Tom Heene: 'Deze stad is een emotionele rollercoaster'

Tom Heene (43) zag zijn debuutfilm in wereldpremière gaan op het festival van Venetië en enkele uren later op dat van Montréal. Thuisstad Brussel heet Welcome home minder hartelijk welkom, maar daar komt hopelijk snel verandering in.

Tom Heene (43) zag zijn debuutfilm in wereldpremière gaan op het festival van Venetië en enkele uren later op dat van Montréal. Thuisstad Brussel heet Welcome home minder hartelijk welkom, maar daar komt hopelijk snel verandering in.

Selecties voor Venetië, Montréal, Gent: Welcome home nam een blitzstart. Waarom geraakt uw film maar niet in de bioscopen?
Tom Heene: "Ik was een beetje ontmoedigd toen de film na een halfjaar nog niet geselecteerd was door een festival. De selectie voor de Critics' Week van Venetië en kort daarop Montréal was een enorme bevrijding. Welcome home is een kleine film die maar 75 minuten duurt. We vonden geen verdeler. Productiehuis Minds Meet verdeelt de film zelf, op alternatieve wijze. Als alles goed gaat, draait hij binnen een paar weken in een Brusselse bioscoop."

U bent niet meer piepjong. Waarom nu pas die eerste langspeelfilm?
Heene: "Na mijn studie belandde ik in het productiemilieu. Ik werkt als eerste regieassistent en productieleider op de films van onder meer Frédéric Fonteyne, Olivier Smolders, Patrice Toye, Alex Stockman. Ik veronderstel dat ik me lang niet volwassen genoeg voelde of mijn angsten niet genoeg kon onderdrukken om zelf te regisseren. Op de eerste draaidag van Welcome home pinkte ik een traantje weg. Ik had de stap veel vroeger moeten zetten."

Brussel is in Welcome home meer dan het decor. Mogen we de stad een van de hoofdpersonages noemen?
Heene: "Een zinnetje dat in de montage helaas is gesneuveld, vatte het goed samen: 'The city is like life: you build up, you break down and you build up again.' Brussel is een visueel aanwezige metafoor voor de relaties van de personages. Ik kom uit het veilige, schattige Gent. Toen ik hier aanspoelde om film te studeren, was de confrontatie radicaal. Het waren nog de rauwe jaren. De betonbaronnen hadden lelijk huisgehouden en van stadsontwikkeling en -planning was nog geen sprake. Sindsdien is er veel verbeterd. Ik raakte verknocht aan deze moeilijke stad met haar veelheid aan culturen en talen, aan positieve en negatieve dingen, aan oud en modern. Brussel is een emotionele rollercoaster."