Pomrad stoeit met eyeliner uit de eighties: 'Ik durf nu vooraan in mijn blootje te staan'

Negen jaar na zijn debuut keert Adriaan Van de Velde alias Pomrad terug met een in eightieskleuren gesopte plaat waarop hij zich ontpopt als popzanger.

“Ik heb niks met de eighties,” beweert Adriaan Van de Velde, de rechterhelft van Lander & Adriaan maar solo ook nog steeds actief onder zijn alias Pomrad. Als die laatste heeft hij net zijn tweede album uit, Silver blue, waarop je geregeld teruggekatapulteerd wordt naar het decennium van ontplofte schoudervullingen, geföhnde poedelkapsels en blikkerige synths. “Ik ben ook geen devote Prince-fan, wat veel mensen denken. Al houd ik wel van sommige van zijn nummers.

Waarom hij dan toch zo vaak naar dat kitscherige tijdsgewricht lonkt, krijgt hij zelf ook niet helemaal uitgelegd. Hij noemt het het “kostuumdramagevoel”, een verlangen naar pathos dat bij zijn gevoelsleven aansluit. Maar dat kan hij evengoed krijgen van de zeventiende of achttiende eeuw, oppert Van de Velde. “Het gaat om die vibe, dat gevoel van een vervlogen tijd, ver weg van onze technologie van nu.”

De Kapellenaar debuteerde negen jaar geleden als Pomrad met Knights. Een opvolger was snel gepland, “maar dat is compleet niet gelukt,” beseft hij. Te veel bezigheden, onder meer bij J. Bernardt en Mauro, en zijn zotternijen met Gyselinck. En iets wat hij omschrijft als een writer's block. “Als artiest moet je constant presteren om de rekeningen te kunnen betalen. Dat brengt druk met zich mee.” “No one is waiting for this nonsense,” verwoordt hij die twijfels in 'Steamy plants'. “Dat nummer is ontstaan uit een superbizarre droom waarin planten mij raad gaven. Wellicht komt dat uit mijn onderbewuste, en is dat de kritische Adriaan die tegen mij spreekt.”

Opvallend is dat Van de Velde zelf zingt, terwijl hij op zijn debuut nog een beroep deed op vocale bijdragen van Selah Sue en Sylvie Kreusch. “Ik ben van nature geen grote zanger,” bekent hij. Peter De Smet, een klassieke (opera)stemcoach, gaf goeie tips. In de clip van 'My sweet dear Lucky' krult Van de Velde zich rond een microstatief als Freddie Mercury in zijn beste dagen. Is Pomrad een popster in het diepst van zijn gedachten? “Ik steek altijd een beetje de draak met clichés, het is makkelijker om onnozel te doen dan om iets serieus te nemen. Terwijl het wel serieus is, met wat satire. De kunst is het juiste evenwicht te vinden.”

Ook live komt hij nu soms achter het schild van zijn klavieren vandaan, zegt hij. “Ik durf daar helemaal vooraan in mijn blootje te gaan staan. Niet letterlijk, hé. (Lacht) Maar ik heb ontdekt dat er wel een publieksmenner in mij zit.”

Pomrad stelt Silver blue voor op 24/4 in Pilar in het gezelschap van Echofarmer en dotdotdot, pilar.brussels