Anne-Sophie Lescrenier trekt naar WK Roller Derby in Dallas

Roller Derby verovert begin december voor even het Amerikaanse Dallas. Dertig ploegen uit alle uithoeken van de wereld komen er samen om te bepalen wie de sterkste is. Team Belgium telt vier speelsters van de Brussels Derby Pixies, waaronder Anne-Sophie Lescrenier (25), beter bekend als Todestrieb. Ze is klaar om haar volle gewicht in de schaal te werpen.

‘E en groep meisjes die in elkaar vliegen? Dat moest wel iets voor mij zijn,” vertelt Todestrieb met een glimlach. “Al was mijn eerste kennismaking met roller derby nogal pijnlijk. Ik had de sport via een reportage op ARTE en de film Bliss leren kennen, en had het geluk dat twee vriendinnen mee aan de wieg stonden van de Brussels Derby Pixies. Toen zij me de basis aanleerden als eerste kennismaking ben ik hard gevallen. Resultaat: een pijnlijk staartbeentje waardoor ik zowat een maand last had bij het zitten.”

Ondanks de pijn trok ze toch naar de Fresh Meat Day van de Pixies. Dat is een rekruteringsessie waar het nieuwe ‘vlees’ gewikt en gewogen wordt. Todestrieb werd goed bevonden en maakt sinds 2011 deel uit van de Brusselse ploeg. “Aanvankelijk was er nog heel wat schaafwerk nodig, hoor. Ik had wel wat gerolschaatst toen ik klein was, maar tijdens die eerste trainingen leek ik meer op een eend op rollers (lacht). Daar is snel verbetering in gekomen, net als in mijn conditie.”

“Ik had aanvankelijk wat bedenkingen bij het beoefenen van een ploegsport, en dan ook nog eens met een groep meisjes. Ik geef toe dat ik soms even denk: help! (lacht). Maar 90 procent van de tijd is het echt wel leuk.”

Dat het meteen klikte tussen Todestrieb en roller derby is geen toeval. De sport wordt wel eens omschreven als rugby op rolschaatsen en is zeker niet voor doetjes. En laat de Brusselse nu net een grote fan zijn van stevige fysieke contacten. “Ik ben iemand die haar agressiviteit op de ene of de andere manier moet kunnen uiten. Je vindt me al sinds mijn vijftiende in moshpits op metalconcerten, ik had dus al wat ervaring. Schrik? Dat ken ik niet. Mijn kracht is mijn sterkte, ik vlieg er altijd in. Dat heeft een grote rol gespeeld in mijn ontwikkeling. Heel wat meisjes durven niet echt in contact te gaan omdat ze schrik hebben om zich pijn te doen. Mijn functie in de ploeg is dan ook vooral de aanvallen van de tegenstander afblokken.”

“Mijn bijnaam is Todestrieb. Dat betekent doodsdrift, een term die ik tijdens mijn studies psychologie heb geleerd. Ik vond het wel passen. Het is niet verplicht om een bijnaam te hebben, maar de meeste meisjes hebben er wel een.”

Zumbales
Naast Lescrenier staan er ook dames in de ploeg die slanker en meer op finesse spelen. Want, vergis u niet, in roller derby vindt iedereen zijn plaats. Je hoeft dus niet van kop tot teen gespierd te zijn om het te kunnen spelen. De Brussels Derby Pixies hebben een ideale mix en plukken daar de vruchten van.

“We hebben altijd onze goede sfeer kunnen behouden en daarvoor benijden heel wat ploegen ons. Voor de trainingen en wedstrijden staan we te zingen en grapjes te maken, maar eens we onze strijdkreet uitroepen, is het pure ernst. Die combinatie van plezier en focus is goed en heeft er mee voor gezorgd dat we momenteel derde staan in het klassement.”

“Bij roller derby doe je geen half werk. Je moet ervoor gaan, naar de trainingen komen en je inzetten voor de club. Dat heeft zelfs al voor relatieproblemen gezorgd. We zijn een competitieve groep, niet de zumbales van dinsdagavond, hé.”

Geen eendagsvlieg
Die inzet houdt ook in dat iedereen helpt bij het beheer van de vzw. Todestrieb zegt elke dag wel op de ene of andere manier bezig te zijn met de Pixies. Het levert haar heel wat ervaring op vlak van organisatie op. De clubs reizen bijvoorbeeld regelmatig om in het buitenland matchen te spelen. “Je merkt wel dat er tijdens de Fresh Meat days af en toe meisjes komen die eigenlijk wat foto’s willen nemen op hun rollers en er leuk willen uitzien. Maar zij houden het niet langer dan twee weken uit.”

Ronddartelende meisjes die alleen geïnteresseerd zijn in hun looks, zullen niet te vinden zijn in Dallas. Daar vindt van 4 tot en met 7 december het wereldkampioenschap roller derby plaats. Voor Todestrieb een droom die uitkomt.

“Toen de nationale ploeg werd opgericht, was het duidelijk mijn ambitie om erbij te horen. Ongeveer een jaar geleden werd een eerste selectie gemaakt voor het wereldkampioenschap, in mei volgde de definitieve. Ik herinner me dat ik in een vergadering zat en op mijn gsm zag dat ik erbij was. Ik heb mij moeten inhouden, maar achteraf was er toch even een uitbarsting van geluk.”

“Mijn trainingsregime is niet speciaal opgevoerd. Ik train nog steeds twee à drie keer met de Pixies en maandelijks een keer met de nationale ploeg. Ter plekke zullen we ongetwijfeld gebruik maken van de fitness in het hotel, maar er staat nog niet echt iets vast.”
De dames trekken van 1 tot 9 december naar Dallas met twintig speelsters, drie trainers, een manager en een fotograaf. Die hele delegatie staat volledig zelf in voor het financiële plaatje en de organisatie. Ze zitten in een poule met Griekenland, Italië en Australië, en hopen vooral tegen hun Europese tegenstrevers iets te rapen. “Winnen tegen Australië is zowat onmogelijk want zij zijn zeer sterk, net als de Verenigde Staten. Zij zijn volgens mij nu al bijna zeker van de wereldtitel. De sport staat er al veel verder dan bij ons.”

“Het is voor ons vooral zaak om ervaring op te doen. We gaan volop onze kans en zien wel. Ook al eindigen we laatste, ontgoocheld zullen we niet echt zijn omdat we ons best zullen gedaan hebben. Ik denk dat dit WK er voor zal zorgen dat meisjes die met roller derby zijn begonnen, zullen doorbijten.”