'Cheerleaders moeten hun uniform met eer dragen'

Een sexy barbiepop die niet slim is. Dat is het beeld dat al te vaak wordt opgehangen aan een cheerleader. Amber Fording (21) traint de cheerleadersploeg van de International School of Brussels (ISB) en spreekt dat cliché luidkeels tegen. Ze ziet de sport ook in ons land groeien, al zal er een andere instelling getoond moeten worden om resultaat te zien.

"In Amerika is cheerleading een sport die op hoog niveau wordt beoefend," legt Fording uit. "Ik trainde bijvoorbeeld vijf keer per week, telkens twee uur lang. Ook weekends en vakanties moest ik regelmatig opofferen. Echte, Amerikaanse cheerleading is een mengeling van gymnastiek en dans waarbij allerlei acrobatieën - denk aan piramides - worden gedaan. Je moet constant trainen om strak te blijven."

Gepensioneerd
Fording verhuisde drie jaar geleden met haar familie naar Brussel. Ze groeide op in Oregon en schopte het na jaren dans en gymnastiek tot kapitein van de cheerleadingploeg. Een prestatie die niet te onderschatten valt. "Elk jaar zijn er try-outs in juni. De strijd is bikkelhard. Er dagen altijd veel meer meisjes op dan dat er plaatsen zijn. Maar in tegenstelling tot wat je op televisie ziet, is de sfeer onder de meisjes zeer goed."

"Ik haalde een redelijk hoog niveau, maar het is nooit mijn ambitie geweest om ermee verder te gaan. Verder dan de universiteit gaat cheerleading niet echt. Eigenlijk ben ik nu al gepensioneerd." (lacht)

De vergaarde kennis geeft ze al meer dan twee jaar door aan studentes van de ISB. Ze leerde vrij snel dat je als coach de nodige striktheid aan de dag moet leggen, zeker in een sport die om veel discipline vraagt. Maar niet iedereen luistert even goed. "Ik heb meisjes van alle uiteenlopende nationaliteiten in mijn team. Wat opvalt, is dat de meisjes uit Latijns-Amerikaanse landen bijna elke les te laat komen. (lacht) Het niveau en het engagement liggen hier veel lager dan in Amerika. Ik heb moeite om meisjes te vinden die er veel tijd in willen investeren. Het vraagt veel engagement. Drie trainingen per week volstaan eigenlijk niet. En tijdens de vakanties worden de trainingen onderbroken. Dat betaal je achteraf cash."

Pompom girl
De ISB Raiders Cheerleading staan bij elke wedstrijd van de basketbal- en American footballploeg het publiek op te zwepen. Daar kruipen uren werk in. En vergis u niet, een cheerleader is geen pompom girl. "Er is een verschil tussen beide. Pompom is de Europese interpretatie van cheerleading en legt meer nadruk op dans."

Tijdens de wedstrijden voeren de cheerleaders korte cheers uit. Er zijn een veertigtal variaties die de meisjes aan het begin van het seizoen moeten leren. Tijdens de rust volgt een volwaardige choreografie waarbij acrobatieën voorkomen. De concentratie moet hoog zijn, want blessures zijn snel opgelopen. Competities staan niet op het programma van Fordings meisjes. Volgens haar is hun niveau daarvoor vooralsnog niet hoog genoeg.

Naast de sportieve inspanningen vraagt ze ook buiten het sportveld volledige toewijding. "Een cheerleader is ambassadrice van haar ploeg en moet zich goed gedragen, ze moet haar uniform met eer dragen. Dat houdt bijvoorbeeld in dat ze moet opletten hoe ze praat - scheldwoorden zijn niet toegestaan! - en dat ze niet teveel affectie toont voor haar vriendje. Ik wil niet dat mijn meisjes hun vriend tongzoenen in het zicht van de supporters."

"Cheerleading is een zeer Amerikaanse sport, er komt veel show bij kijken. Je mag niet timide zijn. Je moet je ploeg aanmoedigen, je vormt de link tussen de ploeg en het publiek. Dat wil zeggen: roepen, lachen, expressief zijn. Iedereen bekijkt je."

Die spontaniteit zorgt, in combinatie met een vertekend beeld van cheerleaders, af en toe voor bizarre situaties. Fording probeert haar meisjes daarom zo goed mogelijk te beschermen. "Europeanen hebben een imago van cheerleading dat is ingelepeld door de media, maar dat is vals en geseksualiseerd. Ik let er op dat de rokken niet te kort zijn, dat de buik niet te bloot is en dat de choreografieën niet te sexy zijn. Het zijn jonge dames en ze moeten respectabel voor de dag komen."

"We hebben al heel wat shows gegeven op buitenschoolse evenementen. Daar is het al gebeurd dat mannen van 35 à 40 jaar mijn meisjes, die tussen de dertien en zeventien jaar oud zijn, lastigvallen. Ze geven dan bijvoorbeeld dubbelzinnige opmerkingen over souplesse en dergelijke. Dat vind ik toch zeer jammer."

Brussels Tigers
De Belgen missen dan misschien de cheerleadingcultuur, toch is de sport aan het groeien in ons landje en bij uitbreiding in heel Europa. Fording zou met haar ploeg graag op die golf meedrijven.

"Vanaf volgend jaar zou ik graag twee ploegen hebben, met als speerpunt een tiental meisjes die er echt voluit voor gaan. Met hen zou ik graag aan competities deelnemen. Daarmee zouden we ook wat nauwer willen aansluiten bij de Belgische federatie. Ik denk dat de initiatieven in de toekomst vooral van Vlaamse kant zullen komen. Het niveau is zeker aan het groeien, maar het is gewoon moeilijk om een mentaliteit en cultuur op te leggen die hier niet bestaat."

"Ik blijf coachen tijdens mijn studies internationale betrekkingen aan de Vrije Universiteit Brussel, maar verder heb ik op dit moment geen ambities. De cheerleadinggroep van American Footballploeg Brussels Tigers heeft me gevraagd om een handje te helpen. Ik ga daar eens een kijkje nemen en zie wel wat de toekomst brengt. Zelf nog actief zijn als cheerleader? Nee, ik blijf liever op pensioen." (lacht)