Igor De Camargo voelt zich weer sterk op het veld

Na twee uur lopen en zweten stapt Igor De Camargo zichtbaar tevreden van het trainingsveld. De spits van FC Brussels goochelt nog wat met de bal en maakt gauw een kruisteken voor hij richting kleedkamers trekt. De Camargo is een erg gelovig man. "Ik dank God voor alles wat hij heeft gedaan. Elke zondag probeer ik naar de Basiliek in Koekelberg te gaan."

Het verhaal van de Braziliaan Igor De Camargo (22) is er één van vallen en opstaan. Zowel sportief als emotioneel heeft hij het niet gemakkelijk gehad. Als zeventien­jarige haalde RC Genk hem weg bij FC Estrella, een Braziliaanse tweedeklasser, maar hij dreigde bij de Limburgse club weg te kwijnen op de bank. En hoewel hij goed werd opgevangen in Maasmechelen, speelde heimwee hem parten. Zijn droom om ooit in een grote voetbalcompetitie te spelen, leek plots ver weg. Maar De Camargo tackelde de problemen buiten en is als spits van FC Brussels aan een nieuw voetbalhoofdstuk begonnen.

"Bij RC Genk kwam ik niet meer aan spelen toe en dan moet je als jonge voetballer toch snel op zoek naar een andere club. FC Brussels bood mij de kans om te spelen, dus heb ik niet lang getwijfeld. Ik ben hier trouwens heel tevreden. Iedereen zegt wel dat ik met mijn overgang een stap achteruit heb gezet, maar ik denk daar anders over. Zeker als ik kijk naar de vooruitgang en de prestaties die ik heb geboekt. Ik ken de Belgische competitie nu heel goed en ik ben sterker geworden op het veld. Je mag zeker zijn dat ik van hier naar een grote club ga," meent De Camargo.

Dat de Braziliaanse aanvaller de laatste weken met veel vertrouwen speelt, valt op het veld duidelijk te zien. "Ik voel me goed, ja. De trainer geeft me veel vertrouwen en dat is voor een spits enorm belangrijk. Voor de match tegen Club Brugge kwam hij naar me toe en zei: 'Igor, als je wil, dan kan je het!' Hij is ook iemand die kan meeleven met de spelers, zowel op als naast het veld. Hij brengt een enorme discipline over op de groep."

Heimwee
Sinds januari van dit jaar woont De Camargo in een appartement in Koekelberg, niet zo ver van de Basiliek. "Mijn eerste maanden in Brussel waren heel moeilijk. Ik ben een rustige jongen en ik hou van landelijke plekjes, zoals mijn geboortedorpje Porto Feliz. Brussel is net het tegenovergestelde. Ze is de hoofdstad van Europa, hé. Eerlijk, het was een kleine shock om mij aan te passen aan de Brusselse levensstijl. Maar sinds mijn vriendin Giovanna er is, voel ik mij hier steeds meer thuis. Ze is een enorme steun. We voelen ons goed bij elkaar en hebben besloten om hier ons leven op te bouwen. Perfect gelukkig zal ik wel nooit zijn, want ik mis elke dag mijn ouders en Brazilië," geeft De Camargo toe.

"Ik begin mijn weg hier wel meer en meer te kennen. Mijn favoriete restaurant is Pantalone in Anderlecht, waar je lekker Italiaans kunt eten. Maar er zijn hier ook goede Braziliaanse restaurants zoals Maresia in het centrum. Ik probeer altijd iets nieuws uit. Als ik samen met Giovanna uit eten ga, proberen we eens de Marokkaanse, Turkse of Afrikaanse keuken uit. Zo leren we ook de verschillende culturen beetje bij beetje kennen. Een favoriet café heb ik niet, want ik ben niet echt een uitgaanstype. Ik ga wel graag naar de film. Als ik thuis ben, probeer ik lekker te eten en speel ik gitaar. Veel televisie kijk ik niet, maar ik probeer elke dag het journaal te volgen zodat ik weet wat er in Brussel en de wereld gebeurt. Ik kijk ook naar Studs, de serie over onze club. Zo weet ik wat er rond de ploeg leeft en dat is toch belangrijk."

Kruisteken
Wie goed oplet, ziet Igor De Camargo steeds een kruisteken maken bij het betreden en verlaten van het voetbalveld. "Ik ben een diepgelovige jongen. Ik bid regelmatig om God te bedanken voor alles wat ik heb. Ik zeg niet: 'God, kom tot mij', maar ik vraag hem om mij, mijn teammaats en de tegenstrever te beschermen tegen blessures. Ik probeer ook elke zondag naar de ochtendmis in de Basiliek van Koekelberg te gaan. Het is maar vijf minuutjes wandelen van mijn appartement dus dat is een kleine moeite." In vergelijking met vele van zijn landgenoten had De Camargo het als kind van een professor en boekhoudster helemaal niet slecht. Toch is hij realistisch genoeg om te beseffen dat in het voetbal alles snel kan veranderen. "Ik denk vaak aan later. Met het geld dat ik hier al heb verdiend, opende ik in mijn geboortedorp een winkel met papierwaren en schrijfgerief. Ik kocht ook al een paar stukjes grond in Brazilië. Want als je een auto koopt, kan een dief hem stelen. Als je een stukje grond koopt, kan de dief er wel overlopen, maar de grond blijft staan."

Hoe de toekomst van de Braziliaanse spits eruit ziet, laat hij zelf in het midden. "Ik had al enkele contacten met buitenlandse clubs, maar nog helemaal niets concreets. Daarom heb ik ook de Belgische nationaliteit aangevraagd. Niet omdat ik wil uitkomen voor de Rode Duivels, zoals vele kranten suggereren, maar omdat ik als EU-burger veel gemakkelijker een transfer kan versieren. Ik droom nog altijd van de Seleçao, zoals elke Braziliaanse profvoetballer. Natuurlijk ben ik ook realistisch genoeg om te beseffen dat de concurrentie voor een selectie bij de Braziliaanse nationale ploeg moordend is. Moest de toekomstige bondscoach van België aan mij denken, dan neem ik zijn aanbod zeker in overweging."

:: De docusoap Studs is te bekijken op TV-Brussel (tweewekelijks op vrijdagavond) of op deze website via de link bovenaan het artikel

:: Dit artikel kwam tot stand in samenwerking met de studenten van het derde jaar Journalistiek van de Erasmushogeschool Brussel