Bodybuilding - Filip De Brauwer draaide mee aan de wereldtop

Uren zat Filip De Brauwer (44) in de fitnesszaal, tot vervelens toe volgde hij een strikt voedingspatroon en ontzegde hij zichzelf dingen waar hij echt zin in had. Allemaal voor het perfecte lichaam. Het leverde hem een prachtig palmares en veel voldoening op. Maar ook één prangende vraag: “Hoe zou het zijn om doping te nemen?”

UKKEL - Uren zat Filip De Brauwer (44) in de fitnesszaal, tot vervelens toe volgde hij een strikt voedingspatroon en ontzegde hij zichzelf dingen waar hij echt zin in had. Allemaal voor het perfecte lichaam. Het leverde hem een prachtig palmares en veel voldoening op. Maar ook één prangende vraag: "Hoe zou het zijn om doping te nemen?"

'D ie vraag blijft tot op vandaag, vijf jaar nadat ik ben gestopt met competitie, door mijn hoofd spoken," vertelt De Brauwer. "Ik heb altijd gehoord dat ik meteen tien kilogram zou bijkomen als ik doping zou nemen. Toch zou ik het gevoel eens willen hebben om met doping te trainen. Het blijft een vraagteken. Maar ik doe het niet, om mijn carrière in ere te houden. Anders stuiken al die dopingvrije jaren in elkaar. Ik heb er altijd naar gestreefd om er zo goed mogelijk uit te zien, op een natuurlijke wijze."

De Brauwer groeide op in het Oost-Vlaamse Zele, waar hij al op twintigjarige leeftijd een fitnesszaak had. Wat begon als een manier om zijn lichaam te onderhouden, werd een passie. Een tiental jaar geleden kwam hij in Brussel terecht om personal training te geven, voornamelijk aan zakenlui.

"Mijn eerste bodybuildingwedstrijd was in Dendermonde; ik was 23. Iets kleinschaligs. Ik won meteen en vond het wel leuk om op het podium te staan en aandacht te krijgen. Begin jaren 1990 sloot ik me aan bij de Natural Contest Organisation Bodybuilding Belgium (NCOBB), een federatie die natuurlijk en dopingvrij bodybuilden promoot."

In 1995 werd De Brauwer Mister Belgium van de NCOBB, een van zijn mooiste titels. In 1999 werd hij tweede op het WK, het jaar erna haalde hij de titel binnen. "Dat was een grote verrassing. Ik voelde me een van de smalste deelnemers, al is dat niet het enige wat telt. Ik ben later ook nog Europees kampioen geworden."

"Op het einde van mijn carrière heb ik aan twee Musclemania's in Amerika deelgenomen. Daar kon ik me meten met professionals in een topcompetitie. In Miami werd ik vierde, tijdens een prachtige show: een van mijn mooiste ervaringen. Het jaar erna werd ik opnieuw vierde, maar ik had tweede moeten worden. Sponsorbelangen en vriendjespolitiek hebben me daar genekt. Na die competitie ben ik op 39-jarige leeftijd gestopt."

Gezegend
Naast uren training in de fitness vraagt bodybuilden een strikt eetpatroon. Je moet constant op je voeding letten, en voor wedstrijden volgen nog dieetfases. "Je moet zo vetvrij mogelijk op de scene staan, maar je moet natuurlijk genoeg eten om energie te hebben. Dat is wat contradictoir. Het is een van de sportcategorieën waarin de mensen het gezondst eten. Ik trainde zes dagen per week anderhalf uur met gewichten en vijf dagen per week had ik cardiotraining. Ik was amateur, maar trainde als een prof. Bepaalde periodes stond ik op om kwart over vier, ik ging om kwart voor vijf lopen en begon tegen zes uur te werken. Dat was wel extreem. De wil was zo groot, ik wist dat ik nog beter kon worden. Ik heb ook wat last gehad van blessures, je tast nu eenmaal de limieten van je lichaam af. Daarnaast moet je ook de juiste morfologie hebben. Daarin ben ik gezegend. Als je bijvoorbeeld korte benen hebt onder een groot bovenlichaam, gaat dat in je nadeel spelen, vooral op internationaal niveau. Wat een bodybuilder drijft, is het mooiste lichaam te hebben. De mooiste atleet te zijn."

Tijdens een bodybuildingwedstrijd moeten de deelnemers hun spieren tonen door bepaalde poses aan te nemen. Na een groepsoptreden stelt iedereen zich apart voor. Er wordt naar allerhande zaken gekeken zoals symmetrie, vetpercentage en volume. "Je traint in het nemen van poses, je moet bepaalde technieken aanleren. Je moet je spieren zo sterk mogelijk laten uitkomen. Je spieren een tiental seconden in één positie opspannen is intensief en vermoeiend."

Tegenwoordig gaat het werk voor. "Ik wil de personal training nog verder uitbouwen. Toch sluit ik niet uit dat ik nog eens in de veteranenklasse zal aantreden, voor een of twee wedstrijden. Maar bodybuilden vraagt zware opofferingen, op alle vlakken, en dat doe ik niet meer."