Pino sluit restaurant Di Bari: ‘Na miljoenen pizza’s wil ik een beetje leven’

Uitbater Pino van het legendarische Italiaanse restaurant Di Bari in Molenbeek is moe. Daarom laat hij zijn zaak over aan een duo dat er een brunchplek van wil maken. Gisteren haalde Pino voor de laatste keer een zelfgemaakte pizza uit zijn houtoven. “Ik ga het zeker missen, maar op bepaalde momenten in je leven is het tijd om de bladzijde om te draaien.”

Bijna dertig jaar lang liet zaakvoerder Pino van restaurant Di Bari in Molenbeek tomaten overkomen uit de laars van Italië. Ze vormden voor hem niet alleen de basis van ovenverse pizza’s, maar ook van een vast cliënteel dat gisteren afscheid kwam nemen van hun favoriete eetplek.

‘Gemoedelijke sfeer is onbetaalbaar’
“Alles is hier goed," roept Stefaan ons toe nog voor we hem vragen welk gerecht op de kaart het lekkerste is. De man komt al jaren naar Di Bari en legt ons graag uit waarom. “Om te beginnen is dit het enige restaurant in laag-Molenbeek waarvan de prijs-kwaliteitverhouding niet te kloppen is.”

“Als directeur bij wereldwinkel Oxfam is het ook een geliefd plekje om met collega’s of klanten te komen eten. Er is hier binnen ook maar plaats voor zo’n twintig à dertig mensen. Dat zorgt voor een gemoedelijke sfeer die ik erg zal missen.” Een valabel alternatief heeft hij nog niet meteen voor ogen. “In de buurt vind je om te eten enkel kebab, durum en frieten. Dat is niet te vergelijken met wat je hier op je bord krijgt.”

‘Deel van de familie’
Nadat we bij Pino een lasagne hebben besteld, trekken we naar een tafeltje in de hoek van de zaal. Daar antwoorden stamgasten Mounir en Luc nostalgisch op de vraag wat Di Bari zo speciaal maakt.

“Ik kwam hier een eerste keer toen de papa van Pino nog kaas over de pizza’s strooide. Sindsdien ben ik blijven komen, want je krijgt hier steeds weer het gevoel deel uit te maken van een familie”, zegt Mounir. “Het is jammer dat ik dit zo laat ontdekt heb, want een sympathiek restaurant als dit is een uitzondering in Molenbeek," vult Luc zijn tafelgenoot aan.

Tevreden klanten, gezonde financiële cijfers en toch houdt Pino het voor bekeken. “Ik ben Di Bari zeker niet beu, maar de vermoeidheid eiste stilaan zijn tol. Elke dag pendelde ik tweemaal vanuit Ninove naar hier. Nu mijn dochters wat ouder zijn, is het belangrijk dat ik er wat meer voor hen ben. Dat geldt ook voor mijn vrouw. Ik ga het zeker missen, maar op bepaalde momenten in je leven is het tijd om de bladzijde om te draaien.”

‘Broer verliezen kwam hard aan’
Het overlijden van zijn broer kwam bij Pino ook aan als een mokerslag. “Di Bari is een familiezaak die ik samen met mijn vader en broer uit de grond heb gestampt. Toen mijn broer stierf was dat een heel moeilijke periode voor mij en nu heeft ook mijn vader te horen gekregen dat hij kanker heeft.”

“Het versterkte mijn besef dat na miljoenen pizza’s het moment is aangebroken om een beetje meer van het leven te genieten. Al wil dat niet zeggen dat ik nooit meer ga werken. De kans is groot dat ik iets gelijkaardigs begin in Ninove of Aalst.”

Bij het verlaten van Di Bari vroeg hij ons nog of we niet naar de afscheidsdrink kwamen. “Alles is op mijn kosten, dus kom maar gerust langs.” Die avond moest de ambitie van Pino voor de eerste keer in 43 jaar wijken voor dolce far niente.