300 jongeren wachten op plaats in Kuregemse voetbalclub

Voetbal, studie, gezin en Anderlecht: Fefa (de afkorting in het Frans) is niet zomaar een voetbalclub. Al zes jaar begeleidt het project Kuregemse jongeren en helpt het families uit de buurt. Het project is zo succesvol dat er driehonderd jongeren op de wachtlijst staan.

'In het begin schrokken veel mensen als ze hier kwamen," vertelt Thierry Pastur (45), de directeur van het project. "Ze dachten dat ze tegen de nationale ploegen van RSC Anderlecht zouden spelen, maar wij zijn de regionale ploegen. Om ons veld staan hoge hekken, zodat de ballen er niet over kunnen vliegen. Het ziet er wat gettoachtig uit, ja, en dat schrikt af."

De 135 jongeren van Fefa zijn tussen zes en twintig jaar oud. Ze trainen twee keer per week in het Frank Vercauterensta­dion en spelen in het weekend hun wedstrijden. De spelers komen bijna allemaal uit Kuregem, al had de directie gehoopt meer jongeren uit andere wijken aan te trekken.

Toch wordt er niet gemord: "Je krijgt hier meer dankbaarheid voor het geleverde werk. Anderzijds kan het hier ook sneller omslaan in agressie. Misschien komt dat doordat de jongeren zich verbaal moeilijker kunnen verdedigen. Voor de groep kunnen ze zich niet 'zwak' opstellen, en dan gaan ze tegenstribbelen."

De wijk sukkelt met een slechte naam. De jongeren moeten leren leven met die stempel. Dankzij het voetbal leren ze ook omgaan met autoriteit en met de maatschappij. "Ons grootste doel is het gedrag van onze jongeren verbeteren, en dat is gelukt. Ze moeten de tegenstander en de scheidsrechter respecteren: op het veld heerst nultolerantie (lacht) ."

"In vijf jaar tijd en na een duizendtal wedstrijden zijn er twee wedstrijden stilgelegd door een vechtpartij. Twee - dat is echt niet veel. De spelers krijgen af en toe te maken met racisme. Je voelt dat ze daar nu beter mee omgaan. Ze moeten slim zijn."

Dikkenekken
Fefa hecht veel belang aan het schoolwerk en kan na vijf jaar mooie cijfers voorleggen. "Telkens als onze spelers een rapport krijgen, moeten ze ons een kopie overhandigen. Als de punten slecht zijn, regelen we een ontmoeting met de jongeren en een ouder, en dan zien we hoe we kunnen helpen. Drie keer per week hebben we op het Da Vinci-atheneum huiswerkklas. Als de resultaten slecht blijven, dan kan een speler van ons sportieve sancties krijgen."

"In 2006-'07 had 75 procent van onze leden minstens één jaar overgedaan; twee jaar later was dat nog maar zestig procent. Dat zijn statistieken die gezien mogen worden."

Fefa vraagt een contributie van 190 euro. Naast de voetbalaansluiting en de huiswerkklassen zit ook hulp aan de families van de leden in die prijs. Dat is dan bijvoorbeeld het doorverwijzen van mensen zonder papieren naar de juiste instanties, of als tussenpersoon optreden bij conflicten. Geld krijgt de vzw uit subsidies.

Ze werken ook samen met RSC Anderlecht, maar dat is louter administratief. "We spelen met de officiële truitjes, maar die kopen we zelf aan in de Fanshop. Ze verkopen ons de truitjes wel tegen inkoopprijs, ze maken er dus geen winst op, maar het weegt toch op ons budget. Ik vind dat RSCA niet genoeg 'profiteert' van het project. Ze hebben natuurlijk andere prioriteiten. Het imago van Anderlecht is bij velen dat van 'dikkenekken'. Dit is het bewijs dat ze zich toch inzetten, al zou het ietsje meer mogen zijn. We horen hen wel als er een probleem is, bijvoorbeeld bij die vechtpartijen. Dan zeggen ze dat hun imago in het gedrang komt."

Hoe dan ook, Fefa is een succes. Zowat driehonderd jongeren staan op de wachtlijst. Meer leden aannemen kan alleen als er ook meer geld komt. "We zouden ook graag een lokaal naast het veld krijgen waar de ouders iets kunnen drinken. Op ons jaarlijkse toernooi bieden we wat patisserie aan, door de moeders gebakken. We zouden dat graag heel het jaar door doen. Zo kunnen de bezoekers zien dat we in Kuregem de mensen goed kunnen ontvangen."