Dertig jaar Fire Gym: 'We leven op het ritme van de wijk'

Sport voor het volk, dat is Fire Gym in een notendop. De club krijgt zowel topsporters over de vloer als Brusselse ketjes die nergens anders terecht kunnen. Hier is iedereen welkom en wordt iedereen geholpen. Oprichter en uitbater Carlos Perez (53) zet zich ook in voor de opleiding van jongeren. Dit is meer dan een sportclub.

"Ik heb Fire Gym dertig jaar geleden opgericht om met atleten te werken die aan gewichtheffen en powerlifting doen," vertelt Perez. "Sport heeft mij tijdens mijn jeugd van straat gehouden en ik wou in die branche carrière maken. De verandering van de bevolking in de wijk heeft ervoor gezorgd dat we ons aanbod hebben veranderd. Ouders vroegen naar activiteiten voor hun kinderen, maar die hadden we niet. Je hebt dan de keuze: aanpassen of in je cocon blijven. Wij hebben voor het eerste gekozen en hebben besloten de club te oriënteren op families en jongeren. Een groot keerpunt in onze geschiedenis."

Fire Gym was volgens Perez daarmee een van de eerste clubs die inspeelde op de sociale diversiteit. Een keuze die heel wat onzekerheid met zich meebracht. Zowat 75 procent van de leden vertrok namelijk na de koerswijziging en de nieuwe leden stonden financieel minder sterk. Maar spijt heeft Perez nooit gehad. "Het was een bewuste keuze. We vroegen ons af wat onze functie was in de maatschappij, wat ons doel was. Daarom besloten we deze weg in te slaan. Maar het was inderdaad doorbijten. Het was een gevecht om in leven te blijven. Ik heb wel tien keer willen sluiten, maar ons vertrouwen in de mensen en hun vertrouwen deden ons doorbijten. Iedereen zette zich in om ons te helpen. Ze zijn samen met ons op zoek gegaan naar financiële steun. Dit is een club van het volk. Ik ben eigenlijk maar een draaischijf, een coördinator."
De uitbater werd helemaal aanvaard in de wijk. Jarenlang gaf hij bijvoorbeeld elke zondag voetbaltraining aan de jongeren, of het nu snikheet was of sneeuwde, en dat dwong respect af. Hij breidde het aanbod van de club ook uit. Vandaag zijn er een tiental clubs actief in het sportcentrum.

"We staan ook aan de wieg van heel wat acties en evenementen. De Spartakiades bijvoorbeeld. Dat is een sporttornooi waar vroeger allerhande sporten werden beoefend, maar dat zich sinds een paar jaar concentreert op Braziliaanse jiujitsu. Dit jaar zaten we al aan onze dertiende editie, en zoals elk jaar gaf ik een speech om het tornooi in te zetten. Toen ik rond mij keek, zag ik leden van allerlei sportclubs. Wel, al hun trainers zijn ooit bij ons begonnen en hebben, in al de uithoeken van Brussel, hun eigen afdelingen opgericht. Fantastisch, toch."

"Ook vandaag worden talentvolle jongeren ingezet voor de club. Neem nu Naga Djihed. Hij is een topper in het gewichtheffen en maakt kans om naar de volgende Olympische Spelen te gaan. Hij geeft training bij ons en dat motiveert heel wat anderen. Hij is een voorbeeld."

Pillen tegen hyperkinesie
Dat Djihed aan de slag is bij Fire Gym is geen uitzondering. De club maakt van de opleiding van jongeren namelijk een speerpunt, al zal dat aanbod zich de komende jaren nog verder moeten ontwikkelen. "We geven hen zowel praktijk- als theorielessen, zodat ze een fysieke voorbereiding kunnen geven. Onlangs zijn we ook begonnen met het opleiden van jongeren om voetballers fysiek voor te bereiden. Het is gewoon een feit dat er voor heel wat Brusselse jongeren weinig jobkansen zijn, daarom moet je ze andere mogelijkheden bieden. Op dat vlak willen we een voorbeeld zijn voor andere clubs, zodat ook zij dergelijke projecten op poten zetten."

"Naast die opleidingen is een ander voornaam doel het openstellen van onze infrastructuur aan Brusselaars die geen mogelijkheden hebben om zich fysiek voor te bereiden. Wij willen hen helpen uit te blinken in hun disciplines. Tot nu toe bekijken we het geval per geval, maar we zouden er graag een structurele ondersteuning van maken. Daarom hebben we een plan klaar dat we graag aan de bevoegde overheden zouden voorleggen."

Fire Gym kan uitpakken met knappe cijfers. Volgens Perez komen maandelijks ongeveer vierhonderd Brusselaars fitnessen, en dan moet je daar nog de leden van de verschillende clubs bijtellen die gebruikmaken van de aanwezige infrastructuur. U leest het, deze zaak bruist. "Er is altijd wel iets gaande bij ons. We zijn elke dag open en tijdens de werkdagen is dat van tien uur 's ochtends tot tien uur 's avonds. Hier zijn heel wat mogelijkheden en dat trekt een divers en heterogeen publiek aan, zowel qua leeftijd als qua afkomst. Het maandelijkse lidgeld van 35 euro zorgt ook voor een lage drempel."

"De wijk leeft echt mee met de club. Sommigen komen gewoon voor een babbel langs. We leven op het ritme van de wijk. Je ontmoet hier altijd wel iemand. Eigenlijk vervangen we enigszins de populaire cafés van vroeger (lacht)."

Perez is een bezige bij die ook regelmatig naar het buitenland reist om aan allerhande conferenties deel te nemen en in sportcentra te helpen. Hij heeft ook een boek geschreven: Kindertijd onder druk: als de school ziek maakt, waarin hij het heeft over de medicalisering van de pedagogische problemen. De Nederlandstalige versie is klaar, maar wacht nu nog op een uitgever.

"In het onderwijs moet er meer worden gedaan met minder middelen. Het kind wordt een middel, men bekijkt het steeds minder als sociaal wezen. Men plakt op alles een aandoening en gaat dan medicatie toestoppen. Ik merk dat ook bij ons. Ouders vertellen me dat ze op school te horen krijgen dat hun kinderen hyperkinetisch zijn en pillen moeten pakken. Maar waar is dat op gebaseerd? Dit is een probleem dat echt wel aan de tand gesteld moet worden."

"Naar aanleiding van onze dertigste verjaardag gaat er nog een ander boek uitkomen. Daarin zal onder meer een sociologische studie van sport in België staan, maar ook onze geschiedenis en ervaringen. Ik heb de indruk dat wij uniek zijn als fitnessclub door de sociale piramide die je bij ons vindt. Er gaan nog clubs volgen, denk ik. Maar ook wij gaan door. Na dertig jaar zit er nog geen spatje sleet op Fire Gym."

Meer info op www.firegym.be