Frédéric Xhonneux: 'Mijn beste jaren komen nog'

Tien atletieknummers in twee dagen: tienkamp wordt niet voor niets 'de moeder van de atletiek' genoemd. Frédéric Xhonneux (26) is Belgisch recordhouder en kende vorig jaar een zwart seizoen met een achillespeesblessure. Op 8 mei staat hij weer in de competitie. Zijn doel? Nog sterker worden.

"Ik nam mijn aanloop bij het polsstokspringen en voelde pijn aan mijn achillespees," vertelt Frédéric Xhonneux. "Dat moment is pijnlijk, ook omdat je beseft dat je seizoen meteen over is. Het is zo dat we veel van ons lichaam vragen. Ik moet hier lessen uit trekken. Soms ben ik hyperactief en wil ik te veel. Je moet je energie kanaliseren voor de training. Dat is nog wat moeilijk voor mij."

De honderd meter, verspringen, kogelstoten, hoogspringen en vierhonderd meter op de eerste dag, gevolgd door de 110 meter horden, discuswerpen, polsstokspringen, speerwerken en 1.500 meter de tweede dag. Tienkamp is een van de zwaarste atletiekdisciplines; jaarlijks worden er net als een marathon maar een paar georganiseerd. "Ik neem ongeveer aan drie tienkampen per jaar deel, bijna altijd in het buitenland. Het gebeurt weleens dat je stopt als je een slechte start hebt genomen, maar dat is verre van ideaal. Soms neem ik wel in één discipline deel aan een regionale of nationale competitie in België, om te testen hoe ver ik sta."

Xhonneux sloot zich op zevenjarige leeftijd aan bij atletiekclub Excelsior. Van jongs af was hij een tienkamper en droomde hij van de Olympische Spelen. Hij was altijd bij de beteren, maar nooit bij de top. Dat kwam pas later. "Ik heb op Parnasse in Sint-Lambrechts-Woluwe mijn regentaat L.O. gehaald. Ik werkte behoorlijk, maar niet genoeg voor de echte top. Ik was ook telkens twee uur onderweg, want ik woon in het noorden van Brussel. Ik ben niet echt veel vooruitgegaan tijdens mijn studentenjaren."

Daar kwam snel verandering in. Na die studie nam de Brusselaar een sabbatjaar en besloot hij volledig voor de sport te gaan. "Financiële hulp had ik niet. Alleen spaargeld van mijn vakantiebaantjes en steun van mijn ouders. Ik ben naar Rijsel getrokken om er te gaan trainen. Mijn resultaten waren ongelooflijk: tijdens dat jaar ben ik duizend punten vooruitgegaan. Ik heb toen ook het Belgische record gebroken. Dankzij die prestaties heb ik een contract gekregen bij de Adeps (Franstalige tegenhanger van Bloso, TS) , dat ik nog altijd heb. Als ik die resultaten niet had behaald, dan was ik misschien gewoon gaan werken."

Figurant
Als prof heeft Xhonneux wekelijks tien trainingssessies van telkens twee à drie uur. Daar komen nog de bezoeken aan de kinesist bij, het stretchen, enzovoort. Natuurlijk hangt de trainingsintensiteit af van het seizoen. "Het vraagt een totale investering. Je moet op tien verschillende disciplines je hoogste niveau halen."

"Je moet natuurlijk de juiste infrastructuur vinden. Ik train nu vooral in Aarlen, waar mijn trainer woont. Voor de beste omstandigheden moet je naar het buitenland."

De Brusselse tienkamper nam al deel aan EK's en WK's. Het grootste evenement waren natuurlijk de Olympische Spelen in Peking in 2008. "Het was een ongelooflijke ervaring, maar ik hou er gemengde gevoelens aan over: ik heb er moeten opgeven met een blessure."

"Mijn probleem was misschien dat ik te veel toeschouwer was. Je verliest energie door naar anderen te kijken. Ik ben gepassioneerd door sport. Als ik zelf moet verspringen, en Tia Hellebaut moet tachtig meter verderop hoogspringen, zelfs dan kijk ik mee. Mijn doel is dan ook om op de komende Spelen in Londen minder figurant te zijn."

Xhonneux komt gesterkt uit zijn blessure­jaar en is vastberaden nog dichter bij de wereldtop te geraken. "Ik ben er zeker van dat ik op grote competities in de top-tien kan geraken. Ik heb de kaap van de achtduizend punten gehaald, een mythische barrière in de tienkamp. In België hebben maar twee atleten die gehaald. Rond je 27ste à 28ste ben je op je best. Mijn beste tienkampen zouden moeten gaan komen."