Hugo Broos: ‘Ik kan de Afrika Cup niet onder woorden brengen’

Vorige week zakte Hugo Broos (64) met Kameroen voor een vriendenwedstrijd af naar het Edmond Machtensstadion, waar zijn trainerscarrière begon. Hij vertelt over de ontgoocheling van het eerste ontslag bij ‘zijn’ RSC Anderlecht, en de onbeschrijflijke emoties om als eerste Belgische trainer de Afrika Cup in de lucht te mogen steken.

Hier, op deze plek, is voor mij begonnen als trainer,” zegt Broos. “RWDM heeft mij de kans gegeven om trainer te worden. In 1988 was dat als assistent van Paul Van Himst. Dat seizoen zijn we gezakt, maar het jaar erop ben ik hoofdtrainer geworden en werden we kampioen in tweede klasse. Uiteindelijk ben ik nog een jaar gebleven alvorens naar Club Brugge te vertrekken. Ik heb hier heel prettige jaren gehad, maar soms ook moeilijke momenten. Met het toenmalige bestuur werken was niet evident. Folklore hoort erbij, maar op bepaalde momenten moet het wat ernstiger kunnen zijn. Het is heel jammer dat een club met zo’n geschiedenis zo diep is gezakt. Er was een enorm potentieel. Tijdens onze topmatchen zaten tien- à twaalfduizend supporters in de tribune. Het leefde echt.”

Broos zette als trainer de lijn door van zijn rijke spelerscarrière. Hij verzamelde, voornamelijk als Anderlechtspeler, een indrukwekkend palmares: onder meer vier Belgische titels, vijf bekers van België, twee keer Europacup II en één keer de UEFA-Cup. Zijn carrière beëindigde hij bij Club Brugge, en het is bij blauwzwart dat hij begin jaren negentig zijn eerste prijzen als trainer pakte. Na twee titels en twee bekers vertrok hij naar Moeskroen, en vervolgens naar zijn eerste liefde: RSC Anderlecht. Broos was meer dan tien jaar trainer zonder ook maar één keer ontslagen te worden. Een reeks die vandaag de dag zeer uitzonderlijk is geworden.

“Daarom was dat eerste ontslag des te pijnlijker. Dat het bij Anderlecht was, de club waar ik dertien jaar had gespeeld en het beste van mezelf had gegeven, deed ongelooflijk veel pijn. Dat steekt nog altijd. Omdat ik het gevoel heb dat men mij daar heeft laten vallen. Ik moest zwemmen in een vijver waarin ik geen enkele kans had om mij te redden. Een aantal van mijn collega’s werd daarna wel openlijk gesteund, zelfs met persconferenties om dat te benadrukken. Terecht, maar bij mij is dat nooit gebeurd.”

“De eerste keer doet natuurlijk wat meer pijn. Ik ben met Anderlecht kampioen geworden en dan laten ze je zo vallen… Anderlecht blijft natuurlijk een deel van mijn leven, ik heb er zestien jaar gewerkt. Contacten heb ik er niet meer. Als je in het voetbal niet meer samenwerkt, is contact soms heel ver weg.”

Onbekende Broos
De mooie reeks zonder ontslag kon Broos niet meer herhalen. Bij Genk stond hij nog een paar seizoenen aan het roer en kwam hij dicht bij de titel, maar zijn passages bij Panserraikos, Trabzon-spor, Zulte-Waregem en Al-Jazira (als assistent van Franky Vercauteren) waren telkens van vrij korte duur. “Zo gaat het nu eenmaal vandaag. Volgen de resultaten niet, dan wordt de trainer ontslagen. Zij die die beslissing nemen, vergeten soms de fouten die zij zelf hebben gemaakt. Maar dat is het lot van de trainer, daar moeten we niet triestig over zijn.”

Uiteindelijk belandde Broos bij JS Kabylie, een Algerijnse eersteklasser. Hij bleef er maar een paar maanden, en dat was niet alleen door de veel te grote inmenging van voorzitter Hannachi. De supporters konden een 2-1 verlies tegen USM Alger niet verkroppen en bekogelden hun spelers met stenen. De Kameroense spits Albert Ebossé kreeg een projectiel op het hoofd en overleed. “Zien hoe iemand wordt geraakt door een steen en sterft, vergeet je nooit. Het is spijtig dat dergelijke zaken gebeuren. Maar neen, ik heb daardoor niet aan stoppen gedacht. Ik kon daar weinig aan doen. Het is niet omdat een paar onnozelaars dingen doen die niet mogen, dat ik moet stoppen met mijn carrière.”

Na een tweede Algerijns avontuur van korte duur, bij NA Hussein Dey, werd het een jaar stil rond de Belgische trainer. Tot hij in februari vorig jaar werd binnengehaald als bondscoach van Kameroen. Een aanstelling die heel wat stof deed opwaaien, want de Kameroeners verwachtten een grote naam als trainer en waren, zacht gezegd, ontgoocheld met de ‘onbekende’ Broos.

Maar kijk, het kan snel gaan in het voetbal: een jaar later plaatste Broos de ‘Ontembare Leeuwen’ voor de Afrika Cup, en won hij met hen het tornooi. Dat hij moest afrekenen met afzeggingen van belangrijke spelers maakt zijn prestatie nog net dat tikkeltje specialer. “Ik zou niet zeggen dat de allerbeste spelers er niet bij waren. Dat sommige goede spelers hebben afgezegd, is jammer, maar dat is hun beslissing. Hoe meer goede spelers, hoe beter de ploeg, maar achteraf gezien zou ik niets veranderen, want we hebben de Afrika Cup toch maar mooi gewonnen (lacht).”

“Ik kan de Afrika Cup niet onder woorden brengen. Het is Afrikaans, heel speciaal, helemaal anders… Een unieke ervaring. Twee momenten pik ik er graag uit: de beslissende penalty tegen Senegal in de kwartfinale, en de beslissende goal in de finale tegen Egypte. Beide gescoord door Aboubakar. Dat waren twee emotionele en intensieve momenten.”

Door die stunt werd Broos met alle lof overladen in Kameroen, en ook in België werd zijn prestatie geprezen. Het deed hem deugd, veel deugd, want lang kreeg hij in eigen land niet (meer) het respect dat hij verdiende. Dat leidt nog altijd tot wat bitterheid, al wil hij er niet te diep op ingaan. “Revanche is een zwaar woord, maar het doet ongelooflijk veel plezier dat je de Afrika Cup wint nadat je drie à vier jaar aan een stuk bent genegeerd als coach in België. Ik denk dat weinig coaches dit op hun cv hebben staan.”

“Ik heb nog een contract tot februari 2018 in Kameroen en zie dan wel. Als ze dat willen verlengen, ben ik bereid om te luisteren. Ik heb alvast nog veel ambitie: we moeten ons plaatsen voor het wereldkampioenschap in Rusland, daar goed presteren, en in 2019 klaar zijn om in eigen land een goede Afrika Cup te spelen. Of ik nog in België wil trainen? Dat hangt niet van mij af. Als je een coach bent en wilt werken, sta je open voor alle goede voorstellen.”