Hebben Tinder, Bumble en andere datingapps voorgoed veranderd hoe we een lief zoeken? Een academisch onverantwoorde rondvraag bij vrienden en het deskundige advies van (love)dokter Google leren dat schermloos daten ook in digitale tijden moedig standhoudt. We volgden een avondje speeddaten, waar 29 singles op zoek gingen naar een match in gesprekken van zeven minuten. “Het is niet omdat je in de stad woont, dat je makkelijker iemand leert kennen.”
© Shutterstock
| Speeddaten in tijden van Tinder.
Als je een grote nul of min schrijft, kan je date dat misschien zien, dus wees discreet,” waarschuwt moderator Christian, gin-tonic in de hand. We staan achteraan in een café in de buurt van de Grote Markt. Christian deelt formulieren uit waarop de verzamelde singles notities kunnen maken. We voelen gezonde stress bij de deelnemers, want na een slag op de gong kan het daten beginnen.
Tot onze eigen verbazing heeft niemand vragen voorbereid. “Het is zoals een sollicitatie: je vertelt wie je bent, wat je doet, waar je vandaan komt. Daarna komen de vragen vanzelf. Het moeilijkste is hoe je elkaar moet begroeten. Geef je een hand of een kus?” zegt een mannelijke deelnemer, nog voor we zien dat de anderen elkaar helemaal niet fysiek begroeten.
“Ik was bijna mijn eigen naam vergeten, het is mijn eerste keer,” zegt een duidelijk nerveuze Brusselse IT'er. Hij vraagt of ik dit artikel schrijf omdat Tinder aan het uitsterven is.
“Ik heb gehoord dat de gouden jaren van Tinder voorbij zijn. Ik was er niet bij, bij die gouden jaren. Het voordeel van Tinder is dat je toch al een week met iemand kunt babbelen voor je afspreekt, maar er zijn ook mensen die vlot chatten en niks kunnen zeggen als ze voor je zitten.”
Bijna alle deelnemers die we vanavond spreken gebruiken Tinder, maar we detecteren duidelijk een zekere swipemoeheid. Voor hij weer verdergaat met speeddaten bezoekt hij nog even het toilet. “Stress.”
“Als je een match hebt, moet je er wel iets mee doen! Mailtje sturen, Whatsappje”
“Ik denk dat mensen nog eens iemand in het echt willen ontmoeten door al dat onlinedaten. In Brussel organiseren we dates voor twee leeftijdsgroepen: 25 tot 35 jaar en 35 tot 45,” vertelt Christian wat later. “We merken dat ouderen niet zo goed weten wat het is. Ze kennen het van op tv, maar de drempel ligt nog te hoog.”
Later op de avond begint de groep 35- tot 45-jarigen aan haar speeddates. In tegenstelling tot de eerste groep, die wat ongemakkelijk zat te wachten op de start van de avond, maken zij het gezellig druk. Wanneer een man per ongeluk het glas van een deelneemster omstoot, haast hij zich naar de bar om haar een nieuw glas te brengen. Zo raken ze aan de praat. Of dat een ingestudeerde move was, hebben we hem niet kunnen vragen om het potentiële liefdesgeluk niet te hypothekeren.
“Het was wel beter dan op Tinder zitten te swipen: je ziet de houding van mensen, hun manier van spreken”
Blijven plakken
Verschillende deelnemers blijken niet aan hun proefstuk toe te zijn. Ze hebben dus ook al wat tips verzameld. Zo blijf je na de dates best nog wat plakken: de date is een intro, achteraf maak je het wat gezelliger in het café. Je datet ook best in eigen regio. “Ik heb het vroeger al eens gedaan in Mechelen, voor sommigen leek Brussel echt zo ver,” zegt een deelnemer uit de Rand.
Na afloop van de dates, vragen we Simon uit Jette of hij denkt een match te hebben gevonden. Hij weet het nog niet, maar tijdens vorige speeddates was dat wel telkens het geval. Hij vindt het moeilijk om iemand te vinden. “Het is niet omdat je in de stad woont, dat je makkelijker iemand leert kennen. Hier is iedereen single, je praat sneller met elkaar. Ik ken niemand die een vrouw die alleen op café zit, heeft aangesproken met 'Hey, ik ben single, jij ook?' Ik denk niet dat dat kan.”
De deelnemers moeten pas de volgende dag online aangeven met wie ze willen matchen, maar Christian heeft nog goede raad: “Als je een match hebt, moet je er wel iets mee doen! Mailtje sturen, Whatsappje.”
Een maand later nemen we contact op met een aantal deelnemers om te vragen hoe alles is afgelopen. “Er waren veel sympathieke mannen, maar niemand met wie ik verder wilde babbelen,” zegt Ana. “Het was wel beter dan op Tinder zitten te swipen: je ziet de houding van mensen, hun manier van spreken.”
Ellen had wel twee matches, met wie ze nog een paar keer op date ging. Helaas zit er geen nieuw lief bij, maar ze heeft geen spijt van haar deelname: “Als ik met vrienden op stap ben, ben ik niet bezig iemand te zoeken. Ik laat er nu wat tijd overgaan en dan doe ik misschien nog eens mee aan een speeddate.”
Lees meer over: Brussel-Stad, Samenleving, valentijn, speeddaten, Tinder, liefde, bumble
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.