Brusselse duivels (4): Frank Vercauteren

Op het WK van 1986 in Mexico drong Anderlecht-icoon Frankie Vercauteren met de nationale ploeg door tot de halve finales. Met onder meer een doelpunt tegen Paraguay, een assist op Enzo Scifo tegen de USSR en een assist op Jan Ceulemans tegen Spanje had hij een groot aandeel in het succes. Toch kijkt Vercauteren nog liever terug op het WK van 1982. “Het sportieve succes in Spanje was misschien minder, maar extrasportief ging het beter dan in Mexico, waar de sfeer zeker in de eerste weken niet goed was.”

Vercauteren had al in 1977, op 21-jarige leeftijd voor de Rode Duivels gedebuteerd in een wedstrijd tegen Noord-Ierland. Hij maakte deel uit van een nieuwe generatie die werd uitgeprobeerd door de nieuwe bondscoach Guy Thijs, die een jaar eerder had overgenomen van Raymond Goethals. In tegenstelling tot andere nieuwe jongens als Ceulemans, Gerets, en Meeuws miste hij wel het EK van 1980 in Italië waar België vice-Europees kampioen werd. Thys liet de linksbuiten thuis na wat Vercauteren zelf zijn slechtste seizoen ooit bij Anderlecht noemt.

Maar twee jaar later plaatste België zich al voor de Mundial, en was Vercauteren uitgegroeid tot een vaste waarde. Hij speelde alle vijf de wedstrijden op het toernooi en stond dus ook aan de aftrap van de legendarische openingswedstrijd die België op 13 juni mocht spelen in het Nou Camp-stadion van Barcelona tegen de regerende wereldkampioen Argentinië. In de 63ste minuut kreeg hij toen op zijn flank de bal toegespeeld door Luc Millecamps en verstuurde hij één van zijn gekende banaanvoorzetten die achter de schaarse Argentijnse verdedigers in de voeten van Erwin Vandenbergh belandde, met de gekende gevolgen. Waar zie je zulke voorzetten nog? “Veel ploegen spelen nu met buitenspelers die naar binnen komen: een rechtsvoetige op links en omgekeerd,” zegt Vercauteren daarover. “Maar ik heb er destijds ook uren op getraind om er een specialiteit van te maken. En Erwin Vandenbergh was iemand die ik bijna blindelings kon bedienen. Er lag in die fase veel ruimte vrij op de helft van de tegenstander en ik wist dat Erwin daar gebruik van zou maken.”

Nantes
Na de 1-0 overwinning tegen Argentinië volgde er nog een tegen El Salvador. Ook dat was voor Vercauteren een speciale wedstrijd. “Ik wist dat mijn vrouw tijdens de wereldbeker zou bevallen, maar we hadden afgesproken dat ik toch zou meegaan. Mijn zoon is geboren op de dag van de wedstrijd tegen El Salvador en ik wou dus absoluut voor hem scoren. Maar dat was misschien niet de beste instelling, want het liep niet zo goed.”

De Mundial van de Belgen eindigde inderdaad in mineur. Na een gelijkspel tegen Hongarije mocht België wel naar de volgende ronde, maar daarin werd verloren van zowel Polen (0-3) als de Sovjet-Unie (0-1). “Tegen Polen hebben we gefaald als ploeg en stootten we op tegen een super Zbigniew Boniek, die drie keer scoorde. Onze benadering was niet meer dezelfde als die tegen Argentinië. Het was het omgekeerde van vier jaar later in Mexico. Het ging bergaf in plaats van bergop.”

Frankie Vercauteren speelde zijn laatste, vriendschappelijke, interland in 1988 tegen Brazilië op de Bosuil in Antwerpen (0-2), maar speelde toen al bij het Franse Nantes en voelde zich niet meer echt betrokken bij de ploeg.