Muzikante Adja: 'Wanneer ik wandel, voel ik me Satie'

Ze verdiepte zich in de voetreflexologie in India, werkte op een permacultuurboerderij in Griekenland, maar belandde na studies in Gent, Antwerpen en Leuven in Brussel. Daar ontbolsterde Adja Fassa zich als soulzangeres. Wanneer ze niet met muziek bezig is, trekt ze naar het groen.

“Een hobby zou ik dit niet noemen,” zegt Adja Fassa aan de Woodpecker-kiosk in het Ter Kamerenbos, de groene long die de zoemende grootstad van wat extra zuurstof en vogelgekwetter voorziet. De zangeres, die net indrukwekkend debuteerde met de jazzsoul van haar album Golden retrieve her, komt hier zo vaak als ze kan wandelen. “Met mijn handen op de rug, cirkelend rond de vijver van Chalet Robinson. Dat heb ik geleerd van Erik Satie.”

Satie zocht die routine op om zijn hoofd leeg te maken en de muziek die hij componeerde te verteren, vertelt Adja. “Hij deed dat om mentale energie te besparen, een soort van meditatie, zeg maar. Voor hem was het een ritueel, hij droeg dezelfde kleren en trok met dezelfde paraplu naar hetzelfde wandelpad. Ook bij mij doet die routine mijn creatieve sappen opnieuw stromen. Ik zit als muzikant ook vaak binnen, dus verplicht ik mezelf om naar buiten te gaan. Tijdens corona kwam ik hier elke dag.”

Viervoeters kwispelen tijdens ons gesprek hun baasje achterna. Met honden heeft ze niets, vertelt Adja, ook al knipoogt ze in de titel van haar album naar de Engelse benaming voor een labrador. “Ik ben een kattenvrouw, een hond is me te aanwezig. Die titel gaat over het terugvinden van je the gold part of yourself, mijn integriteit en oprechtheid. Tegelijk is het een knipoog naar het verwachtingspatroon dat onze westerse maatschappij ons oplegt: a house with a white picket fence, 2.4 kids and a golden retriever.”

Ze heeft nog geen van die vakjes afgevinkt, lacht ze. Daarvoor is haar bestaan nog te chaotisch. “Ik ben een beginnende muzikant, maar ik wil wel van mijn muziek kunnen leven. Ik ben niet alleen heel veel aan het spelen en opnemen, ik steek ook heel veel tijd in repetities plannen, subsidiedossiers opstellen enzovoort. Ik word intussen wel goed omringd, en ik zit bij een fijn label, maar het blijft een fulltime job die niet fulltime betaald wordt.”

Ter Kamerenbos is voor Adja de buffer tegen de ratrace waar je willens nillens deel van uitmaakt, artiest of niet. “Ik wil ook dat mijn album zoveel mogelijk verkoopt en dat er veel volk naar mijn shows komt. Maar tegelijk heb ik de indruk dat veel mensen verpletterd worden door de druk die onze maatschappij oplegt. You have to thrive. Or you drown. Dobberen is niet toegelaten.”

Golden retrieve her is nu uit (Sdban), Adja speelt live op 9/5 in de Ancienne Belgique (abconcerts.be) en op 23/5 op het Brussels Jazz Weekend (lottobrusselsjazzweekend.be)