Kaito Defoort debuteert als de elektronica-artiest Gaiko met een gelaagd album vol melancholie, elektronische texturen en oosterse invloeden. “Beeld, muziek en herinnering zijn voor mij onlosmakelijk verbonden.”
Klein onderhoud
Kaito Defoort debuteert als elektronica-artiest Gaiko: 'In Tokio heb ik mezelf herontdekt'
Na vader Kris en broer Umi laat ook Kaito Defoort muzikaal van zich horen. Onder zijn alias Gaiko (Japans voor 'vreemdeling') debuteert hij titelloos met een album waarop hij broken beats lijmt aan analoge drums, koorgezang, onderkoelde elektronica, ijle synths en oosterse motiefjes. Een avontuurlijke mix die hij behoedzaam vernist met een laagje weemoed.
“Melancholie loopt als een rode draad door mijn familie,” vertelt Defoort, die niet toevallig deel uitmaakt van het Brusselse dj-collectief Gloom Club. “Het zit in de muziek die mijn vader componeert, maar ook in de albums van James Blake en Björk waar mijn moeder graag naar luistert. Ik heb mij altijd aangetrokken gevoeld door de schoonheid van het lijden.”
"Ik heb jaren in clubs gezeten, maar ik miste het theatrale element waar ik als kind vaak in ben ondergedompeld door mijn vader"
Die somberte ontwaar je op zijn debuut bijvoorbeeld in het nummer 'Martyr', en de bijbehorende, door Fernando Vandekeybus gefilmde videoclip, waarin de door insomnia geplaagde actrice Violet Braeckman door de nachtelijke Brusselse straten dwaalt. “Je voelt de donkerte, de paranoia,” knikt Defoort. “Maar mijn album heeft tegelijk ook heel euforische momenten.”
Het beeldkader is altijd belangrijk geweest voor de Brusselse producer en dj, die eind maart ook debuteert als acteur in de film Soft leaves van de Brusselse regisseur Miwako Van Weyenberg. Op de recente albumvoorstelling in de Beursschouwburg bouwde hij samen met regisseur Alexander Wolfgang, visuele artiest Larpie en scenografe Marie Malingreau een audiovisueel universum. “Ik heb jaren in clubs gezeten, maar ik miste het theatrale element waar ik als kind vaak in ben ondergedompeld door mijn vader.”
Die wereld injecteerde hij met field recordings die hij opnam in Brussel en Tokio, waar zijn oma woont. “Twee jaar geleden ben ik haar gaan opzoeken, ik had haar al dertien jaar niet meer gezien. Ik ben geboren en getogen in Brussel, ik voel mij hier helemaal thuis. Maar in Japan herontdekte ik die andere kant van mezelf. Ik belde mijn broer om te vertellen hoe vreemd ik het vond dat er zoveel mensen op mij leken.” (Lacht)
Een maand lang sliep hij in hetzelfde bed als zijn grootmoeder in haar petieterige appartementje. “Terwijl ik haar niet zo goed ken, en zij mij niet. In Japan leven veel mensen op zichzelf. Maar ze heeft mij met open armen ontvangen. Ze was echt hilarisch, en best wel fars. Ze spreekt geen Engels, en mijn Japans is brak. Maar toch voelde ik die liefde. Dat was voor mij de basis van dit hele project.”
Het titelloze debuut van Gaiko is nu uit op vinyl (bij Nous'klaer Audio), vanaf 14/2 is het ook te vinden op de streamingplatformen
Lees meer over: Brussel , Muziek , gaiko , Kaito Defoort , elektronische muziek , Japan , Tokio
