Kankerpatiënt Leo Coene (st)rijdt 1.000 kilometer

Uitgesteld is niet verloren. Vorig jaar moest Leo Coene zijn poging staken. Of beter: hij trok zijn eenmansploeg uit koers en sloot aan bij een Pajots team. Nu is hij vastbeslotener dan ooit. Begin juni rijdt hij de volle duizend kilometer, tegen kanker. Zijn motto erfde hij van zijn ma: “Nidasjtere joeng, voesj-voesj.”

L eo Coene is nagenoeg hersteld van de ziekte die hem in 2007 stevig trof. Kanker, veel mensen krijgen het niet over hun lippen. Hij is het taboe ver voorbij en strijdt nu voor het geluk van anderen.

"In 2010 had ik me meteen ingeschreven voor de eerste 1.000 km tegen kanker. Alleen kwam die wat snel na mijn laatste operatie. Het fietsen was wellicht nog gelukt, maar ik had amper zes weken om vijfduizend euro bijeen te krijgen. Het is en blijft een fundraising-actie, maar ik dreigde flink over mijn toeren te raken. En dus riep mijn vrouw: 'Stop!'"

"Ik was blij als een kind toen ik hoorde dat ik mocht aansluiten bij een team uit Bever. Een toffe groep. Ik nam drie keer 125 kilometer voor mijn rekening. Meedoen, dat was het allerbelangrijkste."

Nu schreef Coene zijn ploeg Nidasjtere ('niet treuzelen') opnieuw in. En gaat hij wel solo voor de duizend kilometer: vier ritten van 250 kilometer, hij draait er zijn hand niet voor om. "Het gaat me lukken, ik ga die uitrijden. Er zijn drie niveaus: vorig jaar koos ik voor de groep die tegen een tempo van 27 kilometer per uur rijdt. Wellicht had ik vlotjes met die van dertig per uur meegekund: achter in een grote groep laat je je meedrijven. Nu ga ik voor de 24 per uur kiezen, gewoon omdat in dat peloton de sfeer het strafst is."

"Vroeger heb ik regelmatig marathons gelopen. 25 in totaal, ik ben er best fier op. Maar de wedstrijd zelf was voor mij nog het minst belangrijk. Ik hou meer van de voorbereiding en het opbouwen. Tegen de tijd lopen of fietsen, dat doe ik al lang niet meer. Dát je het doet, is al mooi genoeg. Dan kijk ik eens in het rond: wie van mijn familie, buren of collega's doet het? Niemand. Dus als ik het wel doe, dan betekent dat al iets."

Coene doet meer dan fietsen alleen. Beroepshalve geeft hij Nederlandse les aan nieuwkomers in Lethas, voorlopig nog op halve kracht. En ook het Huis van het Nederlands is hem niet vreemd.

Tegenwoordig steekt hij ook veel tijd in basisscholen bezoeken, in Brussel en het Pajottenland, waar hij is neergestreken. "De 1.000 kilometer is niet alleen een fysieke uitdaging. Er dient ook geld ingezameld te worden, vijfduizend euro per deelnemende ploeg. Sommige bedrijfsploegjes hebben hun werkgever als sponsor; ik maak er een punt van om zelf alles rond te krijgen. Met de hulp van anderen, uiteraard. In mijn geval die van duizend kinderen. Elk van hen maakt een tekening, en die verwerk ik dan in een placemat. Die onderleggers verkoop ik voor vijf euro per stuk. Origineler toch dan een eetfestijn?"

"De kinderen mogen zelf kiezen wat ze tekenen. Het is niet de bedoeling dat ze zieke mensen schilderen. Het moet toch ook wat plezant blijven aan de ontbijttafel."

"Ja, er zijn ook kankerpatiëntjes uit het UZ van Gent, Brussel en Leuven die tekenen. Maar evengoed leerlingen uit schooltjes in Itterbeek, Halle, Ninove, Schepdaal of Pamel. Ook de Europese school in Woluwe doet mee, en De Bron uit Elsene. Ik schuim graag de deelnemende klassen af, en dan ga ik er over kanker vertellen. Dat zorgt voor fijne en warme momenten, verhelderende ook. Toen ik vroeg of iemand al had gehoord van een tumor in de pancreas, ging er meteen een vinger de lucht in. 'Ja, mijn papa heeft een tumor in zijn hoofd,' vertelde het jongetje. Iedereen stomverbaasd en stil, ook de juf. Wel, het is goed dat erover gebabbeld kan worden. En dat je hoort dat er ook hoop is."

"Het is en blijft natuurlijk een harde dobber als je zo'n verdict krijgt. Dat was voor mij niet anders. Je wordt flink wakker geschud. Maar lang ben ik niet bij de pakken blijven zitten. 'Nidasjtere' was het motto van mijn ma. 'Voesj-voesj.' Mijn ouders hadden een bakkerij aan Het Rad in Anderlecht. De no-nonsense van kleine zelfstandigen: blijf niet te lang zitten na een tegenslag."
"Mijn ma was een echte Brusseles. Ze sprak perfect ABN, maar nooit met mij. Brussels, het is letterlijk mijn moedertaal, en dat zal zo blijven. Naar een naam voor mijn eenmansploeg heb ik dus niet lang hoeven zoeken."


--------------------------
Wie nog wil deelnemen aan de 1.000 km tegen kanker: je kunt een ploeg van 1, 2, 4 of 8 fietsers inschrijven (die dan elk 1.000, 500, 250 of 125 kilometer afleggen, over vier dagen). Elk team brengt 5.000 euro in.

--------------------------
Wie placemats wil bestellen ten voordele van Nidasjtere, kan dit met een overschrijving op BE14-7331-9999-9983 (KREDBEBB) van de Vlaamse Liga tegen Kanker. Wel graag volgende code vermelden: GIFT 170-012-195. Eén placemat kost 5 euro; wie 40 euro neertelt, krijgt acht placemats én een fiscaal attest. De onderleggers worden na storting bezorgd.
Meer info op leo.coene@telenet.be of 0497-31.77.84