Thérèse Sonck (86): 'Zo ben ik op mijn gemak'

Om senioren langer thuis te laten blijven, zijn zopas de eerste twee zorgregisseurs aan de slag gegaan. In overleg met hulpbehoevende zestigplussers pakken ze problemen aan. Thérèse Sonck krijgt na een verblijf van vierenhalve maand in een revalidatiecentrum extra thuisverpleging.

D at ze met haar gezicht tegen de grond smakte, dat herinnert ze zich nog. Hoe ze ten val kwam, niet meer. De 86-jarige Thérèse Sonck, die al 46 jaar in hetzelfde rijhuis in de Oostendestraat woont, raakte begin mei plots bewusteloos. De reflex om het alarmsysteem dat ze op haar borst draagt, in te schakelen, had ze niet. In de plaats daarvan belde de weduwe het noodnummer 101. Door haar ongeluk verbleef de zorgbehoevende senior eerst drie maanden in een ziekenhuis, daarna vierenhalve maand in een revalidatiecentrum.

Toen Sonck terug thuis was, stelde Emmanuel Ryckaert, de thuisverpleegkundige die al anderhalf jaar bij haar over de vloer komt, voor om haar zorgsituatie eens onder de loep te nemen. Dat deed hij niet als thuisverpleegkundige, maar vanuit zijn functie als zorgregisseur.

In samenspraak met Sonck bracht hij in kaart welke hulp ze kreeg, en welke ze nodig had. Uit die screening bleek dat de hulp aan huis beter over verschillende dagen verspreid wordt.

Sinds kort krijgt Sonck elke maandag, woensdag en vrijdag telkens drie uur thuishulp: poetsen, koken,... Ook diende ze meer thuisverpleging te krijgen. Daarom komt Ryckaert op dinsdag en donderdag langs om haar onder andere te helpen wassen. Sonck: "Het gaat alleen om mijn rug en voeten, want daar kan ik niet meer bij."

Tegelijk laat ze door het dienstencentrum van De Vaartkapoen boodschappen doen. Dat gebeurt buiten de allochtone buurt waar ze woont, omdat daar onder andere geen varkensvlees meer verkocht wordt.

Op dit ogenblik bekijkt Ryckaert of de hulpbehoevende oudere een goedkoper alarmsysteem kan krijgen en of iemand tijdens het weekeinde langs moet komen.

Tekort
Ryckaert is een van de eerste twee zorgregisseurs in het Brusselse gewest - de komende weken komen er nog drie bij. Wat houdt die functie in? Wanneer iemand - dat kan een arts of verpleegkundige zijn, maar evengoed een werknemer van een klusjesdienst of dienstencen trum - opmerkt dat een 60-plusser extra hulp nodig heeft, dan kan die aan de senior voorstellen om er een zorgregisseur bij te halen. Gaat de oudere akkoord, dan komt die regisseur bij de senior langs en stelt hij een zorgactieplan op. Dat kost de oudere niets. In het zorgactieplan staan alle nodige acties, zoals meer poetshulp, of de installatie van een hendel aan het toilet. Uiteindelijk wordt alles in een zorgcontract gegoten, mét een timing erop.

Het contract is een sterke engagementsverklaring, dus niet juridisch bindend. Toch zal volgens projectverantwoordelijke Marc Glorieux alles in het werk gesteld worden om het zorgactieplan uit te voeren. "Lukt het niet, dan zoeken we een alternatief." Thuisverpleegkundige Ryckaert treedt hem bij: "Door het zorgactieplan is er meer contact onder de hulpverleners en wordt de opvolging minder vrijblijvend. Nu wordt de thuisverpleegkundige meestal per prestatie betaald, ook al zou hij of zij graag meer doen. Dankzij dit project gaat het om meer dan een spuitje geven, wat de voldoening doet toenemen."

Het feit dat zorgverstrekkers zich vaak tot hun (betaalde) prestaties beperken, heeft ook te maken met het tekort aan thuisverpleegkundigen. Volgens Glorieux zijn er in Brussel "tweeduizend thuisverpleegkundigen nodig, maar lopen er maar zeshonderd rond." Zorgverstrekkers zouden Brussel snel verlaten door van "een onveiligheidsgevoel en de mobiliteitsproblemen".

Daar kan Thérèse Sonck over meespreken. Sinds haar val gaat ze niet meer alleen de straat op. "De mini­bus die me naar De Vaartkapoen brengt, pikt me voor de deur op. Zo ben ik op mijn gemak . Heel af en toe eet ik daar iets, maar meestal blijf
ik thuis, want bij mij eet ik wat ik lust."