Corine Castellana bewijst: 'Nooit te oud om te beginnen sporten'

Corine Castellana (44) is als een kind in een snoepwinkel. Ze begon pas op haar 33ste te sporten, maar heeft al van heel wat lekkers geproefd. Of het nu cross, marathon of triatlon is, ze krijgt er maar niet genoeg van. Haar ultieme droom is een Ironman.

'A ls jong meisje droomde ik van een carrière als langeafstandsloopster," vertelt Corine Castellana. "Maar omdat mijn ouders niet zoveel middelen hadden en ze vooral inzetten op mijn fietsende broer, heb ik het nooit mogen proberen. Was dat wel gebeurd, dan had ik zeker iets kunnen bereiken. Ik heb goede spieren en pezen, waardoor ik nooit geblesseerd ben. En mentaal sta ik sterk. Maar onder meer door mijn werk in de horeca werd sport naar de achtergrond verbannen - tot mijn 33ste."

Toen ze naar de atletiektrainingen van haar zoon stond te kijken, besloot de Brusselse zijn voorbeeld te volgen. Het begin was confronterend: zelfs één pisteronde kon ze niet afwerken zonder te stoppen. "Maar daar kwam snel verandering in. Mijn kinderdroom kwam terug en kreeg echt vorm toen ik na een jaar trainen bij de loopgroep van trainer Guy Demol kwam. Ik trainde vijf keer per week en mede dankzij mijn goede lichaamsbouw, karakter en hard werken haalde ik een goed niveau. Het ging zelfs zo goed dat Guy me deed starten in de CrossCup, waar ik ineens moest concurreren met de beste veldloopsters van het land. Daar was mijn voornaamste doel de wedstrijden uitlopen zonder dat ik werd ingehaald."

De geroemde trainer zag vooral levensvreugde in de kleine loopster en begeleidde haar op haar ontdekkingstocht. Als een kind in een snoepwinkel ging ze van alles wat proeven, van de vijfduizend meter tot de marathon. "Het is snel hard gegaan. En hoe zwaarder, hoe liever. In het lopen zijn voor mij zowel de vreugde als de resultaten belangrijk. Aan een wedstrijd start ik niet louter voor het plezier. Elke wedstrijd begin ik om alles te geven, en alles wat voor mij is, wil ik opeten (lacht)."

"Sport heeft me veranderd. Naast de fysieke ontwikkeling geeft het me zelfvertrouwen, en het zorgt ervoor dat ik mezelf altijd in vraag moet stellen. Ik ben het leven ook meer gaan appreciëren."

Loden hitte
Op marathons kijkt Castellana met gemengde gevoelens terug. "Mijn eerste wedstrijd in mijn eigen stad, met finish op de Grote Markt, was fantastisch. Het liep zo lekker dat ik in Rotterdam een tijd van 3u30' wou halen. Door een kleine inzinking heb ik er negen minuten langer over gelopen. Die ontgoocheling zorgde ervoor dat ik er even wat genoeg van had en iets anders wou. Dat werd triatlon." De Brusselse proefde in Vilvoorde voor het eerst van de sport en wou meer. Ze schreef zich in bij de triatlonclub van de Navo en omringde zich met experts: Jean Moureau voor het zwemmen, Alexandra Tondeur voor het fietsen en Guy Demol voor het lopen. "Ik dacht dat ik met het lopen mijn limiet had bereikt, maar dat was niet het geval. Triatlon bood me de kans me verder te ontwikkelen. Vandaag ben ik sterker in het lopen dankzij die andere sporten, en ik zie mijn tijden nog steeds vooruit gaan. Het vraagt wel een volledige toewijding. Vanaf januari train ik zes keer per week, met uitschieters van twee trainingen per dag."

En dat allemaal met één groot doel: een halve marathon uitlopen. In augustus was ze naar het Franse Vichy afgezakt om haar droom te verwezenlijken. Ze had er een heel jaar voorbereiding aan gewijd, maar een hittegolf besliste er anders over. "Alles liep goed, tot ik bij het lopen ineens de loden hitte van maar liefst 45 graden op mijn hoofd voelde vallen. Op tien kilometer van de meet haalde de scheidsrechter me uit de wedstrijd omdat ik twee minuten boven de limiet zat. Ik smeekte om voort te doen, maar het mocht niet zijn. Dat was echt een enorm verdriet. Ik heb een paar weken nodig gehad om me mentaal te herstellen. Ik zat niet goed in mijn vel. Uiteindelijk ben ik herbegonnen met een kwarttriatlon, en nu ben ik weer aan het opbouwen."

Ondertussen is Castellana op triatlonstage vertrokken: in die discipline liggen haar voornaamste doelen. Volgend jaar verhuist ze met haar partner Guy Demol naar Nice, en daar zal ze nieuwe uitdagingen aangaan. "Mijn ultieme droom is een Ironman uitlopen. En waarom niet die van Nice? Maar daarvoor moet je je goed voorbereiden. Ik zou daar maar liefst vijftien uur over doen. Het is in feite zottenwerk."

"Ons vertrek naar Nice wordt een klein drama. Op de atletiekclub ben ik voor sommigen een voorbeeld en ik begeleid nu ook een damesgroep. Ik sport voluit en het doet me plezier dat anderen mij erin volgen. Het is leuk als je je passie kunt doorgeven."