlamingen of Walen ook mogen beweren", vindt Mark. Zijn standpunt is dan ook dat iedereen, met welke achtergrond ook, de kans moet krijgen om zijn persoonlijk verhaal te doen. In de Onze-Lieve-Vrouw ter Sneeuwwijk is Mark De Meyer thuis. Niet onbegrijpelijk komt Mark in dit levendige en multiculturele stukje Brussel helemaal tot zijn recht. Als globetrotter heeft hij immers een leven lang gereisd en verhalen vergaard vanuit alle uithoeken van de wereld. Le Petit Monde, wat Brussel weerspiegelt, is daarom de natuurlijke habitat voor de gewezen Paralympische kampioen. Gedurende een lange internationale sportcarrière, aangevuld met allerlei engagementen voor diverse organisaties, heeft hij zijn naam als uithangbord voor Brussel waargemaakt. Mark noemt zichzelf een echte Brusselmaniak. Dat bewijst zijn uitgesponnen interesse voor alles wat Brussel ademt. Van cartografie tot Kuifje. Mark kent de stad Brussel als zijn broekzak.

"De multiculturaliteit van mijn stukje Brussel doet me vaak filosoferen. Ik beschouw de Onze-Lieve-Vrouw ter Sneeuwwijk als een eiland, middenin de Europese wijk, tussen de Leuvenseweg, de Koningsstraat en de grote Boulevard." Maar Mark is allerminst een doorsnee eilandbewoner. Dat bewijst zijn functie als lid van het wijkcomité. Samen met een kleurrijke groep mensen, zet hij zich in voor het organiseren van activiteiten en feesten binnen de wijkgrenzen. Zo organiseerde hij samen met het comité het bloemenfeest in de straten van de wijk.

Naast vereniging is stedenbouw voor het comité meer dan ooit een cruciaal aandachtspunt. Zo zijn er diverse oude gebouwen, waar de stad maar geen oplossing voor lijkt te vinden. Het comité reikt dan mogelijkheden aan en gaat in debat om de meest duurzame en verantwoorde oplossing te vinden. Zo is het oude gebouw van het Ministerie van Onderwijs, waar Mark van op zijn balkon op uitkijkt, aan een nieuwe functie toe. Een functie waar zowel omwonenden als het gewest vrede in vinden. "Onlangs hebben we met de groep nog een bouwkundig project op de lange baan gekregen om het panorama rond de Congreskolom te vrijwaren. Een project ten behoeve van de bewoners, maar ook ten behoeve van de stad Brussel. Een stad waar de schoonheid vaak moet inboeten voor de functionaliteit. Het prachtige panorama zou niet meer zichtbaar zijn, en dat zou ik zo jammer vinden." Het Vrijheidsplein onderschrijft onder meer de vrijheid van vereniging, die vandaag de dag nog het meest brandt in de wijk. Mark en het comité houden met hun standvastigheid voor hun woongebied alvast die oorspronkelijke identiteit van de wijk in ere.

People in Motion
De gehandicaptensport ligt Mark nog zeer nauw aan het hart. Hij kan zich alles dan ook nog fijn voor de geest halen, zoals toen zijn zwaarlijvige collega-sportman per vergissing een ereburgerschap van Aalst kreeg door een gelijknamige hoogspringer die een medaille had behaald. "En het publiek op het stadhuis gaf een staande ovatie met grote ogen toen hij zijn veel te zware lijf, gezien de prestatie, naar het podium begaf." Mark kan er nog altijd smakelijk om lachen. Zijn voorgaande functies als atleet, lid van jeugdorganisaties, sportdirecteur, algemeen secretaris, coach en delegatieleider van buitenlandse missies, helpen Mark om mensen te blijven inspireren met verhalen.

Zijn grootste verwezenlijking vindt hij echter zijn verdienste als auteur van het boek People In Motion, dat hij in 2010 schreef om 50 jaar gehandicaptensport in België te vieren. Hij schreef dit boek in hoofdzaak als eerbetoon voor één van zijn grote inspirators en pionier van de Belgische gehandicaptensport, Dr. Albert Tricot. "Die erkenning en eer om door hem als auteur gevraagd te worden, geeft me tot op vandaag nog steeds veel voldoening. De voorstelling van het boek op het stadshuis, in aanwezigheid van royale en loyale persoonlijkheden, beschouw ik dan ook als een van mijn topmomenten in mijn carrière." Hij schenkt mij dan ook fier een van de exemplaren die hij nog op zijn appartement had liggen. Tot op vandaag is Mark De Meyer archivaris van het Belgian Paralympic Comité (BPC). Een tijdelijke functie, zegt hij zelf, wegens plaatsgebrek op de kantoren van het BPC. Al geloof ik steevast dat Mark maar al te trots is om al die kasten vol verhalen en mijlpalen tentoon te spreiden aan al wie dat wil, hier en daar gekruid met een sterk en inspirerend verhaal.