Brusselse kickerbond aast op ‘Vlaamse’ toverformule

We modderen de laatste jaren aan op het grasveld, maar aan de kicker­tafel heersen we: België kroonde zich begin janua­ri tot wereldkampioen tafelvoetbal. In Vlaanderen is het al een echte hype; voor Brussel is het nog even afwachten.

"Brussel kende zijn hoogdagen in de jaren 1970," vertelt Patrice Pintez (38), de voorzitter van de Brussels-Waalse kickerfederatie. "Je had toen honderd à honderdvijftig ploegen en meer dan duizend spelers in vijf divisies. Bekerwedstrijden moesten tijdens de week gespeeld worden omdat er in het weekend niet genoeg tijd was. Dat is vandaag wel anders. Kicker lijdt erg onder de concurrentie van onder meer poker, zaalvoetbal en videospelletjes. Er is gewoon veel meer te doen."

De Fédération Belge de Football de Table Amateur (FBFTA) werd in 1950 opgericht en is daarmee een van de oudste wereldwijd. De eens zo florerende vereniging begon in de jaren 1990 pluimen te verliezen. "Vandaag zijn er in Brussel nog een vijftiental clubs met telkens een tiental spelers. Je vindt in zeker meer dan honderd Brusselse cafés een kicker­tafel, maar niet iedereen ziet het zitten om competitie te spelen. Elk jaar doen we de ronde om de café-uitbaters aan te sporen een club te vormen, maar het blijft moeilijk. In Vlaanderen is kicker een hype aan het worden. Ik heb hun al gevraagd hoe ze het doen, maar ze weten het zelf niet. Vlaanderen telt nu meer dan honderd clubs, Wallonië maar een twintigtal. We organiseren regelmatig toernooien in omni­sportzalen, maar het wil niet echt aanslaan. Het is niet evident om het enthousiasme en de dynamiek uit Vlaanderen over te brengen."

Kicker wordt onder de cafésporten gerekend. Niet onlogisch, en toch vindt Pintez dat jammer, en dan vooral door de connotatie die eraan vasthangt. "Kicker is geen spelletje, het is een sport. Je reflexen moeten scherp zijn en het vraagt een pak concentratie. Zonder dat je loopt, zweet je toch heel wat tijdens een match. Alcohol voor of tijdens een match is uit den boze, want dat vertraagt je reactiesnelheid."

"Voor de kickersport is het rookverbod op café een goede zaak. Veel spelers krijgen meer zin om te spelen als er niet constant rook om hen heen hangt. Aan de andere kant doet het dalende cafébezoek pijn. Mensen leren de sport en onze federatie steeds moeilijker kennen, en dat voelen we."

Dat de competitiematchen steevast op vrijdagavond tien uur gespeeld worden en tot twee uur 's nachts uitlopen, zal de allerjongsten ook wel afschrikken. Maar tradities zijn er nu eenmaal om in ere gehouden te worden. "Een duel wordt in negen opeenvolgende matchen gespeeld. Wie als eerste elf keer scoort en twee goals verschil heeft, wint de match en krijgt twee punten. Wie na de negen matchen tien punten telt, heeft gewonnen. Elke ploeg heeft drie spelersparen die elk drie matchen spelen."

Babyfoot
Begin januari werd België wereldkampioen kicker bij de mannen in het Franse Nantes. Daarnaast veroverde de Luikenaar Frédéric Collignon een gouden medaille, zowel individueel als in het dubbelspel. En ook de Brusselaars staan hun mannetje. "In de jaren 1970 speelden al de beste Brusselaars in de hoofdstad, maar toen de interesse afnam, verhuisden ze naar andere regio's. Maar ook vandaag lopen er nog goede spelers rond. Op het einde van elk seizoen spelen de beste van de zeven verschillende Belgische federaties tegen elkaar, en daar kapen de Brusselaars nog altijd regelmatig prijzen weg."

"Ik weet niet waarom België zo goed is. Het is hier traditie. Nochtans heb je ook bijvoorbeeld in Duitsland heel wat spelers en zijn er in de VS zelfs professionals. Het is wel zo dat al de verschillende landen hun eigen tafels en regels hebben. Onze kicker is iets technischer dan bijvoorbeeld de Franse babyfoot. Dat is wel een voordeel. Op een WK wordt tijdens elke manche verschillende matchen op de tafels van beide landen gespeeld. Onze topper Frédéric Collignon heeft thuis bijvoorbeeld de verschillende tafels staan. Maar hét geheim? Tja... Je moet vooral heel vaak spelen."