Headis, pingpong met het hoofd: ‘Wie het probeert, lacht niet meer’

Een tafeltennistafel en twee spelers die de bal enkel met hun hoofd mogen beroeren. Dat is de basis van headis. Heel wat mensen reageren er aanvankelijk lacherig op, maar eens ze de fysiek zware sport uitproberen, verandert dat snel. Ook bij Jalal Lafraxo (28), of beter gezegd Karate Head. Hij ontdekte de sport begin dit jaar en heeft zich onlangs tot de eerste Belgische kampioen gekroond.

‘Je moet er niet aan denken om headis te spelen op een goedkope, wankele tafeltennistafel,” vertelt Karate Head. “Het moet stevig op zijn poten staan omdat we op de tafel klimmen en springen. Je mag alles doen wat je wil, zolang je de bal enkel beroert met je hoofd. We springen dus op de tafel om te smashen, duiken naar de grond om de bal te redden; het is zeer intensief. Wie niet sportief is, haalt het einde van de eerste set gegarandeerd niet.”

Headis, dat voor Header Table Tennis staat, vraagt veel van het lichaam. Zo moeten de benen altijd gebogen zijn, zodat je snel kunt reageren. Je moet van links naar rechts rennen, op en af de tafel springen. En ook de armen worden aan het werk gezet, want de spelers houden de tafel steeds goed vast. “Eigenlijk gebruik je de tafel. Je kunt je afduwen als er een lange bal is of als je er op wilt, je kunt je naar de andere kant trekken, enzovoort. Bij headis gebruik je meer dan enkel je hoofd.”

“De meeste mensen doen er aanvankelijk lacherig over, tot ze het eens proberen. Enerzijds door dat fysieke aspect, maar ook door het spel zelf. Als we demonstraties geven, is het eerder ‘wauw’ dat we te horen krijgen.”

Headis ontstond in 2006, in het Duitse Saarbrücken. Omdat het voetbalveld bezet was, begonnen twee studenten de bal dan maar op een tafeltennistafel naar elkaar toe te koppen. Stilaan ontwikkelden ze dat tot een sport en legden ze regels vast, die grotendeels overeenkomen met die van tafeltennis. “Alleen spelen we met een rubberen bal en met ons hoofd. Elke set gaat minstens tot elf, de winnaar moet zeker twee punten voorsprong hebben om de set te winnen. Wie twee sets wint, heeft gewonnen.”

“De sport kwam vorig jaar naar België dankzij Patrick Becker. Hij leerde headis kennen in Duitsland en heeft in samenspraak met de uitvinders begin dit jaar een initiatie-evenement georganiseerd aan de Université Libre de Bruxelles (ULB). Aangezien ik daar een van de verantwoordelijken ben voor de sportzalen en het sportmateriaal, raakte ik betrokken en besloot ik het ook eens te proberen.”

Competitiebeest
Lafraxo vond het leuk en ging mee in de lancering van headis in België. Hij mocht als een van de acht Belgische ‘ambassadeurs’ een tweede initiatie volgen in Duitsland en merkte snel dat hij potentieel had. “Ik ben een competitiebeest. Vanaf mijn tweede doe ik aan karate en ik heb jarenlang deel uitgemaakt van de Marokkaanse nationale ploeg, waarmee ik aan allerhande internationale tornooien heb deelgenomen.”

Die ervaring van sport op hoog niveau helpt mij vandaag. Mentaal sta ik sterk. Zelfs al sta ik tien-twee achter, ik blijf er kalm bij. Ik ga er altijd voor, ik ben een krijger. Ik ben ook snel en beschik over goede reflexen. Soms ga ik ballen halen die voor anderen al lang verloren zouden zijn.”

Die kwaliteiten leverden Karate Head een selectie op voor het Europees kampioenschap in Duitsland. Hij won het Belgische kwalificatietornooi en trok erheen met verliezend finalist Inspector Headget. Een eerste ervaring met het hoogste niveau die al bij al meeviel. “Al was het begin iets minder. We speelden er buiten, onder een stralende zon. Het was dus even aanpassen.”

“Uiteindelijk ben ik vijfde geëindigd op acht deelnemers. De Duitsers zijn natuurlijk absoluut top in headis, maar ook de Zwitsers en de Tsjechen doen het goed. Wij hebben op dat EK getoond dat we gemotiveerd zijn en dat we er iets van kunnen. Zeker aangezien we er nog niet zo lang mee bezig zijn.”

Die goede indruk bevestigde Karate Head in augustus tijdens het wereldkampioenschap. Daar was geen kwalificatie voor nodig, iedereen die het wou mocht er aan deelnemen. Tijdens de eerste kwalificatiedag werd het kaf van het koren gescheiden, de Brusselaar overleefde. “En daar ben ik best fier op. Ik heb het opgenomen tegen goede spelers en heb me geplaatst voor de eindfase.”

“Ook daarin verliep het goed. Ik plaatste me bij de beste vier in mijn poule en stootte door, maar toen stootte ik op de wereldkampioen. Achteraf gezien ben ik tevreden met de indruk die ik er heb kunnen maken.”

Jan Vertonghen
Karate Head heeft zich op korte tijd laten gelden in de wereld van headis. Onlangs kroonde hij zich ook nog eens tot de eerste officiële Belgische kampioen. Nochtans werd verwacht dat de concurrentie het deze keer van hem zou halen. “De finale ging tussen Inspector Headget en mij, nog maar eens. Er werd op voorhand gezegd dat onze concurrenten ons uit de finale zouden houden, maar zij hebben foutjes gemaakt die wij dankzij onze ervaring niet hebben gemaakt.”

“Het is wel zo dat er in België goede spelers rondlopen die net als ons blijven verbeteren. Mijn broer is bijvoorbeeld de Belgische nummer drie. Er zijn een achttal spelers die er sinds het begin bij zijn. Als je de nieuwelingen erbij telt zitten we tussen de twintig à dertig spelers.”

Dat aantal zou de Brusselaar graag zien groeien. Duitsland is het grote voorbeeld, want headis is er uitgegroeid tot een bekende sport. Er zijn clubs opgericht, tornooien trekken minstens driehonderd deelnemers; headis zit er in de lift.

“Er is zeer veel sfeer op die tornooien. Men begint bijvoorbeeld met tien tafels en naarmate er spelers afvallen, worden er tafels weggenomen tot iedereen nog rond één tafel staat. Eens je er bent, wil je niet meer weg. Ik heb al een paar keer deelgenomen aan Duitse tornooien en het is echt wel de moeite.”

Headis wordt momenteel vooral in Europa gespeeld, al zijn er bijvoorbeeld al demonstraties gegeven in China. Stilaan groeit het, hopelijk ook in België. Mijn toekomst in de sport hangt af van die evolutie. We zijn zeer gemotiveerd, maar we vinden amper steun van sponsors. Als we zo voortdoen, blijft het een nichesport. Het Youtube filmpje waarin Jan Vertonghen headis uitprobeert, is leuk en goede reclame. Maar daar mag het niet bij blijven. We moeten doorzetten om headis op de kaart te zetten.”