Puntjudith schrijft een liefdesbrief aan Brussel: 'We leven in een glazen kaartenhuis'

Als puntjudith giet de Nederlandse zangeres Judith Rijsenbrij grootse vragen in broze elektropop. Haar debuut Stad van glas ontstond in Brussel, tussen breuklijnen en verbonden verhalen.

Het bestaat echt, Point Judith, in Rhode Island. Maar dat wist zangeres en toetseniste Judith Rijsenbrij nog niet toen ze puntjudith koos als pseudoniem om haar Nederlandstalige elektropop uit te brengen. “Mijn 'punt' verwijst naar de plek waar de inspiratie samenkomt en vanwaaruit lijnen vertrekken naar andere plaatsen, mensen en stijlen,” vertelt ze. “Ik verbind mijn verhaal met dat van anderen om tot iets groters te komen.”

Haar debuut Stad van glas, dat tot stand kwam in Gallait 80, het atelier van theatergezelschap Tristero, toen ze nog in Brussel woonde, is een goed voorbeeld. “De titel kwam aanwaaien toen ik langs de Europese en de Noordwijk wandelde. Die stad van glas is een utopie. Het glas belichaamt onze kwetsbaarheid.” Ze bedoelt dat we steeds verder afglijden van de idealen van haar grootvader Max Kohnstamm (1914-2010). Zijn erfenis als voorvechter van de Europese gedachte was het punt waarmee ze aanknoping zocht in Brussel. “Mijn opa werd er in de jaren 1950 de rechterhand van Jean Monnet, die aan de wieg stond van de Europese integratie. Na WO II, waarin hij in een gijzelaarskamp verbleef, is hij diplomaat geworden. Het was zijn levensmissie om alle partijen te doen samenwerken.”

“Ik denk dat hij het moeilijk zou hebben gehad met hoe brexit, Trump, Oekraïne, Gaza ... de wereld nu ontwrichten. In de brieven die hij achterliet ging ik op zoek naar een antwoord op de vraag: hoe houd je hoop?” Het is ook het vertrekpunt van Stad van glas, dat naast het verlies van houvast ook de ratrace bevraagt. “Al vrees ik dat ik alleen maar meer vragen oproep. Soms wil ook ik de pauzeknop indrukken, maar tegelijk ben ik verslaafd aan de dopaminerush.”

Een begin van antwoord vond ze in het gedicht dat op de slaapkamerdeur van haar grootouders prijkte: 'Niemand is een eiland.' “Het weerspiegelt opa's visie, die ik doortrok in de muziek. Naast het onweer dat we niet (willen) zien hangen. In onze bubbel beseffen we maar niet hoe fragiel ons glazen kaartenhuis is.” Ze denkt dat haar opa het fijn zou hebben gevonden dat ook zij geregeld in Brussel vertoeft. “Én dat de stad zo'n meltingpot is geworden! Problemen worden er niet weggepoetst, zoals in Amsterdam, waar de yuppen ver weg leven van gemengde wijken als Nieuw-West, waar ik nu woon. In Brussel wandel je van de Marollen over Matongé naar de Europese wijk: je krijgt er een eerlijker beeld van de verhoudingen in de wereld.”

Stad van glas is uit via Fake Records; op 5/6 speelt puntjudith in Volta, volta.brussels