Uitgelicht: recordbedrag voor renovatie gemeentehuis Vorst

Het gemeentehuis van de zuidelijke Brusselse gemeente Vorst staat er al sinds 1938 en is nog nooit grondig gerenoveerd. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat de Brusselse regering een recordbedrag van 9,5 miljoen euro uittrekt om de gemeente te hulp te schieten. In 2018 ten laatste zijn de werkzaamheden afgerond.

T ussen 1934 en 1938 werd in Vorst een gemeentehuis gebouwd naar plannen van de architect Jean-Baptiste Dewin. De art deco liep op zijn laatste benen, maar toch is de stijl van het gemeentehuis duidelijk: strakke lijnen, hoekige verlichtingsarmaturen. En hout, veel hout. De architectuur heeft nog niets van haar grandeur verloren.

Behalve dan af en toe een stuk puin, want ofschoon het gebouw in 1992 als monument werd beschermd, is er al die jaren nooit een grootschalige renovatie geweest. Oplapwerk, dat wel. "Veel oplapwerk," geeft burgemeester Magda De Galan (PS) toe. "Er zijn wel her en der wat renovaties geweest, maar toch is er waterinsijpeling in de collegezaal, zijn er tijdens trouwpartijen al stukken plafond naar beneden gekomen en is het hele gebouw een energieslokop."

Gelukkig schiet de Brusselse regering te hulp. Maar liefst 9,5 miljoen euro - tachtig procent van het totaalbedrag - wordt er uitgetrokken om de gemeente Vorst bij te springen. "Het is een omvangrijk en complex gebouw," weet Brussels minister-president Charles Picqué (PS). "Tachtig procent subsidie is gewoon voor een openbaar gebouw, dus is het ook maar normaal dat Vorst op dat percentage recht heeft voor de renovatie. Bovendien geloven we dat die kosten echt nodig zijn om van deze plaats een moderne, 21ste-eeuwse plek van openbare dienstverlening te maken." Vorst krijgt het bedrag in twee schijven: zeven miljoen euro dit jaar nog, de rest in 2011. Negen komma vijf miljoen euro is trouwens het hoogste bedrag ooit uitgetrokken door het Brussels Gewest voor een renovatie. In het verleden trok het Gewest al eens 1,2 miljoen euro uit voor kleinere werkzaamheden aan het gemeentehuis.

Het werk wordt in goede banen geleid door het architectenbureau Cooparch-R.U. In de tweede helft van 2011 moet het werk beginnen, zes of zeven jaar later zou het erop zitten. "Bij aanvang bleek dat dit gebouw een beetje van dit en een beetje van dat was. Er schortte van alles aan, maar wat het nooit was, was in goede staat," stelt architect Pascal Simoens. "En dat is spijtig voor zo'n mooi gebouw."

Een van de moeilijkste taken wordt het vervangen van alle ramen. Nu is dat enkel glas, maar om energieredenen worden alle ramen vervangen door dubbele beglazing. Voor sommige glas-in-loodconstructies is dat precair, omdat er niets mag veranderen aan het uiterlijk van het gebouw. En ook het renoveren van de verschillende tropische houtsoorten die gebruikt werden om de binnenkant van het gebouw te bekleden, is een zorgenkindje. "Er zijn meer dan tien verschillende soorten hout gebruikt in de jaren 1930. Duurzaam hout, dat wel, maar we zijn er nog niet uit welke renovatietechniek we gaan gebruiken," klinkt het bij Cooparch-R.U. "Hier is heel wat studiewerk in gekropen."

Een zichtbaar trotse De Galan weet nog dat er aan de ingang ook een hellend vlak komt voor rolstoelgebruikers. "Het was geen sinecure om dat mee in de plannen te krijgen, want zoiets verandert het uitzicht van het gebouw, en dat was taboe voor de Koninklijke Commissie voor Monumenten en Landschappen."

Bij het naar buiten gaan blijkt dat de renovatie geen dag te vroeg komt. Boven op de toren groeit klein, maar gestaag een boompje; heel wat ruiten zijn stuk. Het is dan ook geen wonder dat de waterinsijpeling voornamelijk in de collegezaal - onder de toren - voorkomt. "Weet je, het is ook nog niet zo lang dat Monumenten en Landschappen zich voor gebouwen uit de jaren 1930 interesseert," zegt De Galan.